Από εχθές το απόγευμα φαίνεται να κάνει τον γύρο του ελληνικού ίνσταγκραμ μία δημοσίευση που συγκρίνει την Kendall Jenner και το μικροσκοπικό της viral εσώρουχο με την 19χρονη Alyssa Carson, η οποία αυτήν την στιγμή εκπαιδεύεται στην NASA για να γίνει αστροναύτης. Δεν επιθυμώ να εκθέσω τον κύριο (ναι, είναι άνδρας) που έκανε την ανάρτηση βάζοντας λινκ στο προφίλ του, έτσι απλά θα αναφέρω ότι στο κείμενο κάτω από την φωτογραφία των δύο γυναικών προσπαθεί να βγάλει ορισμένα συμπεράσματα για την κοινωνία και την κατάντια της.
Αναφέρει λοιπόν πως η Kendall είναι μοντέλο που πόζαρε σχεδόν γυμνή και το σώμα της προκάλεσε ανασφάλεια σε πολλά κορίτσια που την θαυμάζουν, ενώ από την άλλη η Alyssa είναι ακόμα έφηβη αλλά δουλεύει σκληρά για να κατακτήσει τα όνειρά της ως νέα επιστήμονας. Καταλήγει στο ότι όλοι γνωρίζουμε την Kendall αλλά σχεδόν κανένας δεν έχει ασχοληθεί με την Alyssa και συνεπώς ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός έχει για ακόμα μία φορά αποτύχει παταγωδώς και είμαστε όλοι κατάπτυστοι. Αυτολεξεί το πόρισμά του είναι ότι “Η ευθύνη μας έναντι στην ευρύτατη κοινωνική επιλογή της επιφανειακής ανάδειξης της γυναίκας οδηγεί στον φαύλο κύκλο της διαιώνισης και αναπαραγωγής των ίδιων προτύπων με προτεραιότητες για τα νέα κορίτσια να γίνουν Kendall και όχι Alyssa.” Kαι ύστερα από όλες αυτές τις Μεγάλες Λέξεις κλείνει λέγοντας πως “τα πρότυπά μας δεν είναι ούτε οι Barbie, ούτε τα ινσταγκραμικά κορίτσια, ούτε τα χαριτωμένα κοριτσάκια του TikTok” και κάπου εκεί τι να κάνω κι εγώ, αγανάκτησα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος από εμάς έχει βρεθεί μπροστά σε αντίστοιχο ποστ στο διαδίκτυο. Ξεκίνησαν πριν δισεκατομμύρια χρόνια στο Facebook, με ασπρόμαυρα φίλτρα και φωτογραφίες της Kim K δίπλα στην Helena Bonham Carter. “Σε έναν κόσμο γεμάτο με Kardashians, εσύ να είσαι μία Helena Bonham Carter” έλεγαν και συγκέντρωναν τα likes με τις χιλιάδες, ενώ από κάτω ο κόσμος έβρισκε ευκαιρία είτε να βρίσει την Kim και την φαμίλια της είτε να κοκορευτεί επειδή αρνείται να συμμορφωθεί στα στερεότυπα των media.
Έχω δει και άλλη εκδοχή της ίδιας λογικής, ακόμα πιο κραυγαλέα, η οποία προσπαθούσε να συγκρίνει την Marilyn Monroe και την Audrey Hepburn, με προφανή “νικήτρια” την μελαχρινή σούπερ σταρ.
Kαι ερωτώ, γιατί ακόμα συγκρίνουμε μία γυναίκα με μία άλλη έτσι ώστε να ανακηρύξουμε την καλύτερη, με τα πιο συνηθισμένα κριτήρια να είναι τα πόσα ρούχα φοράει και αν θεωρούμε την δουλειά της αξιόλογη; Μία τέτοιου είδους ρητορική ίσως φαίνεται θετική και εμπνευσμένη από μακριά, όμως στις μέρες μας θα έπρεπε ήδη να έχουμε αναγνωρίσει το πόσο προβληματική είναι. Γιατί ακόμα επιλέγουμε να ανυψώσουμε μία γυναικεία προσωπικότητα, υπονομεύοντας μία άλλη;
Μέρος του προβλήματος είναι μάλλον η φροϋδική θεωρία του Madonna/Whore Complex, σύμφωνα με την οποία οι γυναίκες διαχωρίζονται στα μάτια της πατριαρχικής κοινωνίας σε δύο βασικές κατηγορίες: στις Αγίες και στις Πόρνες. Έτσι από την μία πλευρά έχεις τις μαμάδες, τις επιστήμονες, τις σεβάσμιες, τις έξυπνες και καταξιωμένες και από την άλλη έχεις τις σέξι, τις ρηχές, τις χαζοχαρούμενες, τις σεξοβόμβες, τις “ξανθιές” που πρέπει να αποφύγουμε πάση θυσία.
