Πόσες φορές έχεις πέσει πάνω σε εξαντλητικές διαίτες και άλλο τόσο καταπιεστικά μη ρεαλιστικά προγράμματα γυμναστικής. Και πόσες ακόμα φορές έχεις μπει σε διαδικασία να ακολουθήσεις κάτι τέτοιο, ιδίως στην αρχή του χρόνου, έχοντας την εντύπωση πως αυτό θα σου “αλλάξει την ζωή”, και άλλα τέτοια που βλέπουμε να διαφημίζουν σε πολλά fitness youtube βίντεο και αντίστοιχα tutorials. Μην παρεξηγθούμε, λατρεύουμε την γυμναστική και πιστεύουμε στις “θεραπευτικές” της ιδιότητες, ιδίως στην διάθεση και την ψυχολογία μας. Ωστόσο αυτό το οποίο σίγουρα δεν υποστηρίζουμε είναι τις πολύ αυστηρές ρουτίνες και τις υπερβολές. Από την μια γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να την γεμίζουμε με εμμονικά “προγράμματα αυτοβελτίωσης”. Και αφετέρου γιατί ούτως ή άλλως, έρευνες έχουν δείξει πως ο,τιδήποτε πολύ αυστηρό και καταπιεστικό, δεν μπορεί να διατηρηθεί μακροπρόθεσμα, και άρα αργά ή γρήγορα θα έχει αντίθετα αποτέλεσματα.
Ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και η Meg Boggs, fitness influencer και το άτομο που θα μας δώσει τα φώτα της εδώ από κάτω για το πως να κάνουμε την γυμναστική απόλαυση και όχι αγγαρεία.Μιλώντας στο Stylist για την διαδρομή της μέχρι να φτάσει στον σημερινό ενδυναμωμένο εαυτό της, η Boggs λέει κάποια πράγματα με τα οποία οι περισσότεροι μπορούμε να ταυτιστούμε.
“Θυμάμαι να σκέφτομαι ότι το να είναι κάποιος υγιής πρέπει να είναι πολύ δύσκολο, στενάχωρο και εντελώς διαταραγμένο. Διάβαζα πράγματα που παρουσιάζονταν ως “υγεία” και τα αφομοίωνα (αφιλτράριστα), όπως ας πούμε το να πίνεις νερό με το κιλό, να κάνεις 12 workouts την εβδομάδα, και να τρως ένα κρεμμύδι για βραδινό. Είχα την εντύπωση ότι το “ταξίδι” έπρεπε να είναι χάλια, αλλά θα ήμουν ευτυχισμένη όταν έφτανα τον στόχο μου.”
Έπειτα από χρόνια εμμονικής προσκόλλησης με ασκήσεις γυμναστικής που δεν την ευχαριστούσαν και εξαντλητικές δίαιτες, έφτασε σε ένα δύσκολο σημείο με την ψυχική της υγεία, και τότε αποφάσισε πως έπρεπε να σταματήσει να καταπιέζεται “για να ευχαριστήσω τους άλλους” όπως λέει. Αντί αυτού ξεκίνησε να κάνει κάτι που θαύμαζε πολύ, να σηκώνει βάρη, κάτι που της έδινε χαρά, και δεν κοίταξε ποτέ πίσω. Αυτό λοιπόν συμβουλεύει και όλους τους άλλους να κάνουν, να βρουν κάτι που δεν το βλέπουν σαν αγγαρεία αλλά κάτι που τους γεμίζει, και απλά τυχαίνει να περιλαμβάνει και άσκηση. Μαζί με αυτό, η Boggs έχει τέσσερα ακόμα τιπς, ώστε να μην βλέπεις την ώρα να γυμναστείς.
