Θυμάμαι ακόμα την ημέρα που διάβασα ότι άνοιξε το πρώτο μπισκοτάδικο της Αθήνας. Η αρχική αντίδραση ήταν μία σχεδόν ζωώδης κραυγή που εγώ προόριζα για “ΝΑΙ” και “ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ” αλλά μάλλον στους γύρω μου ακούστηκε σαν να με έχει κυριεύσει κάποιος ζαχαρένιος δαίμονας και από στιγμή σε στιγμή θα με αποτελείωνε. Στην οθόνη μου ξεκίνησαν να περνούν εικόνες από έναν νέο χώρο στα Εξάρχεια ο οποίος υπόσχονταν ότι προσφέρει λαχταριστά χειροποίητα μπισκότα, ψημένα από δύο αδέρφια που είχαν γυρίσει Λονδίνο και Νέα Υόρκη δοκιμάζοντας τις συνταγές των ειδικών και δημιουργώντας την δική τους. Σχεδόν δεν πρόλαβα να χαζέψω τις φωτογραφίες της ρευστής σοκολάτας να κολυμπάει ανάμεσα στα αυλάκια του ζεστού ζυμαριού πριν παρατήσω τον υπολογιστή μου ορθάνοιχτο, βάλω τα παπούτσια μου και τρέξω μέχρι την Θεμιστοκλεόυς για να γευτώ ό,τι βρεθεί πρώτο μπροστά μου. Ως λάτρης του οτιδήποτε cookie related σε αυτόν τον κόσμο, η πιθανότητα και μόνο πως κατέφθασε στην Ελλάδα ένα μαγαζί που μπορεί να μου προσφέρει εμπειρία ανάλογη με αυτή του Ben’s Cookies στο Λονδίνο με έκανε σχεδόν να πετάω.
Αυτό που αντίκρισα όταν τελικά έφτασα στον προορισμό ήταν ένας χαμός. Οι ουρές των πεινασμένων γλυκατζήδων είχαν ξεπεράσει τα όρια του μαγαζιού και συνεχίζονταν στον δρόμο, ενώ όσοι κάθονταν στα τραπέζια καταβρόχθιζαν μπισκότα σαν να μην υπάρχει αύριο. Φωτογραφίες, φωνές, παραγγελίες για δεύτερη δόση, αναμονή, χάζεμα στην βιτρίνα, ένα όμορφο αλαλούμ που δεν είχα ξανασυναντήσει σε κανένα food spot της πόλης μέχρι τότε. To I Cake You είχε καταφθάσει.
Φωτογραφία: Τζοβάννα Στεφάνου
Τρία χρόνια αργότερα και το κοινό του έχει πολλαπλασιαστεί μαζί με τις γευστικές επιλογές και ακόλουθους στο ίνσταγκραμ. Ο Αποστόλης και ο Πέτρος Μπόγρης έχουν δει τις δημιουργίες τους να μοστράρουν στις σελίδες των πιο γνωστών περιοδικών, να εμφανίζονται σε σποτάκια εκπομπών, να πρωταγωνιστούν σε κάθε συζήτηση με θέμα τα γλυκά στην πόλη. Τα ακαταμάχητα cookies γίνονται ανάρπαστα κάθε ημέρα της εβδομάδας και η pop, φιλόξενη, 90s αισθητική που επικρατεί στο περιβάλλον έχουν εδραιώσει το I Cake You σαν ένα από τα πιο δημοφιλή στέκια του κέντρου. Και δικαίως.
Σε περίπτωση που έχεις παραγγείλει ένα μπισκότο, ένα blondie, μια τούρτα ή τους κάνεις καθημερινά like στις αμαρτωλές φωτογραφίες που ανεβάζουν, το πιο πιθανόν είναι να έχεις στο μυαλό σου πως αυτό το μαγαζί είναι μία cozy γωνίτσα θετικής ενέργειας και food porn, σχεδιασμένο για να σε κάνει χαρούμενο. Και ισχύει. Αν και backstage τα πράγματα είναι λιγότερο φωτογραφίσιμα και αρκετά αγχωτικά. Για τον Αποστόλη, τον Πέτρο, τον Μαρίνο και το υπόλοιπο προσωπικό του I Cake You, η καθημερινότητα ξεκινάει πολύ πριν ανάψουν οι φούρνοι.
Το (πολύ) πρωινό ξύπνημα
Το αργότερο που μπορούν να βρεθούν στο μαγαζί είναι εφτάμιση το πρωί και αμέσως μπαίνουν σε έναν αγώνα ταχύτητας με το ρολόι, καθώς πρέπει να έχουν ετοιμάσει όλα τα φαγώσιμα πριν τις έντεκα, ώρα ανοίγματος. Μπισκότα, τάρτες, cinnamon rolls, τούρτες γενεθλίων, gallettes, brownies και ό,τι άλλο έχει πλάσει ο νους τους ξεκινούν να ζυμώνονται στην μικρή κουζίνα του κάτω ορόφου αλλά κυρίως στον ίδιο τον πάγκο που εσύ σε λίγες ώρες θα δεις πεντακάθαρο και γεμάτο καλούδια.
“Εκτός από τα cookies που είναι ίδια συνέχεια, αποφασίζω τι συνταγές θα φτιάξω επιτόπου” μας πληροφορεί ο Αποστόλης, ο οποίος ίσως βλέπει αλεύρια και στον ύπνο του.
“Αν έχω όρεξη, κάνω πειράματα και πολλές φορές βγαίνουν best sellers όπως το coconut cookie cheesecake. Αν είμαι αγχωμένος και έχω ξυπνήσει περίεργα, θα επαναλάβω αυτά που έφτιαξα χθες.”