Γυρίζοντας πίσω στην Kendall, την Alyssa και την δημοσίευση του φίλτατου mansplainer που υποστηρίζει ότι όχι μόνο πρέπει να μοιάσουμε στην δεύτερη, αλλά ότι το μεγάλο λάθος μας είναι πως δεν την γνωρίζουμε καν, αναρωτιέμαι μερικά ακόμα πράγματα: Είναι περίεργο που όλοι μας ξέρουμε την Kendall, την στιγμή που εκείνη είναι καταξιωμένο μοντέλο και ανήκει στον ευρύ κλάδο του παγκόσμιου entertainment; Γιατί δεν υπάρχουν ανάλογα ποστ με άνδρες να λένε “Σε έναν κόσμο γεμάτο Beckhams, γίνε Timothy Berners-Lee”; Ίσως γιατί κανένας δεν αμφισβητεί ποτέ την αρσενική επιτυχία. Και παρεμπιπτόντως, πόσοι από εσάς γνωρίζατε τον Timothy Berners-Lee;
Επιπλέον, καθώς τέτοιου είδους συγκρίσεις μεταξύ γυναικών μονίμως θίγουν το θέμα της εμφάνισης, μπορούν συχνά να οδηγήσουν τα νεαρά κορίτσια σε μία τελείως στρεβλή και άκρως σεξιστική σχέση με το σώμα τους, η οποία δυστυχώς διαιωνίζεται από γενιά σε γενιά. Η αντίληψη ότι η Πόρνη χρησιμοποιεί την ομορφιά της για να προχωρήσει στην ζωή ενώ η Αγία το μυαλό, προφανώς τοποθετεί την έκφραση της γυναικείας σεξουαλικότητας κάτω από ένα αρνητικό πέπλο και τελικά το μόνο που προσφέρει είναι την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος: Πάλι ασχολούμαστε με το τι φοράει η κάθε μία από εμάς για να βγει στον έξω κόσμο.
“Ναι, αλλά τι γίνεται με τα μη ρεαλιστικά πρότυπα ομορφιάς που θέτει η Kendall” ίσως αναρωτηθεί κάποιος και εν μέρει έχει ένα δίκαιο. Οι σωματικές ανασφάλειες είναι μια μάστιγα που ταλαιπωρεί τα νεαρά άτομα της εποχής μας, κυρίως τα κορίτσια, και η οικογένεια Kardashian/Jenner σίγουρα έχει βάλει τον ογκόλιθό της στο πρόβλημα. Παρόλα αυτά, η καταιγιστική συχνότητα τέτοιων εικόνων οφείλει να φιλτραριστεί όσο το δυνατόν περισσότερο από τους γονείς, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι και της θεμελίωσης σωστών προτύπων για τα παιδιά τους. Δεν είναι δουλειά της Kendall να γίνει ίνδαλμα κανενός, κάνει απλά την δουλειά της. Ενίοτε ποζάρει με ένα μικροσκοπικό βρακάκι, γιατί αισθάνεται σέξι. Και μπράβο της, και εγώ το ίδιο κάνω όποτε την βρίσκω με τις καμπύλες μου, παρόλο που η κοιλιά μου δεν είναι επίπεδη και έχω κυτταρίτιδα.
“Nαι, αλλά η Kendall είναι προνομιούχα και πλούσια, για αυτό και έχει πετύχει” ίσως αναρωτηθεί κάποιος άλλος και πάλι θα συμφωνήσω. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως όταν γεννιέσαι μέσα σε πλούτο, θα είσαι πλούσιος. Οι στόχοι σου θα επιτευχθούν πολύ πιο εύκολα.
Παρόλα αυτά, γνωρίζει κανείς πόσα χιλιάδες δολάρια χρειάζονται για να πάει ένα παιδί σε space camp κάθε καλοκαίρι; Kαι πόσο κοστίζει για να εκπαιδευτείς σε πρόγραμμα της NASA; Δεν ξέρω το ακριβές ποσό αλλά φαντάζομαι αρκετά. Ο αγαπητός ινσταγκραμοφιλόσοφος που ενέπνευσε αυτό το κείμενο μιλούσε (εν αγνοία του μάλλον) για δύο προνομιούχες γυναίκες, όχι μία.
Τέλος, οφείλω να τον συγχαρώ για την πρόταση “τα πρότυπά μας δεν είναι ούτε οι Barbie, ούτε τα ινσταγκραμικά κορίτσια, ούτε τα χαριτωμένα κοριτσάκια του TikTok”, με την οποία κατάφερε χρησιμοποιώντας μόλις 18 λέξεις να υποτιμήσει τρεις διαφορετικές γυναικείες φυσιογνωμίες!! Σε ένα ποστ που υποτίθεται πως έγινε για να μας ανυψώσει και να μας δώσει έμπνευση!!! Θέλει κάποια μαεστρία αυτό για να γίνει.
Είναι 2021, ας σταματήσουμε να βάζουμε την μία γυναίκα εναντίον της άλλης για να αποδείξουμε κάτι που δεν υφίσταται. Είναι κουραστικό, αβάσιμο και ξεπερασμένο.
Επίσης, η Barbie έχει υπάρξει και αστροναύτης. Ιδού.
Kαι ιδού:
Kαι ιδού:
