Πέρα από τις μανάδες, μια συλλογή κόμικς που βρίσκεται στα σπάργανα μπορούν άνετα να την καταστρέψουν τα αδέρφια, οι πατεράδες και λοιποί συγγενείς, αλλά κυρίως οι φίλοι που δήθεν αθώα σου ζητούν να καθίσουν σε μια γωνιά του δωματίου σου και να τα διαβάσουν ή, ακόμη χειρότερα, να τα πάρουν στο σπίτι τους!
Αυτός λοιπόν είναι ο πρώτος κανόνας για όσους ξεκινούν να συλλέγουν κόμικς. Ποτέ, ποτέ, ποτέ δεν τα δανείζουμε σε κανέναν! Η παγκόσμια ιστορία δεν έχει καταγράψει ΟΥΤΕ ΜΙΑ επιστροφή τεύχους στην κατάσταση που παραδόθηκε. Ακολουθούν κι άλλες χρήσιμες οδηγίες.
Τις σελίδες των παλιών κόμικς συγκρατούσαν συνδετήρες που δυστυχώς δεν ήταν ανοξείδωτοι. Η σκουριά τους είναι πολύ επικίνδυνη, μπορεί να βρωμίσει, ακόμη και να τρυπήσει τα φύλλα, επομένως η αντικατάστασή τους, (προσοχή, απαιτούνται προσεγμένες χειρουργικές κινήσεις), με συνδετήρες νέας τεχνολογίας, όχι μόνο τα ομορφαίνει αλλά τους εξασφαλίζει την αιώνιο ζωή και το μέγα έλεος.
Άλλος κίνδυνος που αντιμετωπίζει η ανεκτίμητη περιουσία σας, είναι η σκόνη και υγρασία. Γι’ αυτό ποτέ δεν βάζουμε τα τεύχη σε κούτες που ανεβάζουμε στο πατάρι, είναι σα να τα βάζουμε στο στόμα του λύκου, παραμονεύει η μούχλα και η επίσης εχθρική σκόνη. Ο καλύτερος τρόπος προφύλαξης προέρχεται από τα υλικά της κουζίνας. Η λεπτή μεμβράνη που προορίζεται για τα τρόφιμα είναι ιδανική για να τυλίξεις τα τεύχη σου, περιορίζει στο ελάχιστο τις απώλειες και το μόνο που χρειάζεται είναι να ανοίξεις μικρές τρυπίτσες με οδοντογλυφίδα ώστε να αναπνέουν χωρίς όμως να σκονίζονται.
Τα κόμικς είναι για να τα έχεις δίπλα σου. Ο εγκλεισμός τους σε αποθήκες, πατάρια και υπόγεια, σου στερεί την χαρά να τα τακτοποιείς, να τα ξαναδιαβάζεις, να τα προσέχεις, δεν έχει απολύτως κανένα νόημα. Το πρόβλημα αφορά στην τοποθέτηση τους στην βιβλιοθήκη. Επειδή το χαρτί τους είναι μαλακό, ποτέ δεν τα αφήνουμε όρθια γιατί μετά από λίγο χάνουν το σχήμα τους, δεν υπάρχει κάποιο σκληρό εξώφυλλο να τα συγκρατήσει και έτσι τραυματίζονται επικίνδυνα, αλλά όχι θανατηφόρα.
Όταν ένα περιοδικό έχει χάσει το σχήμα του, βγάζουμε προσεκτικά τους συνδετήρες, σιδερώνουμε το κάθε φύλλο ξεχωριστά, επαναφέρουμε το αρχικό του δίπλωμα και επανατοποθετούμε τους συνδετήρες. Σε περίπτωση που σας πιάσουν στα πράσα να σιδερώνετε χαρτιά, μη δώσετε σημασία στο χλευασμό που ακολουθεί, στο τέλος η αγάπη θα νικήσει.
Η επιθυμία για επέκταση της συλλογής είναι αυτή που θα σε κάνει συλλέκτη. Θα απευθυνθείς επομένως στα ειδικευμένα “παλιατζίδικα”, όπου ελλοχεύουν δύο κίνδυνοι. Ο πρώτος είναι ότι οι επαγγελματίες του είδους ξεχωρίζουν με την πρώτη ματιά τα κελεπούρια, μπορούν να πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες, να ξοδέψεις το υστέρημά σου για ένα τεύχος που στην επόμενη γωνιά θα στο δώσουν χάρισμα. Αυτό επομένως που απαιτείται είναι να γνωρίζεις τις τρέχουσες τιμές, παρόλο που δεν υπάρχει κάποιος να ενημερώνει για τις αλλαγές στο σχετικό χρηματιστήριο. (Στην Ιταλία υπήρχε σχετική εφημερίδα). Ο δεύτερος κίνδυνος είναι να παρασυρθείς από το κλίμα και να αγοράσεις άλλα αντ’ άλλων. Το χρέος σου είναι να δημιουργήσεις κατάλογο με τα τεύχη που αναζητάς, να τα διαγράφεις μόλις το αποκτήσεις, να ξέρεις τι σου λείπει και πόσο περίπου κοστίζει.