Άλλαξε τον τρόπο που βλέπεις την άσκηση
Για πολλούς ανθρώπους, η γυμναστική είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το τρέξιμο, το ελλειπτικό, ή ένα ομαδικό workout στο γυμναστήριο. Στην πραγματικότητα ωστόσο, αυτό που έχει ανάγκη ο οργανισμός μας, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά, δεν είναι δυο ώρες την ημέρα στα όργανα ας πούμε, αλλά απλά κάποιου είδους κίνηση. Με αυτό στο νου, αν κάθε φορά που σκέφτεσαι πως πρέπει να πας στο γυμναστήριό σου, βαριέσαι ή πιέζεσαι, μπορείς να βρεις άλλους τρόπους άσκησης που ίσως δεν είχες σκεφτεί. Μερικά από αυτά είναι να ξεκινήσεις χορό (οποιουδήποτε είδους), κάποια πολεμική τέχνη, climbing, ποδηλατάδες μόν@ ή με φίλους, rollerblading, ή ακόμα και βόλτα στο βουνό. Βρες αυτό που σου ταιριάζει και δε θα νιώσεις ποτέ ξανά την άσκηση σαν αγγαρεία.
Κάντο για σένα
Συνήθως, ειδικά σε πιο μικρές ηλικίες, πολλοί άνθρωποι ξεκινούν την γυμναστική για να φτάσουν σε ένα “ιδανικό βάρος” ή να αποκτήσουν ένα “σμιλεμένο σώμα” και άλλα τέτοια. Αν και το να έχεις στο κεφάλι σου μια “ιδανική” εμφάνιση δεν είναι και έγκλημα, συχνά είναι αυτό που ευθύνεται για τις λάθος επιλογές. Το να ξημεροβραδιάζεσαι σε ένα γυμναστήριο, προκειμένου να είσαι “ελκυστικός” είναι μια παγίδα στην οποία πολλοί πέφτουν, και σίγουρα αυτό το κίνητρο δεν θα σε βοηθήσει να έχεις μια υγιή σχέση με την άσκηση. Από την άλλη αν βρεις τους λόγους για τους οποίους εσύ θες να γυμναστείς, λόγους όπως “μου φτιάχνει την διάθεση”, “μου ανεβάζει την ενέργεια” ή “περνάω καλά με τους υπόλοιπους της ομάδας”, λόγους που αφορούν εσένα αποκλειστικά και όχι τον τρόπο που σε βλέπουν οι άλλοι, τότε είσαι σε καλό δρόμο.
(Όσο γραφικό και αν ακούγεται) Δες το θετικά
Μπορεί να κάνεις ήδη όλα τα παραπάνω, αλλά για κάποιο λόγο και πάλι να μην καταφέρνεις να κρατήσεις μια (σε λογικά πλαίσια) ρουτίνα. Για αυτό μπορεί να ευθύνεται ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα. Αν γυμνάζεσαι ας πούμε για ένα μήνα και νιώθεις ότι δεν βλέπεις κάποια διαφορά, είναι πολύ πιθανό να χαλάει η σχέση σου με την άσκηση γιατί απογοητεύεσαι. Αν όμως το δεις από την ανάποδη, και σκεφτείς όλα όσα έχεις κερδίσει από αυτόν τον ένα μήνα, από τα μπουσταρίσματα ενέργειας μετά από ένα μισάωρο άσκησης (όποια και αν είναι αυτή) μέχρι και το πολύ απλό γεγονός, ότι κατάφερες να κρατήσεις μια ρουτίνα για ένα άλφα χρονικό διάστημα, τότε θα αισθανθείς πολύ καλύτερα με τον εαυτό σου και θα πάρεις την δύναμη που χρειάζεσαι για να συνεχίσεις.
Έχοντας πει όλα αυτά, παρ’ ότι είμαστε υπέρμαχοι κάθε είδους άσκησης, υπάρχουν και περίοδοι που για διάφορους, αντικειμενικούς ή υποκειμενικούς λόγους, δεν θα γυμναστούμε. Από το ότι δεν προλαβαίνουμε χρονικά, μέχρι το ότι θέλουμε να βάλουμε μια άλλη προτεραιότητα, ως και το ότι απλά βαριόμαστε, είναι όλα σωστά και αποδεκτά. Δεν είμαστε μηχανές, είμαστε άνθρωποι και περνάμε φάσεις και φάσεις. Και αυτό είναι οκ. Το θέμα είναι να ακούμε το σώμα μας και να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες μας όσο το δυνατό καλύτερα, ανάλογα πάντα με τους εξωτερικούς παράγοντες.