Αν και μπαίνω στον πειρασμό να κάνω μία διεξοδική ανάλυση του τι ακριβώς είναι η aerial yoga, για να απαντήσω στο ερώτημα του τίτλου αρκεί μία αρκετά πιο σύντομη και μπακαλίστικη περιγραφή. Στην ουσία, πρόκειται για yoga, η οποία συνδυάζεται με ένα πανί που κρέμεται από την οροφή. Αυτό λειτουργεί είτε βοηθητικά στις κλασικές στάσεις της yoga, είτε ως μέσο για να κάνεις άλλες ασκήσεις πάνω του, ανάμεσά τους και ακροβατικά.
Πώς κατέληξα στο πανί; Αυτό λίγο πολύ δίνει και την πρώτη απάντηση στο γιατί είναι η μόνη γυμναστική που δεν παράτησα. Ήθελα οπωσδήποτε να βρω ένα χόμπι που να περιλαμβάνει σωματική άσκηση, ώστε να σταματήσω να σκουριάζω τελείως με την κατά τ’ άλλα καθιστική ζωή μου. Δοκίμασα κλασικό γυμναστήριο, δοκίμασα πιλάτες, δοκίμασα kick boxing, δοκίμασα τρέξιμο. Όλα στην αρχή ήταν μια χαρά, μόνο που το πολύ έναν μήνα αργότερα τα βαριόμουν, ανεξάρτητα από το πόσο εύκολα ή δύσκολα τα έβρισκα. Ο στόχος, λοιπόν, έγινε να βρω μία μορφή άσκησης, η οποία με κάποιον τρόπο θα μου κράταγε το ενδιαφέρον.
Με τη yoga να είναι κάτι που δεν είχα δοκιμάσει σε καμία της μορφή, άρχισα να ψάχνω τα διαφορετικά προγράμματα που υπάρχουν και είχαν πιθανότητες να μην τα εγκαταλείψω. Όλα απορρίφθηκαν, μέχρι που έπεσα σε κάτι βίντεο με ανθρώπους που κρεμόντουσαν ανάποδα από κάτι μωβ πανιά. Βασικά, κι αυτό αρχικά απορρίφθηκε. Θεώρησα ότι δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να μπορώ να το κάνω, αλλά και ότι αν μπορούσα, θα φοβόμουν. Γιατί λοιπόν να πληρώσω έστω και ένα μάθημα απλά για να ξεφτιλιστώ; Μόνο που επί δύο βδομάδες η ιδέα τριγύρναγε στο μυαλό μου. Από τη μία, δεν έβρισκα τίποτα άλλο να με πείθει ότι δεν θα είναι βαρετό. Από την άλλη, ήμουν σε μία φάση της ζωής μου που αν αποφάσιζα να μην προσπαθήσω καν κάτι εξαιτίας μόνο και μόνο του φόβου, θα κατέληγα να αυτομαστιγώνομαι για πολύ καιρό.
Κάπως έτσι κατέληξα να ζητάω περισσότερες πληροφορίες για την aerial yoga. Δεν πείστηκα 100% ότι μπορούσα να αντεπεξέλθω ή ότι δεν είναι επικίνδυνο, αλλά σκέφτηκα ότι τουλάχιστον το αίσθημα επιβίωσης θα με ωθούσε στο να κάνω όσο πιο άρτια γινόταν κάθε κίνηση. Και κάπως έτσι έκλεισα θέση για το πρώτο μάθημα. Οι συνθήκες με βοήθησαν. Είχε καταιγίδα, ήμουν η μόνη που δεν ακύρωσα και στην ουσία η πρώτη μου επαφή με την συγκεκριμένη γυμναστική είχε τη μορφή ατομικού μαθήματος, με αποτέλεσμα να μην με πιάσει ούτε ανασφάλεια ότι γίνομαι περίγελος στους υπόλοιπους, ούτε άγχος ότι τους καθυστερώ μέχρι να κάνω κάτι σωστά.
