Οι περισσότεροι όταν ακούσαμε τα τραγούδια και τους στίχους της Olivia Rodrigo, γρήγορα σκεφτήκαμε ότι μάς θυμίζουν αρκετά τη μουσική της Taylor Swift. Όχι από την άποψη της αντιγραφής. Από την άποψη ότι είναι κι αυτή μία γυναίκα καλλιτέχνης, που δεν φοβάται να αποκαλύψει τα συναισθήματα και τα βιώματά της στη μουσική της με έναν τρομερά ειλικρινή τρόπο.
Και οι ομοιότητες με τη Swift δεν σταματάνε εκεί. Οι αρνητικές αντιδράσεις στα κομμάτια τους φαίνεται ότι έχουν την ίδια βάση και το ίδιο περιεχόμενο. Δηλαδή; Τον σεξισμό. Οι δύο τραγουδίστριες έχουν ακούσει σχεδόν τα ίδια σχόλια. Ότι γράφουν μουσική μόνο για τα γκομενικά τους. Ότι χρησιμοποιούν τους στίχους τους για να κράξουν τους πρώην τους. Ότι γκρινιάζουν και κλαίγονται συνεχώς. Με κάποιον τρόπο, όλοι οι επικριτές ξεχνάνε ότι συναισθήματα γύρω από τις σχέσεις είναι οι βάσεις για κάποια από τα πιο πετυχημένα τραγούδια.
Και γιατί τα σχόλια αυτά είναι σεξιστικά; Διότι όταν άντρες καλλιτέχνες γράφουν τραγούδια για τις σχέσεις τους, κανένας τους δεν ακούει τα ίδια. Όταν η Taylor Swift ήταν σκύλα και κλαψιάρα, για παράδειγμα, ο Ed Sheeran ήταν συναισθηματικός και ρομαντικός. Ωστόσο, όσοι κάνουν αυτά τα σχόλια, δεν υπολογίζουν ότι οι καλλιτέχνες όχι απλά δεν θα επηρεαστούν από αυτά, αλλά θα τα εκθέσουν ανοιχτά ως σεξιστικά και θα συνεχίσουν την άνοδό τους στην κορυφή της μουσικής βιομηχανίας.
Η απάντηση της Olivia Rodrigo
Αυτό ακριβώς έκανε η Rodrigo στην τελευταία της συνέντευξη με τη The Guardian: “Οι σεξιστικές κριτικές σε συνθέτες όπως εγώ, λένε ότι γράφουμε μόνο τραγούδια για αγόρια. Γράφω για πράγματα που αισθάνομαι έντονα -και αισθάνομαι τον πόνο και τη λαχτάρα πραγματικά έντονα- και νομίζω ότι αυτό είναι αυθεντικό και φυσικό. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω για τι θέλουν να γράψω. Θέλουν να γράψω ένα τραγούδι για τους φόρους; Πώς θα γράψω ένα συναισθηματικό τραγούδι γι’ αυτό;
Ένα πράγμα, για το οποίο είμαι πραγματικά περήφανη σε αυτόν τον δίσκο, είναι ότι μιλάει για συναισθήματα, για τα οποία είναι δύσκολο να μιλήσεις ή που δεν είναι όντως κοινωνικά αποδεχτά, ειδικά για τις κοπέλες. Θυμός, ζήλεια, απέχθεια, λύπη. Αυτά αποδοκιμάζονται ως σκύλιασμα, γκρίνια, κλάψα ή κάτι τέτοιο. Πιστεύω, όμως, ότι είναι τρομερά βάσιμα συναισθήματα”.