“Η Τούρτα της Μαμάς”, η τηλεοπτική σειρά που προβάλλεται στη δημόσια τηλεόραση διαγράφει μία εξαιρετική πορεία. Φαίνεται ότι το συγγραφικού δίδυμο των Ρήγα – Αποστόλου όποτε και να επιστρέφει παραμένει relevant. Μάλιστα οι δύο τηλεοπτικοί συγγραφείς κάνουν μια τίμια προσπάθεια να ακολουθήσουν την εποχή τους, κάτι που φάνηκε από τα πρώτα κιόλας επεισόδια της σειράς.
Ένας από τους χαρακτήρες της σειράς, ο Πάρης, τον οποίο υποδύεται ο Πάρις Θωμόπουλος είναι στρατιωτικός στο Πεντάγωνο και διατηρεί σχέση με τον Παναγιώτη. Στο 7ο επεισόδιο της σειράς κάνει ένα ιδιαίτερα λυρικό – στο γνωστό στιλ των Ρήγα – Αποστόλου – coming out στον ανώτερό του Ταξίαρχο Μοσχοτά (τον οποίο υποδύεται ο Πασχάλης Τσαρούχας) με έναν μονόλογο που έγινε viral την ίδια στιγμή της προβολής του επεισοδίου.
Καλεσμένος προχθές στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου “The 2night Show” στον ANT1, ο ηθοποιός Πάρις Θωμόπουλος ρωτήθηκε για την εν λόγω σκηνή, αλλά και για το κατά πόσο η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη εν έτει 2021 να αποδεχτεί τα ομοφυλόφιλα άτομα. Για κάποιο λόγο επιμένουμε όταν κάποιος ρωτάει για την ομοφυλοφιλία και τα ομοφυλόφιλα άτομα, να θεωρούμε αυτονόητο ότι μιλάμε μονάχα για gay άνδρες και να τοποθετούμαστε μόνο για αυτούς. Σε κάθε περίπτωση όμως, μιας και παρακάτω ο παρουσιαστής ρωτά τον ηθοποιό και για gay στρατιωτικούς που δυσκολεύονται να μιλήσουν ανοιχτά για τη σεξουαλικότητά τους με αφορμή το ρόλο του στη δημοφιλή σειρά (υπονοώντας φυσικά ότι με τα ισχύοντα κοινωνικά πρότυπα, η θέση τους είναι ταυτισμένη με μία ρώμη, μία αυστηρότυπα και μία πυγμή που μόνο ένας straight άνδρας μπορεί να διαθέτει) και εφόσον το ποσοστό των γυναικών στον ελληνικό στρατό είναι μικρό και δεν ζούμε στο Ισραήλ, ας το αφήσουμε να περάσει.
Αυτό λοιπόν, έδωσε την ευκαιρία στον ηθοποιό να τοποθετηθεί κάνοντας την παρακάτω δήλωση: “Το λάθος που έχουμε στην χώρα και στην εποχή που ζούμε είναι ότι αυτοί που έχουν τους ομοφυλόφιλους σαν κάτι κακό, έχουν στο μυαλό τους ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι θηλυπρεπείς. Δεν είναι έτσι. Μπορεί να είναι πολύ πιο άντρες από κάποιους άλλους straight. Η σεξουαλική προτίμηση αλλάζει”.
(Η δήλωση από το 16:45 και μετά)
Όπως έχει τονιστεί πάρα πολλές φορές, η απεικόνιση των γκέι ανδρών στην ελληνική pop κουλτούρα ήταν για πάρα πολλά χρόνια αυτή της καρικατούρας, της “φτερούς” που σκοπό είχε να προκαλέσει γέλιο. Φυσικά αυτό δημιούργησε ένα status quo. Το ότι όλοι οι gay άνδρες είναι θηλυπρεπείς, ναι, είναι ένα στερεότυπο που οφείλει να σπάσει (και “Η Τούρτα της Μαμάς” φαίνεται να το διαχειρίζεται μια χαρά). Ωστόσο, δεν υπάρχει κανένας μα κανένας λόγος να επισημαίνεται ότι δεν είναι όλοι οι gay άντρες θηλυπρεπείς, λες και αυτό θα τους κάνει περισσότερο αποδεκτούς. “Αυτοι που έχουν τους ομοφυλόφιλους σαν κάτι κακό”, σημειώνει ο ηθοποιός, είναι αυτοί που έχουν στο μυαλό τους ότι είναι θηλυπρεπείς. Κακό. Από πότε η θηλυπρέπεια είναι κάτι κακό; Θα έπρεπε ας πούμε να μας απειλεί; Να νιώθουμε άβολα μπροστά στην έκφρασή της;
Κάθε gay άνδρας (και άτομο) έχει το δικαίωμα να εκφράζει τη σεξουαλικότητά του όπως ακριβώς τη νιώθει. Είναι μια πιο flamboyant εκδοχή της θηλυκότητας ή μια πιο “Tom of Finland” προσέγγιση; Δεν έχει καμία σημασία. Η αισθητική αποτύπωση της σεξουαλικότητάς μας, της ιδιοσυγκρασίας μας, της προσωπικότητάς μας είτε αυτό είναι μέσω του στιλ, είτε μέσω της συμπεριφοράς, τη χροιά της φωνής μας, τον τρόπο που περπατάμε, ή τον τρόπο που μασάμε το φαγητό που τρώμε είναι προσωπική υπόθεση και δεν βλάπτει κανένα.
Επίσης, τι ακριβώς σημαίνει “πιο άντρες από κάποιους straight”; Η φράση αυτή παραπέμπει σε “ζητήματα ανδρικής τιμής”, “παντελονάτες” εξηγήσεις και άλλες έννοιες ταυτισμένες με την ανδροπρέπεια όπως αυτή προβλέπεται με βάση απαρχαιωμένα κοινωνικά στερεότυπα, που πραγματικά έχουμε κουραστεί να ακούμε και αδικούν και τους gay αλλά και τους straight άνδρες. Το κατά πόσο δε, αδκούν τις γυναίκες είναι μια άλλη τεράστια συζήτηση.
Ο Πάρις Θωμόπουλος είχε κάθε καλή πρόθεση κάνοντας αυτή τη δήλωση και αυτό του το αναγνωρίζουμε. Ωστόσο υπολείπεται παιδείας πάνω στο ζήτημα, καθώς θέλει ακόμη – όπως και ίδιος τόνισε άλλωστε – πολλή προσπάθεια και κόπο για να σπάσουν τα ταμπού και τα κοινωνικά στερεότυπα σε σχέση με την ταυτότητα φύλου. Η ενημέρωση και η παιδεία είναι τα εργαλεία εκείνα που σταδιακά θα βοηθήσουν ώστε να υπάρξει καθολική αποδοχή, ορατότητα και στο τέλος κανονικοποίηση κάθε τι “διαφορετικού”, μέχρι να μη χρειάζεται να γράφει κανείς την αμέσως προηγούμενη φράση, μέχρι να μη χρειάζονται εξηγήσεις, “ναι μεν αλλά” και ανυπόστατες συγκρίσεις ή παρομοιώσεις και να αναγνωρίζουμε κάθε άτομο ακριβώς για αυτό που είναι, για τη μοναδικότητά του η οποία είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικο.