Μετά την αποκάλυψη της Σοφίας Μπεκατώρου για τη σεξουαλική της κακοποίηση και αργότερα την καταγγελία της Ζέτας Δούκα για την ψυχική βία, που είχε δεχτεί από τον Γιώργο Κιμούλη, μπορούμε να πούμε ότι το ελληνικό #MeToo άρχισε επιτέλους να παίρνει σάρκα και οστά. Σταδιακά όλο και περισσότεροι, ειδικά στον χώρο του θεάτρου, βρήκαν το θάρρος να βγουν και να καταγγείλουν ανθρώπους, που τους έχουν κακοποιήσει ή/και παρενοχλήσει με κάποιον τρόπο, κυρίως εκμεταλλευόμενοι το επαγγελματικό κύρος και την εξουσία τους.
Βέβαια, μετά το πρώτο μεγάλο “κύμα”, τα πράγματα καταλάγιασαν αρκετά. Αρκετοί στα media, μάλιστα, έχουν μία στάση, λες και πλέον όλα διορθώθηκαν. Κάποιος θα μπορούσε να εικάσει, βάσει αυτής της στάσης, ότι σε όλο το θέατρο μόνο πέντε άνθρωποι ήταν κακοποιητικοί και τώρα που τους μάθαμε, δεν υπάρχουν πια άλλοι. Για να είμαστε, όμως, ρεαλιστές, όσο ονειρικό κι αν θα ήταν αυτό, νομίζω όλοι μπορούμε να καταλάβουμε ότι δεν είναι αλήθεια.
Ο Γιάννης Κουκουράκης πιστεύει ότι ακόμα δεν έχουμε φτάσει στην κάθαρση
Ο Γιάννης Κουκουράκης δεν φοβάται να παραδεχτεί ότι το ελληνικό #MeToo έχει δρόμο ακόμα και θεωρεί απαραίτητο να το κατανοήσουμε. Ο ηθοποιός και πρωταγωνιστής στις Άγριες Μέλισσες μίλησε πριν μερικές μέρες στο ΒΗΜΑgazino και στη δημοσιογράφο Έρη Βαρδάκη. Στη συνέντευξη, κάποια στιγμή η τελευταία τον ρώτησε για το #MeToo. Συγκεκριμένα, για την άποψή του αναφορικά με την κάθαρση που αυτό έφερε στο ελληνικό θέατρο. Ωστόσο, για τον ηθοποιό η κάθαρση δεν έχει έρθει ακόμα. Μάλιστα, αναφέρει ότι δεν έχει γίνει γνωστό ούτε καν το 1/5 όσων πραγματικά συμβαίνουν στον χώρο του ελληνικού θεάτρου.
Συγκεκριμένα, στην απάντησή του διαβάζουμε: “Δεν πιστεύω ότι έχει επέλθει ακόμη κάθαρση. Ολική τουλάχιστον. Έφυγε το κατακάθι. Το πύον παραμένει και θα παραμείνει αν δεν αποφασίσουν να μιλήσουν όλοι για όλα με ονόματα. Θεωρώ ότι δεν έχει ακουστεί ούτε το 1/5 αυτών που συμβαίνουν. Βγήκαν στην δημοσιότητα δύο τρία ονόματα για τα οποία λίγο πολύ σχεδόν όλοι στο θέατρο είχαν ακούσει φήμες. Πρέπει να φύγουν όλοι όσοι μολύνουν αυτόν τον χώρο. Πρέπει να είναι υγιής γιατί μέσα σε αυτόν συμβαίνουν υπέροχα πράγματα και συναντήσεις και αλήθεια δεν ξέρω πώς είχε συνδυαστεί με την αρρώστια, τα βίτσια και τις ψυχολογικές ανεπάρκειες του καθενός.
Οι ηθοποιοί δεν είναι ούτε ψυχολόγοι ούτε πόρνες (προφανώς δεν το λέω προσβλητικά προς τις ιερόδουλες, εκείνες χρήζουν σεβασμού από όλους μας), ούτε πληρωμένες βίζιτες, ούτε άβουλα όντα που ο καθένας θα κάνει με αυτά ό,τι γουστάρει και θα παίξει με την ψυχούλα τους ή το ψωμί τους και παρακαλώ να γραφούν ακριβώς όπως τα λέω. Είναι άνθρωποι που θέλουν να βγάζουν τίμια το μεροκάματό τους. Είναι επαγγελματίες που εργάζονται με σεβασμό σε αυτό που κάνουν και αγάπη”.