Στο Οne of Us είμαστε της άποψης ότι όπου μαζεύονται πολλές θηλυκές φωνές με δημιουργικά μυαλά και διάθεση να αλλάξουν τον κόσμο, μπορούν να φτιάξουν γύρω τους μία μαγική φούσκα και μέσα σε αυτή να αρχίσουν να φτιάχνουν πράγματα τρομερά πρωτότυπα, αξιόλογα, και ταυτόχρονα απαραίτητα για την σύγχρονη ζωή και κοινωνία. Κάπως έτσι λοιπόν είχαμε την χαρά να γνωρίσουμε τους συντελεστές της ταινίας μικρούς μήκους Handbrake Film, μία ομάδα που αποτελείται αποκλειστικά από κορίτσια και έχει σκοπό να αναλάβει την παραγωγή, την σκηνοθεσία και τα γυρίσματα μίας fiction ταινίας μικρού μήκους η οποία θα εκτυλίσσεται στην Αθήνα και θα έχει ως κύριο θέμα την ζωή των ατόμων με αναπηρία στην πόλη μας. Βασική πρωταγωνίστρια θα είναι η Πατρίτσια Τόσκα, ένα κορίτσι με εκ γενετής αναπηρία που δράττει τη ζωή μαζί με το αμαξίδιό της από τότε που θυμάται τον εαυτό της, ενώ την πλαισιώνουν κορίτσια που φαίνονται πως αγαπάνε τόσο την ίδια όσο και το πρότζεκτ που έχουν όλες μαζί αναλάβει.
Μετά από μία βόλτα στο Ψυρρή, σε μία ιδιαίτερα βροχερή ημέρα, καθίσαμε σε ένα ιδιαίτερα cozy καφέ, παραγγείλαμε ζεστές σοκολάτες, καφέδες και χυμούς, και ξεκινήσαμε να μιλάμε για τα πάντα σχετικά με το Handbrake.
Οι δύο πρωταγωνίστριες του Handbrake, Πατρίτσια Τόσκα & Έλενα Κατάκου Φωτογραφία: Τζοβάννα Στεφάνου
Πώς έγινε η πρώτη γνωριμία της Αντιγόνης (σκηνοθέτης και σεναριογράφος) με την Πατρίτσια και πώς εξελίχτηκε σε μία τόσο δημιουργική συνεργασία; Πότε και πώς άρχισαν να προστίθενται και τα άλλα κορίτσια στην παρέα;
Πατρίτσια: Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια. Γνωριστήκαμε το μακρινό πια 2015, όπου η Αντιγόνη ήταν η captain μου σε μια εθελοντική δράση της Ethelon. Πολύ σύντομα συνειδητοποιήσαμε ότι οι κόσμοι μας είχαν πολλά παραπάνω κοινά σημεία εκτός του εθελοντισμού και έτσι εξελίχθηκε όλο αυτό σε μια ξεχωριστή και δημιουργική, όπως καταλάβαμε αργότερα, φιλία.
Αντιγόνη: Τον σπόρο της ιδέας για την ταινία σε ένα αρχικό στάδιο τον φύτεψε η Πατρίτσια πριν 2 χρόνια και το πρόσφορο έδαφος το διέθεσα εγώ. Η Έλενα (συμπρωταγωνίστρια) και η Κατερίνα (διευθύντρια φωτογραφίας) είναι οι κολλητές μου. Πάντα είχαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας να ενώσουμε τις καλλιτεχνικές μας ανησυχίες και να συνεργαστούμε επαγγελματικά. Όσο για την Εβελίνα (καλλιτεχνική διευθύντρια), την Ολίνα (βοηθός σκηνοθέτιδος) και την Αμαλία (οπερατέρ) δε θα μπορούσαν να μη συμπεριληφθούν στην τελική ομάδα, καθώς ο συνδυασμός τρέλας και ταλέντου είναι αυτό που τις χαρακτηρίζει και τελικά αυτό που αποτέλεσε τον συνδετικό κρίκο της ομάδας. Από ‘κει και πέρα τη φροντίδα του project μέχρι και σήμερα την έχουμε αναλάβει όλες μαζί.
