Το να ζεις με έναν εργασιομανή σύντροφο είναι δύσκολη υπόθεση, καθώς το πάθος για την δουλειά του επηρεάζει κι εσένα όπως και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, για παράδειγμα τα παιδιά. Το κακό είναι ότι και ο ίδιος, όσο αφοσιωμένος κι αν είναι στην καριέρα του, δεν καταλαβαίνει ίσως ότι χάνει πολλά πράγματα από την καθημερινότητα. Για τον ή την σύντροφο, η εικόνα ενός στρεσαρισμένου, εξαντλημένου από την δουλειά συντρόφου, είναι άσκημη έτσι κι αλλιώς, πόσο μάλλον στην διάρκεια της πανδημίας, που πιθανό να χρειάζεται να δουλεύουμε και οι δύο το σπίτι.
Όπως λέει η Katheryn Perez, μια ψυχοθεραπεύτρια και οικογενειακή σύμβουλος από την Καλιφόρνια, όλα τα μέλη μιας οικογένειας φαίνονται να χάνουν τελικά σε ποιοτικό χρόνο με την τηλεργασία των γονέων, σε σχέση με την προ-πανδημίας εποχή. Η καθημερινή αυτή αδιάκοπη τριβή έχει το κόστος της στις οικογένειες. “Ακόμα και τα παιδιά αρχίζουν να νοιώθουν δυσφορία από κάποια στιγμή και μετά, εξαιτίας της διαρκούς παρουσίας των γονιών τους στο σπίτι, ενώ κάποιοι παραπονιούνται για την αυξημένη δουλειά των συντρόφων τους και την αδυναμία τους να αποσυνδεθούν έστω και για λίγο από αυτήν.”
Όπως είναι φυσικό, η κατάσταση αυτή επηρεάζει την ψυχική υγεία των ανθρώπων που φορτώνονται με έξτρα ευθύνες ενώ οι εργασιομανείς σύντροφοι χρειάζονται βοήθεια για να ξεπεράσουν την αδυναμία τους να αποσυνδεθούν από την εργασία. Πριν λοιπόν ξεχειλίσει το ποτήρι κι αρχίσετε να τους κατηγορείτε απαιτώντας να αλλάξουν στάση, διαβάστε πρώτα τα παρακάτω.
Τι τους κάνει να δουλεύουν περισσότερο;
Η Perez υποστηρίζει ότι θα πρέπει να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε για ποιόν λόγο έχουν αυξήσει τον χρόνο και την ένταση δουλειάς. Είναι κάποια εργασιακή ανασφάλεια; Τους ζητείται από το εργασιακό πλαίσιο ή μήπως απλά τους κάνει να νοιώθουν καλύτερα; Ο σκοπός είναι να καταλάβουμε αν αυτός ο λόγος που τους κάνει να δουλεύουν παραπάνω έχει με κάποιον τρόπο σχέση μ’ εμάς.
Πώς μας κάνει αυτό να νοιώθουμε εμείς;
Είναι πιθανό η εργασιομανία του συντρόφου μας να μας κάνει να νοιώθουμε παραμελημένοι, ότι έχουμε φορτωθεί πολύ περισσότερα από όσα μας αναλογούν ή ότι απλά χρησιμοποιούν την δουλειά για να μας απομακρύνουν από κοντά τους.
Για τα ζευγάρια λοιπόν, η ερώτηση που θα πρέπει να τεθεί είναι η εξής λέει η Perez: “Ήταν πάντα εργασιομανής ο σύντροφός μας κι έχουμε εμείς αλλάξει αισθήματα για αυτό του το κουσούρι, κι αν ναι, μπορούμε ακόμα να το αντέχουμε; Μήπως μεγαλώσαμε σε ένα τέτοιο περιβάλλον εργασιομανών γονέων και γι’ αυτό δεν παραπονεθήκαμε από την αρχή;”
Συμπληρώνει μάλιστα ότι “είναι αρκετά συνηθισμένο να ρίχνουμε το φταίξιμο πάνω μας και να σκεφτόμαστε ότι ο σύντροφός μας δουλεύει περισσότερο γιατί δεν θέλει να περάσει τον χρόνο του μαζί μας ή να αναρωτιόμαστε μήπως εμείς κάνουμε το λάθος που δεν εργαζόμαστε περισσότερο.”
