Η Kate Winslet ήταν 16 χρονών όταν βρήκε την πρώτη της δουλειά ως ηθοποιός, 19 όταν πρωταγωνίστησε για πρώτη φορά σε ταινία και 22 όταν έγινε η Rose στον Τιτανικό. Ίσως κάποιος, λοιπόν, υπέθετε ότι η εφηβεία και τα πρώτα 20s της ήταν τουλάχιστον μαγικά σε σχέση με του μέσου ανθρώπου. Η υπόθεση αυτή, όμως, θα ήταν λάθος, μιας και όποιος την κάνει ξεχνάει το πόσο σκληροί και αναίτια κακοί μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι.
Τα σχόλια για τα κιλά της
Το 1994 η ηθοποιός πρωταγωνίστησε στο Heavenly Creatures. Ήταν, όπως είπαμε, μόλις 19 ετών και η ταινία θεωρούταν μία από τις επιτυχίες της χρονιάς με αρκετά καλές κριτικές. Ωστόσο, τα tabloids δεν ενδιαφέρθηκαν να σχολιάσουν την καλή της ερμηνεία ή έστω -αν έπρεπε να μείνουν στην επιφάνεια- το όμορφο πρόσωπό της. Το βασικό τους ενδιαφέρον ήταν να σχολιάσουν αρνητικά το βάρος μίας ουσιαστικά ακόμα έφηβης κοπέλας.
Η Winslet, μιλώντας στη The Guardian, θυμάται όλα τα σχόλια που έκαναν για το σώμα της. Έγραφαν για το μέγεθος που φοράει, υπολόγιζαν πόσο μπορεί να ζύγιζε και δημοσίευαν δίαιτες, που υποτίθεται ότι έκανε, για να αδυνατίσει.
© Miramax – 1994
Τρία χρόνια αργότερα ήρθε ο Τιτανικός. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για την ταινία. Έσπασε ρεκόρ, πήρε βραβεία και από τότε κρίθηκε από πολλούς ως η καλύτερη ταινία όλων των εποχών. Και πάλι, όμως, όλα αυτά δεν ήταν αρκετά για να τραβήξουν την προσοχή των tabloids από το βάρος της ηθοποιού. Μέχρι σήμερα, 23 χρόνια περίπου μετά, η ίδια ακόμα θυμάται ένα ειρωνικό σχόλιο της Joan Rivers ότι αν έχανε μερικά κιλά τότε ο συμπρωταγωνιστής της θα χωρούσε κι αυτός στη σανίδα και θα είχε σωθεί.
© 1997 – Twentieth Century Fox
Πώς την επηρέασαν;
Τέτοια πικρόχολα σχόλια μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τον καθένα από εμάς, πόσο μάλλον μία κοπέλα μόλις μία ανάσα μετά την εφηβεία. Η ηθοποιός περιγράφει πόσο διαλυμένη ήταν η αυτοπεποίθησή της. Μάλιστα, όλα αυτά γράφονταν ενώ ακόμα ζούσε και δούλευε κυρίως στην Αγγλία. Αυτό την έκανε να φοβάται τρομερά να πάει στο Hollywood, μιας και πίστευε ότι τα πράγματα μόνο θα χειροτέρευαν. Παράλληλα, όλες οι κριτικές για το βάρος της επηρέασαν την άποψη που είχε για το τι πραγματικά είναι η ομορφιά. Εκείνη την περίοδο είχε γίνει πλέον και η ίδια πολύ σκληρή με την εμφάνισή της. Μην ξεχνάμε, εξάλλου, ότι μιλάμε για μία ηλικία, που οι περισσότεροι από εμάς την περνάμε χωρίς να ξέρουμε ακριβώς ποιοι είμαστε.
Ξεπέρασε όσα άκουγε όχι επειδή σταμάτησαν να γράφονται, αλλά όταν στα 25 της απέκτησε την κόρη της, Mia. Από τότε επαναπροσδιόρισε το τι έχει αξία. Ωστόσο, απότοκα εκείνης της περιόδου συνεχίζουν να υπάρχουν στην ψυχολογία της. Όχι μέσα από ανασφάλειες, αλλά με το πόσο την συγκινεί η σημερινή ευαισθησία που δείχνουν τα media και ο κόσμος σε αντίστοιχα θέματα. Χαίρεται που νέες κοπέλες είναι πολύ λιγότερο πιθανό να βιώσουν το fat shaming, που δέχτηκε εκείνη.
Τι έχει αλλάξει;
Αν μάς ρωτάτε την ευθύνη δεν την είχαν μόνο τα τότε tabloids. Αυτά έγραφαν ό,τι έμοιαζε να πουλάει στον κόσμο, να τον ενδιαφέρει και να τον ψυχαγωγεί. Μπορεί το σημερινό κοινό -μία μεγάλη μερίδα των millennials και η τεράστια πλειοψηφία της Gen Z- να είναι πιο ευαισθητοποιημένο και αντιδραστικό σε τέτοια θέματα. Το τότε κοινό, όμως, τις περισσότερες φορές γελούσε με τέτοια δημοσιεύματα, συμφωνούσε και αγόραζε τα περιοδικά που τα έγραφαν. Και, για να είμαστε ειλικρινείς, ένα μέρος του τότε “άκαρδου” κοινού είναι ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι, που σήμερα αντιδρούν σε οτιδήποτε μη political correct. Όχι γιατί είναι υποκριτές, αλλά γιατί σε αυτή τη ζωή μπορούμε να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να εξελισσόμαστε. Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούμε παρά να είμαστε ευγνώμονες, που πλέον αντίστοιχα σχόλια είναι σχεδόν ανύπαρκτα. Ή που όταν εμφανίζονται, καταδικάζονται αμέσως από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας.
