Υπάρχει ένας νέος θίασος στη Βρετανία, μια νεοσυσταθείσα θεατρική ομάδα, η οποία έχει βάλει τον μεγαλεπήβολο στόχο να αλάξει το βιομηχανία του θεάτρου εκ των έσω. Το όνομά τους είναι Mawa Theatre Company, το ρεπερτόριό τους, έργα του Shakespeare και το στοιχείο που τους διαφοροποιεί, ο θίασος αποτελείται αποκλειστικά από Μαύρες και OC γυναίκες. Η αλλαγή που θέλουν να πετύχουν στον χώρο; Να εξετάσουν αυτά τα έργα σε ό,τι αφορά τον τρόπο που αναπαριστούν τις γυναίκες της Αφρικανικής διασποράς, και να ανατρέψουν τα μέχρι πρότινος δοσμένα σε σχέση με τις αφηγήσεις που διαιωνίζουν τα καταστροφικά ως σήμερα στερεότυπα κατά της Μαύρης κοινότητας. Μιλώντας στην βρετανική Vogue, η συνιδρύτρια και καλλιτεχνική διευθύντρια του θιάσου, Maisey Bawden, εξήγησε περαιτέρω το όραμά της ομάδας, καθώς και τους λόγους που αυτή η κίνηση είναι απολύτως απαραίτητη και είναι τώρα η ώρα για να γίνει.
Ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους που όπως λέει η ηθοποιός και θιασάρχης, την ώθησαν να ιδρύσει την ομάδα, αφορά το ότι η σκηνή του θεάτρου, ιδίως σε ό,τι αφορά το κλασσικό ρεπερτόριο, έχει πολύ μεγάλη έλλειψη από Μαύρη αντιπροσώπευση και Μαύρες φωνές. Όπως αναφέρει, “Πάντα συζητάμε για το πόσο δύσκολο είναι να σου ‘ανοίξουν την πόρτα’ σε αυτούς τους χώρους που διοικούνται κυρίως από λευκούς άντρες.” Και συνέχισε τονίζοντας το πρόβλημα του tokenism, “Χρειαζόμαστε ουσιαστική αντιπροσώπευση και όχι απλά να βάζουμε ένα Μαύρο γυναικείο κορμί στο καστ και να λέμε ότι καθαρίσαμε. Αυτή είναι νόρμα, αυτό βλέπουμε, και έχουμε όλοι μας υπάρξει αυττό έστω μια φορά (σαν Μαύροι ηθοποιοί).”
Βέβαια, μοιάζει κάπως οξύμωρο για ένα θίασο ο οποίος έχει στον πυρήνα του την αλλαγή και την πρωτοπορία, (το όνομα του, Mawa, σημαίνει αύριο στην επίσημη διάλεκτο του Μαλάουι, τα Τσέουα) να επιλέγει αυτό το τόσο κλασσικό και χιλιοπαιγμένο ρεπερτόριο. Ωστόσο, σύμφωνα με την Bawden, δεν είναι τυχαίο που έχουν επιλέξει έργα του Shakespeare. Όπως λέει το να δημιουργήσουν κάτι καινούργιο, θα σήμαινε αυτόματα πως πρέπει να προσελκύσουν και να “χτίσουν” το κοινό τους. Σε αντιδιαστολή, το κλασσικό ρεπερτόριο προσφέρει μια εμπιστοσύνη στο κοινό και δεν χρειάζεται να “πειστεί” για να το παρακολουθήσει. Όποτε για την ίδια είναι πιο σημαντικό να παλεύεις με τη βοήθεια της φοράς του κύματος παρά κόντρα σε αυτό. Ταυτόχρονα, θεωρεί πολύ χρήσιμο να ειπωθούν αυτές οι χιλιοειπωμένες ιστορίες επιτέλους με έναν διαφορετικό τρόπο, συμπεριληπτικό.
Ένα ακόμα στοιχείο που έχει σίγουρα ενδιαφέρον είναι το ότι η ομάδα αποτελείται αποκλειστικά από γυναίκες, κάτι που αφενός κάνει νύξη στο αντίστροφα all-male-cast στην εποχή του Shakespeare, ενώ ταυτόχρονα δίνει μια ωραία πάσα για την εξερεύνηση της ταυτότητας φύλου στο θέατρο αλλά και στις δυναμικές μεταξύ των χαρακτήρων. Όπως λέει η ηθοποιός, ίσως είναι ώρα να δούμε τις πρώτες λεσβίες ηρωίδες σε ένα τέτοιο έργο.
Το “τελειωτικό χτύπημα” που καθιστά την δουλειά τους πραγματικά πρωτοποριακή και ουσιαστικά “χρήσιμη” στην κοινωνία (όπως θα έπρεπε να είναι κάθε καλλιτεχνικό έργο), είναι ο τρόπος που προσεγγίζουν το κοινό τους. Η παρθενική τους δουλειά, το “What’s Past is Prologue”, αποτελείται από μικρούς μονολόγους, με ερμηνείες από Μαύρες ηθοποιούς, και προβάλλεται δωρεάν στο κανάλι τους στο YouTube. Αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο κομμάτι του έργου τους, καθώς δίνει ελεύθερη πρόσβαση και σε όσους ενδεχομένως δεν μπορούν να πληρώσουν το ποσό ενός εισιτηρίου. Αληθινά συμπεριληπτικό και από την πλευρά του πομπού και από την πλευρά του δέκτη.