Πριν την γνωριμία σας με την Πατρίτσια, ποια ήταν η επαφή σας με τον τρόπο ζωής των ανθρώπων με αναπηρία στην Αθήνα/Ελλάδα και την καθημερινότητά τους;
Η Αντιγόνη εργάζεται ως ειδική παιδαγωγός και δραστηριοποιείται πολλά χρόνια στο αναπηρικό κίνημα. Με την Πατρίτσια κυκλοφορούν συχνά μαζί στην Αθήνα.“Ήθελα να αναδείξω την δυσκολία στην πρόσβαση: βλέπω την αυτονομία της φίλης μου γύρω από τα πράγματα που η ίδια μπορεί να ελέγξει, αλλά βγαίνοντας έξω στην κοινωνία αυτόματα ξεκινούν οι περιορισμοί. Θεωρώ άδικη οποιαδήποτε διάκριση και μη ισότιμη πρόσβαση σε υπηρεσίες, κτίρια, εκδηλώσεις. Η αλλαγή έρχεται μέσα από την παιδεία, ξεκινά από το σχολείο, και καταλήγει στην κοινωνία. Όλοι, όλες και όλα μας καθημερινά πρέπει να απαιτούμε την καθολική ισότητα, ακόμα και στην πρόσβαση.”
Η Εβελίνα προσθέτει: Προτού γνωρίσω την Πατρίτσια είχα έρθει σε επαφή με την αναπηρία μέσω των workshops του Labyrinth of Senses. Τότε με άγγιζε πολύ όλη η γνώση που έπαιρνα απ’ τα workshops. Εκτός αυτού όμως δεν είχα πρακτικά εικόνα της δυσκολίας που υπάρχει έξω στους δρόμους, δεν είχα βάλει τον εαυτό μου στη διαδικασία να παρατηρήσει, να αναρωτηθεί. Και όπως έχω πει και στην Πατρίτσια προσωπικά, αλλά και σε όλη την ομάδα που ξεκινήσαμε αυτό το εγχείρημα παρέα, τις ευχαριστώ γιατί νιώθω ότι πλέον έχω διαφορετική ματιά στα πράγματα.
H Αμαλία Κωβαίου (Cinematographer), η Κατερίνα Γεωργούδη (Director of Photography) και η Εβελίνα Μπουρνουσούζη (Αrt Director) Φωτογραφία: Tζοβάννα Στεφάνου
Η Αντιγόνη Καρνεσιώτη (σκηνοθέτης) και η Ολίνα Νικολαίδου (βοηθός σκηνοθέτη) Φωτογραφία: Tζοβάννα Στεφάνου
Πώς προέκυψε η ανάγκη για την παραγωγή μίας ταινίας fiction αντί για παράδειγμα ενός ντοκιμαντέρ ή ενός ενημερωτικού σποτ με θέμα την ευαισθητοποίηση γύρω από το συγκεκριμένο θέμα;
Φωτογραφία: Tζοβάννα Στεφάνου
Το γεγονός ότι είστε ένα all female cast and crew είναι κάτι που έγινε επίτηδες;
Δεν ήταν αρχικός μας σκοπός. Προέκυψε στην πορεία καθώς βρίσκαμε η μια την άλλη. Ωστόσο, η γυναικεία μας σύμπραξη, συνειδητοποιήσαμε, δυστυχώς, ότι είναι κάτι σπάνιο, γιατί ακόμα κυριαρχούν στην κοινωνία οι στερεοτυπικές αντιλήψεις περί ανταγωνισμού και μη επαρκούς συνεννόησης μεταξύ των γυναικών, πόσω μάλλον στο χώρο του κινηματογράφου. Διαπιστώσαμε, εν τέλει, όσο πέρναγε ο καιρός ότι οι γυναίκες σε κινηματογραφικά σετ δεν προσλαμβάνονται ισόποσα και θέλαμε να βάλουμε κι εμείς ένα λιθαράκι στην αλλαγή αυτής της πάγιας πραγματικότητας.
Τι θα θέλατε να πετύχετε με την παραγωγή, την τελειοποίηση και την προβολή του Handbrake;
Στόχος μας είναι να διεκδικήσουμε λίγο χρόνο από τους ανθρώπους για να δουν την ταινία μας, λίγο χώρο στη σκέψη τους για να παρατηρήσουν και να επεξεργαστούν με ενσυναίσθηση την κάθε πληροφορία και τέλος, λίγη διάθεση για να αλλάξει το κάθε άτομο από κάτι σε αυτό το καθεστώς άγνοιας που διανύουμε.