Το συζητάμε αλλά δεν τους κατηγορούμε
“Το πιο απλό και βασικό πράγμα είναι να κάνουμε μια κουβέντα με τον σύντροφό μας σχετικά με το θέμα της εργασιομανίας του και να μην παραμένουμε σιωπηλοί ώσπου η σχέση μας να επιδεινωθεί τόσο που να μην σώζεται” λέει η Άντζελα Καραχρήστου, μια σύμβουλος καριέρας. Όταν όμως κάνουμε αυτήν την κουβέντα, ας μην αρχίσουμε να εκτοξεύουμε κατηγορίες του τύπου “Η δουλειά σου είναι πιο σημαντική από μένα” ή “δεν με στηρίζεις ποτέ” γιατί θα βάλουμε τον εργασιομανή μας σύντροφο σε θέση άμυνας και δεν θα ακούσει την ουσία των όσων έχουμε να πούμε, σημειώνει η Καραχρήστου. “Μπορούμε να μιλήσουμε για τον αντίκτυπο που έχει η πολλή δουλειά του σε εμάς και τους αγαπημένους μας και την αλλαγή ποιότητας της σχέσης σε συναισθηματικό, ερωτικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο. Εξηγούμε πως μας κάνει να νοιώθουμε αυτή η αλλαγή και δηλώνουμε τι ακριβώς επιθυμούμε.”
Προσπαθούμε να οργανώσουμε ποιοτικό χρόνο για τους δυο μας
Αντί να μαντεύουμε πότε θα έχει χρόνο για εμάς ο εργασιομανής μας σύντροφος, προχωράμε ένα βήμα παραπέρα και οριοθετούμε κάποιες ώρες για ποιοτικό χρόνο μεταξύ μας, θέτοντας ταυτόχρονα όρια μεταξύ δουλειάς και σχέσης, λέει η Καραχρήστου.
Μπορούμε να πούμε το εξής: “Εφόσον έχεις τόση πολλή δουλειά, ας κανονίσουμε να έχουμε αυτές τις ώρες ελεύθερες κάθε βράδυ για φαγητό, μια ταινία ή ό,τι μας αρέσει” Με αυτόν τον τρόπο της οργάνωσης του ποιοτικού χρόνου, η Perez λέει ότι ο εργασιομανής είναι πιο πιθανό να ανταποκριθεί θετικά, διότι “πρόκειται για ένα πρόγραμμα και αγαπούν τα προγράμματα διότι με βάση αυτά ζουν τη ζωή τους.”
Καταλαβαίνουμε ως που μπορούμε να φτάσουμε
Μιας και μιλήσαμε εμείς και είπαμε τα δικά μας, δεν είναι πολλά που μπορούμε να κάνουμε από εκεί και πέρα. Θα χρειαστούν να το σκεφτούν και να δουν τι μπορούν να κάνουν, λέει η Καραχρήστου. Πιθανό να χρειαστούν περισσότερες τέτοιες συζητήσεις στο μέλλον, ενώ θα πρέπει να επισημάνουμε στον σύντροφό μας ότι η σχέση μας είναι το καταφύγιό μας και θέλουμε να την περιφρουρήσουμε. Είναι βέβαια πιθανό, λέει η Perez, να χρειαστεί να προσαρμόσουμε τις προσδοκίες μας από αυτό το πρόσωπο γιατί οι αλλαγές που είναι διατεθειμένο να κάνει ίσως να μην είναι όλες όσες θέλαμε ή απλά να μην έχει την πολυτέλεια λόγω των συνθηκών της δουλειάς του.
Βρίσκουμε ποιες περίοδοι είναι ελαφρότερες στη διάρκεια του έτους και οργανώνουμε εκεί ευκαιρίες για κοινό χρόνο και εμπειρίες.
Φροντίζουμε τον εαυτό μας και ζητάμε εξωτερική βοήθεια
Ένας τρόπος να αποφύγουμε την επιδείνωση των αρνητικών συναισθημάτων ενάντια στον εργασιομανή σύντροφό μας, είναι να προσφέρουμε στον εαυτό μας πράγματα που μας δίνουν ευχαρίστηση και χαρά, λέει η Perez, όπως ο ποιοτικός χρόνος με τους φίλους μας. Επίσης, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν είναι εξολοκλήρου δική μας η ευθύνη της επίλυσης του προβλήματος και ότι υπάρχει και η ψυχοθεραπεία για ζευγάρια. Ένας καλός σύμβουλος δεν θα πάρει το μέρος κανενός αλλά θα φροντίσει το ζευγάρι συνολικά.