Το ερώτημα είναι “πόσο κοστίζει ένα παλιό κόμικ;” Οι τιμές δεν είναι σταθερές. Πρo κρίσης, το νούμερο 1 του Μίκυ Μάους το έβρισκες μόνο αν διέθετες 1000- 1200 ευρώ. Πριν από δύο χρόνια η τιμή είχε πέσει περίπου στο μισό και τώρα σιγά-σιγά επανέρχεται σε τιμές γύρω στο χιλιάρικο.
Το κόστος εξαρτάται και από την κατάσταση του τεύχους. Όταν λείπουν σελίδες, υπάρχουν φθορές, έχουν πέσει καφέδες, βυσσινάδες και αυγά, τότε καλύτερα να το αφήσεις τον παλιατζή, εάν το θέλεις οπωσδήποτε φρόντισε να το πληρώσεις ελάχιστα.
Το πρώτο Μίκυ Μάους θεωρείται το πιο ακριβό απόκτημα, αν και κατά καιρούς εμφανίζονται κι άλλοι διεκδικητές του τίτλου. Για παράδειγμα το νούμερο 1 του “Γέλιο και Χαρά“, της πρώτης ελληνικής προσπάθειας για συνεργασία με την Disney (και- περιέργως- με την Warner) είναι σπάνιο, η τιμή του κυμαίνεται γύρω στα 1000 ευρώ, ενώ και τα Μίκυ Μάους του Τερζόπουλου έχουν παρόμοιες τιμές για κάποια απρόσμενα νούμερα. Το νούμερο 26 είναι ένα από αυτά, γιατί αποτελεί χριστουγεννιάτικη σπέσιαλ έκδοση σε τόμο, ενώ ακόμα πιο δύσκολο να βρεθεί είναι το 119, τεύχος αφιερωμένο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου. Εδώ ο τόμος είναι πιο παχύς, η κόλλα που χρησιμοποιήθηκε δεν μπορούσε να συγκρατήσει όλα τα φύλλα, συνήθως μετά το πρώτο άνοιγμα διαλυόταν και έτσι είναι ελάχιστα τα τεύχη που διατηρήθηκαν ακέραια. Σπάνια είναι και τα σχετικά νεότερα τεύχη 617, 618, 619, 620, γιατί κυκλοφόρησαν με διπλό εξώφυλλο. Το ένα ήταν κανονικό, το άλλο συμμετείχε σε επιτραπέζιο παιχνίδι. Όποιος έχει και τα δύο εξώφυλλα δεν θα γίνει πλούσιος αν τα πουλήσει, αλλά διαθέτει στην συλλογή του τέσσερα δύσκολα νούμερα.
Το πρώτο τεύχος του Μίκυ Μάους πρέπει να είναι το πρώτο τεύχος του Μίκυ Μάους. Υπάρχει και η ανατύπωση που συνόδευσε το νούμερο 1450, το οποίο πολλοί επιτήδειοι πουλάνε σαν αυθεντικό! Ο τρόπος για να το ξεχωρίσεις είναι ο εξής: Το εξώφυλλο είναι γυαλιστερό, το σχήμα του κοντόχοντρο και επίσης δεν περιλαμβάνει στο αριστερό άκρο το σήμα των εκδόσεων Ευάγγελος Χ. Τερζόπουλος.
Ωραία συλλογή είναι και τα κόμικς με τους υπερήρωες που πάνω τους είχαν την σφραγίδα από την Αμερικανική Επιτροπή Ελέγχου. Επιμελημένες εκδόσεις, οι οποίες παρουσιάζουν για πρώτη φορά τον Superman, τον Batman και την υπόλοιπη παρέα. Τα ονόματα τους ήταν Υπεράνθρωπος, Άνθρωπος-Νυχτερίδα (ή σκέτο Νυχτερίδας) και, ιδιαίτερα αυτά με τον πρώτο, θεωρούνται αρκετά σπάνια, οπότε έχουν πιο τσιμπημένες τιμές.
Το Πάσχα του 1967 συνέβη το εξής: Το Μίκυ Μάους διαφήμιζε στην τελευταία σελίδα του το επόμενο εξώφυλλο. Ήταν ο Μίκυ που κοιτούσε τον καθρέφτη φορώντας βασιλική κορώνα. Όταν όμως το τεύχος κυκλοφόρησε στα περίπτερα, η κορώνα ήταν άφαντη! Είχε μεσολαβήσει το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου που δεν ήθελε αναφορές στα ανάκτορα! Η πρώτη παρτίδα καταστράφηκε για να αντικατασταθεί με την εικόνα που δεν θα προκαλούσε προβλήματα με το καθεστώς, αλλά υπάρχουν φήμες ότι κάποιοι υπάλληλοι του Τερζόπουλου πρόλαβαν να κρατήσουν τεύχη από την παράνομη πρώτη έκδοση. Αν ξέρετε κάποιον από αυτούς, εδώ είμαστε. Ακόμα κι αν δεν το πουλάει, τουλάχιστον να το χαϊδέψουμε.
