Ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ελλάδα, έχουμε συνηθίσει η “ταμπέλα” του φύλου να μπαίνει σε πολλά πράγματα, απ’ όταν ακόμα τα παιδιά βρίσκονται σε αρκετά μικρή ηλικία. Ακούμε ότι το ροζ είναι για κορίτσια και το μπλε για αγόρια. Ότι οι κούκλες είναι κοριτσίστικο παιχνίδι και τα αυτοκινητάκια αγορίστικο. Ότι το μπαλέτο δεν είναι χόμπι για αγόρια και το ποδόσφαιρο δεν είναι για κορίτσια. Ότι σε επαγγέλματα σχετικά με παιδιά, όπως του νηπιαγωγού, είναι καλύτερες οι γυναίκες, ενώ τα πιο επιστημονικά είναι κυρίως αντρική υπόθεση. Κι αυτά είναι κάποια από τα στερεότυπα, που τα περισσότερα παιδιά ακούνε μεγαλώνοντας.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, όλα τα παραπάνω δεν έχουν καμία σχέση με το φύλο, αλλά με την κοινωνία και την οικογένεια. Κανένα παιδί δεν θα απορρίψει κάτι ως αγορίστικο ή κοριτσίστικο αν κάποιος δεν του έχει μάθει πρώτα να το αντιμετωπίζει ως τέτοιο. Η απόδειξη βρίσκεται, μάλιστα, στο γεγονός ότι τα περισσότερα παιδιά το έχουν μάθει, επειδή κάποια στιγμή ζήτησαν να αποκτήσουν ή να κάνουν κάτι και ο γονιός του το αρνήθηκε, γιατί “αυτά δεν είναι πράγματα για αγόρια/κορίτσια”. Οπότε η πολύ απλή λύση, ώστε κάθε τέτοιο στερεότυπο φύλου να διαγραφεί, βρίσκεται σε τεράστιο ποσοστό στην στάση των γονιών. Στην απόφασή τους να αφήσουν τα παιδιά τους να είναι 100% ο εαυτός τους και να διασκεδάζουν και να ασχολούνται, με ό,τι θα τα κάνει χαρούμενα.
Ο Θανάσης Κουρλαμπάς είναι ένας πατέρας που δεν ενδιαφέρεται για τα στερεότυπα φύλου
Ένας γονιός που κάνει αυτό το πολύ απλό είναι και ο Θανάσης Κουρλαμπάς. Ο ηθοποιός είχε πει στο παρελθόν ότι ο γιος του κάνει κλασικό μπαλέτο εδώ και χρόνια. Και πολλοί έσπευσαν έκπληκτοι να το σχολιάσουν. Μάλιστα, στην πρόσφατη συνέντευξη του στην εκπομπή Μεσάνυχτα της Ελεονώρας Μελέτη, εξέφρασε την έκπληξή του για το πόση αναπαραγωγή της δήλωσής του έγινε. Και κατανοούμε την έκπληξή του. Όταν εσύ ο ίδιος δεν ασχολείσαι με τη στερεοτυπική λογική “το μπαλέτο είναι για κορίτσια” και δεν την βάζεις ως “φρένο” στο παιδί σου, δεν είναι τόσο εύκολο να συνειδητοποιήσεις γιατί κάποιοι το θεωρούν τόσο μεγάλο θέμα.
Δυστυχώς, όμως, η αναπαραγωγή γίνεται επειδή ακριβώς για την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας είναι μεγάλο θέμα. Και η αναπαραγωγή ίσως από κάποιους γίνεται απλά για το gossip και για να γεμίσουν την σκαλέτα. Έχει, όμως, αξία να γίνεται ώστε κι άλλοι να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Θανάση Κουρλαμπά.
Έχει αξία και η αναπαραγωγή της τωρινής του δήλωσης, που εξηγεί ακριβώς γιατί δεν έχει κανένα πρόβλημα που ο γιος του κάνει μπαλέτο. Αντιθέτως, το χαίρεται. Γιατί, όπως λέει, όταν βλέπεις ένα παιδί να αγαπάει κάτι και να έχει χάρισμα σε αυτό, θα έπρεπε να αποτελεί μονόδρομος για τον γονιό η απόφαση να το στηρίξει, ώστε να το αναπτύξει όσο περισσότερο γίνεται και θέλει. Χωρίς αστερίσκους και χωρίς “εγώ άλλα όνειρα είχα για τον γιο ή την κόρη μου”. Το πιθανότερο που μπορεί να συμβεί; Το παιδί να καταλήξει ευτυχισμένο και να ξέρει ότι έχει γονείς, που θα είναι δίπλα του σε κάθε απόφαση της ζωής του.
Όλα όσα είπε ο ηθοποιός
“Αυτό που έχω να αναφέρω εγώ είναι το αυτονόητο. Ότι όταν ένα παιδί δείχνει ένα χάρισμα, έχει ένα ταλέντο και μία αγάπη σε κάτι, ο γονιός πρέπει μόνο και αποκλειστικά να το ενισχύσει και να είναι δίπλα του, ώστε αυτό το πράγμα να αναπτυχθεί, να ανθίσει. Και η ζωή από μόνη της αποφασίζει πού πηγαίνουν τα πράγματα. Η ζωή μ’ έφερε κι εμένα εδώ που είμαι. Αισθάνομαι πάρα πολύ τυχερός που κάνω αυτή τη δουλειά. Ήταν δική μου επιλογή. Οπότε ελπίζω και τα παιδιά -τουλάχιστον αυτό έχουν πάρει και από τους δύο γονείς τους- να επιλέξουν αυτό που θέλουν να το θέλουν πραγματικά, γιατί έτσι έχουν πολλές περισσότερες πιθανότητες να ευτυχήσουν.
Εγώ όταν βλέπω τον γιο μου να κάνει μπαλέτο, που πηγαίνω και τον παρακολουθώ, αισθάνομαι αυτήν ακριβώς την ευτυχία. Είναι κάτι πάρα πολύ σκληρό και πάρα πολύ δύσκολο (το μπαλέτο). Όταν βλέπεις τι μπορεί να κάνει το ανθρώπινο σώμα, είναι κάτι το συγκλονιστικό”.