Ετοιμασίες πριν το άνοιγμα στις έντεκα
Οι δουλειές συνεχίζονται με εγρήγορση, μία ελαφριά γκρίνια και μπόλικη nutella εώς ότου οι πόρτες ανοίξουν και οι πρώτοι πελάτες οδηγηθούν στο κατώφλι, ανίκανοι να αντισταθούν στις μυρωδιές. Υπάρχουν και κάποιοι που παραγγέλνουν έναν απλό καφέ και φεύγουν, το οποίο προσωπικά μου φαίνεται σαν να πηγαίνεις σε σουβλατζίδικο και να ζητάς μια σπράιτ.
“Η αλήθεια είναι ότι έχουμε χάσει ορισμένους πελάτες έτσι. Έρχονται να πάρουν έναν καφέ πριν την δουλειά και τελικά υποκύπτουν στα γλυκά και αποφασίζουν να μην ξαναέρθουν για να μην μπουν σε πειρασμό.” Δεν τους αδικούμε και τελείως.
Φωτογραφία: Tζοβάννα Στεφάνου
Όσες φορές έχω καθίσει στον εσωτερικό χώρο (στην αγαπημένη μου μπλε πολυθρόνα με τα διαστημικά μαξιλάρια), έχω παρατηρήσει πως η κίνηση στο μαγαζί είναι λίγο σαν την θάλασσα. Άλλοτε ήρεμη και ευχάριστη, εύκολη στο να κολυμπήσεις, και άλλοτε σκάνε πέντε παρέες μαζί και προκύπτει τεράστια τρικυμία. Τόση που έχω αισθανθεί εγώ να με πιάνει άγχος, επομένως αναρωτιέμαι τι συμβαίνει με τα παιδιά που δουλεύουν εκεί.
“Φυσικά μας πιάνει άγχος, για αυτό τρώμε και εμείς από όσα φτιάχνουμε!” μου λέει ο Μαρίνος, ο οποίος προσφέρει στο γκρουπ μας μία νέα του έμπνευση σε κομματάκια (μπισκότο carrot cake με cream cheese) και ταυτόχρονα μας λέει να μην φύγουμε μέχρι να δούμε την τούρτα που ετοιμάζει. Επικρατεί ένα δημιουργικό χάος, με άρωμα σοκολάτας. Σε κάνει να θέλεις να δαγκώσεις άλλο ένα red velvet cookie.
Φωτογραφία: Τζοβάννα Στεφάνου
φωτογραφία: Τζοβάννα Στεφάνου
Θυμάμαι ένα περιστατικό που είχα προσέξει στα stories τους πριν μερικές εβδομάδες, όταν ο επίσημος λογαριασμός του Ι Cake You ανακοίνωσε πως το κατάστημα θα παραμείνει κλειστό λόγω βλάβης. Τους είχαν καεί οι πρίζες του φούρνου και προφανώς δεν μπορούσε να γίνει καμία δουλειά. Όταν είσαι μαγαζί με φαγητά, φτιάχνεις τα πάντα in house και δεν έχεις φούρνο, τι κάνεις; Απλώς δεν ανοίγεις.
“Έχουν συμβεί κι άλλα τέτοια;” ρωτάω
“Μια φορά άρχισε να βγάζει καπνούς ο ηλεκτρολογικός πίνακας.”
“Μια φορά είχαμε διακοπή ρεύματος και δεν μπορούσα να σηκώσω τα ρολά και έμεινα στο μαγαζί ένα δίωρο.”
“Μια φορά πλημμυρίσαμε.”
Αισθάνομαι σαν να μου έχει δώσει κάποιος την άδεια να βρίσκομαι backstage σε ένα μελετημένο, εντυπωσιακό show. Σαν να παρακολουθώ τον Willy Wonka να μου διηγείται τραυματικές ιστορίες με την λίμνη σοκολάτας να στεγνώνει και τους oompa loompas να απεργούν. Απελπίζομαι αλλά ταυτόχρονα θαυμάζω λίγο παραπάνω το τελικό αποτέλεσμα.
Φωτογραφία: Τζοβάννα Στεφάνου
Μετά τα μπισκότα, την λεμονάδα, το cinnamon rolls και τα δύο διαφορετικά brownie, πιάνω τον Αποστόλη σε μία ευάλωτη στιγμή (ίσως έφταιγε το κρασάριμα μετά το sugar rush). Mου εξομολογείται πως μερικές φορές αναρωτιέται αν ίσως ήταν καλύτερα το I Cake You να μην είχε γίνει viral στην τρίτη μόλις ημέρα λειτουργίας του.
“Φυσικά και είμαι ευγνώμων, αλλά ίσως έτσι είχαμε την ευκαιρία να βρούμε τους ρυθμούς μας με ησυχία. Όπως έχει εξελιχθεί αυτή η πορεία, πάντα υπάρχει η αίσθηση πως τρέχουμε κάτι να προλάβουμε.”
Παρόλα αυτά, όλοι τους έχουν στραμμένη την προσοχή τους στο μέλλον. Στα σχέδιά τους είναι η επέκταση του μαγαζιού, ίσως με ένα concept store που υπακούει όχι μόνο στην νοοτροπία “fuck the diet” αλλά και τόσο πολύχρωμη και pop ατμόσφαιρα που τους χαρακτηρίζει.
Όπως και να εξελιχθούν τα σχέδια, το μόνο σίγουρο είναι ότι πάλι θα ξενυχτούν, θα ξυπνάνε νωρίς, θα αγχώνονται, θα κουράζονται, θα τσακώνονται, θα ψήνουν, θα καθαρίζουν, θα φωνάζουν τεχνικούς να φτιάξουν τις πρίζες και τελικά, θα κάνουν την δική μας καθημερινότητα πιο γλυκιά και γενναιόδωρη.
Fuck the diet λοιπόν.