Μπορείτε να μας κάνετε tease κάποια πράγματα για την πλοκή της ταινίας και να μας πείτε αν ο ρόλος της Αθήνας θα είναι ο ρόλος του “κακού” ή του “καλού” συμπρωταγωνιστή;
Όπως μας αρέσει να λέμε συχνά “η Αθήνα είναι μια πόλη που αγαπάς να τη μισείς”. Σε αυτή την πόλη παρόλα τα στραβά της, έχουμε μάθει να βρίσκουμε αυτό το κάτι που θα μας αναπτερώσει το ηθικό και θα μας δώσει την ώθηση να φτάσουμε προς το φως στην άκρη του τούνελ. Οπότε και στην ταινία μας θα θέλαμε να αναδείξουμε ότι όσο υπάρχει η μια πλευρά του νομίσματος, τόσο θα υπάρχει και η άλλη ως δυο αλληλένδετες δυνάμεις. Παρά τους περιορισμούς της, η Αθήνα μπορεί να γίνει μια συμπεριληπτική πόλη, αρκεί η πολιτεία και συνεπώς οι κάτοικοί της να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες. Όσον αφορά την πλοκή της ταινίας, λόγω της μικρής της διάρκειας, θα θέλαμε να μην προδώσουμε πολλά παραπάνω μιας και ο βασικός της άξονας είναι ήδη γνωστός
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που έχετε μέχρι στιγμής συναντήσει στο στάδιο που βρίσκεστε;
Η μεγαλύτερη πρόκληση που είχαμε και έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι οικονομική. Το project είναι αυτοχρηματοδοτούμενο και μέσω της καμπάνιας μας στο GoGetFunding έχουμε καταφέρει να μαζέψουμε ένα ποσό το οποίο θα μας βοηθήσει να κάνουμε την ταινία μας πραγματικότητα. Όμως η αλήθεια είναι ότι αυτή η ταινία παράγεται με μεγάλο προσωπικό κόστος και χρόνο της καθεμίας μας, εφόσον τα χρήματα που έχουν μαζευτεί θα χρησιμοποιηθούν αυστηρά για τις ανάγκες των γυρισμάτων, του συνεργείου μας στο σετ και του post-production. Πιστεύουμε πολύ σε αυτό το project και ευχαριστούμε τον κόσμο, τους οργανισμούς, τις οργανώσεις και τις εταιρίες που μας έχουν στηρίξει μέχρι τώρα.
Πόσο σημαντικές είναι οι δημιουργικές προσπάθειες από νέες γυναίκες στην εποχή μας;
Ειδικά στην εποχή μας, που έχουν αναδυθεί οι σοβαρές συνέπειες της πατριαρχίας και της ανισότητας μεταξύ των φύλων, η ενδυνάμωση των γυναικών, των θηλυκοτήτων και των νέων κοριτσιών είναι απαραίτητη. Θεωρούμε ότι είναι η στιγμή που οι γυναίκες μπορούν να δημιουργήσουν ελεύθερα και αυτόνομα. Είναι η στιγμή που μπορούν να καταρριφθούν στερεότυπα και να κατακτηθούν θέσεις που άλλοτε απέκλειαν γυναίκες, θηλυκότητες και κουίρ άτομα. Τέλος, θεωρούμε πως η δυναμική μιας γυναικείας ομάδας φέρνει στοιχεία φροντίδας, στοργής, κατανόησης και αλληλεγγύης μέσα σε ένα εγχείρημα.
Καταφέρνετε να διατηρήσετε κάποια δόση αισιοδοξίας ακόμα και στις μέρες που ζούμε και αν ναι, πώς;
Όλο αυτό το διάστημα προσπαθούμε να διατηρούμε μια θετική οπτική και αντλούμε δύναμη μέσα από την ομάδα μας. Πολλές φορές νομίζουμε ότι δεν έχουμε τα εφόδια και τη δύναμη για να ανταπεξέλθουμε στο σκοτάδι που υπάρχει τριγύρω, αλλά το μυστικό κρύβεται σε τέτοιες συνέργειες όπως το HANDBRAKE. Ξεκινήσαμε με μια ιδέα πριν 2.5 χρόνια 2 γυναίκες, και έχουμε βρεθεί να δουλεύουμε για αυτό το project άλλες τόσες. Την ταινία σκοπεύαμε να την κάνουμε με ένα iPhone στο χέρι, ενώ πλέον με τη βοήθεια του κόσμου θα νοικιάσουμε κανονικό κινηματογραφικό εξοπλισμό. Κάπως έτσι καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι μόνος στην προσπάθεια. Ότι και άλλοι άνθρωποι βλέπουν το φως. Εμείς το βρήκαμε η μια στην άλλη.
Μπορείτε να συνδράμετε στην υλοποίηση της ταινίας μέσω του GoGetFunding εδώ
Περισσότερες πληροφορίες στο προφίλ του φιλμ στο ίνσταγκραμ εδώ
Ευχαριστούμε το Boo! Cafe Bar για την φιλοξενία