Πώς πήγε; Ανέλπιστα καλά. Δεν έπεσα ούτε μία φορά -ούτε κινδύνευσα να πέσω- και γέλασα πάρα πολύ -συνήθως πρώτο μάθημα σε οτιδήποτε θέλω τουλάχιστον να φύγω, αν όχι να κλάψω-. Όσο για τον βαθμό δυσκολίας, αυτός αποδείχτηκε ότι περισσότερο σχετίζεται με τον φόβο της στιγμής παρά με τις γυμναστικές ικανότητες ή την ευλυγισία . Προφανώς, κάποιες ασκήσεις δεν μπορείς να τις κάνεις τέλεια με τη μία, ειδικά όταν λίγο πολύ είσαι αγύμναστος, αλλά τα διασκεδαστικά -aka τα ακροβατικά- τα κάνεις σχετικά εύκολα μόλις αποκτήσεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και το πανί.
Ανακεφαλαιώνουμε λοιπόν. Δεν έχω παρατήσει την aerial yoga μετά από περίπου τρία χρόνια, γιατί στην πρώτη επαφή με ευνόησε η κατάσταση, γιατί σχεδόν σε όλα τα μαθήματα κάποια στιγμή με κάτι θα βάλω τα γέλια, γιατί δεν απαιτούσε να έχω καμία προηγούμενη γυμναστική εμπειρία και γιατί μπορώ να δηλώνω ότι κάνω εύκολα και άφοβα κολοτούμπες στον αέρα χωρίς να λέω ψέματα.
© Seyo Ariyo / Unsplash
Υπάρχει, φυσικά, και το βασικό. Είναι η πρώτη γυμναστική που δεν την βαρέθηκα. Ο λόγος; Δεν είναι στάσιμη. Ναι, υπάρχουν ασκήσεις/στάσεις που τις επαναλαμβάνεις σχεδόν σε κάθε μάθημα. Παράλληλα, όμως, πάντα προστίθεται κάτι νέο, είτε είναι 100% καινούριο, είτε μία επιπλέον κίνηση σε κάτι που έχεις μάθει πλέον να κάνεις άρτια. Δεν έχει να κάνει τόσο με την απόκτηση νέας γνώσης, όσο με την ικανοποίηση της επίτευξης και της απτής προσωπικής βελτίωσης. Δεν μαθαίνεις απλά να κάνεις καλά μερικές ασκήσεις και μετά κάνεις μόνο αυτές απλά για περισσότερο χρόνο ή παραπάνω επαναλήψεις. Κάθε φορά νιώθεις την εσωτερική περηφάνεια ότι κατάφερες κάτι εντελώς καινούριο, που λίγο καιρό πριν μπορεί να σου φαινόταν βουνό ή και άκρως τρομακτικό. Η ικανοποίηση αυτή και η περηφάνια είναι αρκετά έτσι ώστε να θες να γυρνάς ξανά και ξανά στο πανί, χωρίς να ρουτινιάζεις.
Να πούμε πάντως ότι υπάρχουν και τα πρακτικά οφέλη, τα οποία για εμένα είναι κυρίως δύο. Η κατεστραμμένη μου μέση και ο εξίσου διαλυμένος αυχένας μου -απότοκα της δουλειάς σε γραφείο και των κακών στάσεων που με βολεύει να κάθομαι και να ξαπλώνω- δεν μου εμφανίζουν πλέον σχεδόν κανένα πρόβλημα και κανέναν πόνο, ακόμα κι αν έχω “βαρέσει” δεκάωρο στο γραφείο και τον υπολογιστή. Παράλληλα, η aerial yoga σού προσφέρει μία υπέροχη χαλάρωση και ηρεμία, με όλα τα ζητήματα που σε ταλαιπωρούν ανά περίοδο να εξαφανίζονται “μαγικά” όσο βρίσκεσαι στο πανί και να χάνουν μεγάλο μέρος της βαρύτητάς τους.
Αν και προτείνω ανεπιφύλακτα στον καθένα να δώσει μία ευκαιρία στην aerial yoga, το βασικό point μου δεν είναι αυτό. Είναι να διαβάσεις όλους τους λόγους, για τους οποίους παράτησα όλα τα άλλα είδη γυμναστικής, αλλά παρέμεινα σε αυτήν. Αυτά τα κριτήρια είναι ο καλύτερος τρόπος να αποφασίσεις ποια γυμναστική σου ταιριάζει, ώστε το τελικό σου αποτέλεσμα να μην είναι μόνο ένα “καλύτερο” ή πιο υγείες σώμα, αλλά και η αίσθηση ότι περνάς καλά, ότι ξεπερνάς ένα δικό σου προσωπικό όριο και ότι εκείνη τη στιγμή δεν θα προτιμούσες να κάνεις οτιδήποτε άλλο από το να βρίσκεσαι εκεί.