Οι τσόντες είναι κάτι που καρπώνονται σχεδόν αποκλειστικά οι άνδρες. Στο συλλογικό θυμικό είναι εντυπωμένο ότι στους άνδρες ανήκει το δικαίωμα να καταναλώνουν, αλλά και να παράγουν πορνό, ενώ οι γυναίκες είναι κάτι που σε γενικές γραμμές αποστρέφονται. Λοιπόν αυτή η αντίληψη δεν ισχύει. Οι γυναίκες απολαμβάνουν εξίσου το ίδιο το πορνό, έχουν γούστα και αγαπημένα sites, μπορούν αν θέλουν να επιλέξουν μία καριέρα σε αυτό, όπως επίσης και να το παράξουν σε κάθε μορφή τέχνης.
Σχεδιασμός Εξωφύλλου: Darina Miroshnichenko
Στον κόσμο των comics, και συγκεκριμένα στο erotica genre, οι άντρες δημιουργοί επικρατούν. Ακόμη και κάποιος που δεν ασχολείται με τα comics γνωρίζει για παράδειγμα τον Milo Manara και τη χαρακτηριστική απεικόνιση των γυναικών από εκείνο. Η γυναικεία ματιά απέναντι στο πορνό είναι εξαιρετικά σπάνια στον παγκόσμιο χάρτη της comics erotica. Κι όμως εδώ στην Ελλάδα 10 κοριτσια δημιουργοί comics έφτιαξαν το 2019 το “Τσοντοκόμικ” μια ανθολογία δέκα αυτοτελών ερωτικών ιστοριών και αναστάτωσαν τους πάγκους των conventions σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το δεύτερο τεύχος του “Τσοντοκόμικ” έρχεται εν μέσω κορωνοϊού και για την πραγμάτωσή του οι 13 – πλέον – δημιουργοί θα ξεκινήσουν καμπάνια στο Kickstarter. Θα έχει τίτλο “Τσοντοκόμικ 2: Η Αθήνα ένα μεγάλο κρεβάτι” και αποτελείται από 13 αυτοτελείς ερωτικές ιστορίες με 13 πρωταγωνιστές που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους σε μια σεξουαλική σκυταλοδρομία με φόντο το αθηναϊκό αστικό τοπίο. Οι Κορίννα Μέι Βεροπούλου, Στέλλα Στεργίου, Lussaki,Roberta Γιαϊτζόγλου Watkinson, Κατερίνα Μ., Poisoner, Σιλένα Νικολοπούλου, Σμαρ, Γεωργία Ζάχαρη, Σιαδώρα, Έλενα Γώγου, ultramarie, βαμπιροπούλα, δεν προσφέρουν μόνο τη θηλυκή ματιά προς το σεξ, ούτε κάνουν εσκεμμένα φεμινιστική σημαία το γεγονός ότι είναι δεκατρία κορίτσια που σχεδιάζουν στριπάκια με ερωτικές σκηνές. Είναι εδώ για να γιορτάσουν το σεξ και την ανεμελιά του, για να δώσουν και τη χιουμοριστική του διάσταση – όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν “Ελάτε για τις τσόντες, μείνετε για την καφρίλα” – για να το υμνήσουν μέσα από την απλότητά του και στην τελική, είναι εδώ γιατί, όσο διασκεδαστικό είναι να το κάνεις, άλλο τόσο διασκεδαστικό είναι να δουλεύεις κάτι σε σχέση με αυτό.
Αυτό που καταφέρνουν και στα δύο Τσοντοκόμικ είναι να μιλήσουν για το σεξ όπως ακριβώς είναι και μάλιστα με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς δύο συναινετικών παρτενέρ, οποιασδήποτε ταυτότητας φύλου ή σωματότυπου, το σεξ που κάνουμε εγώ κι εσύ και εν προκειμένω, το σεξ που συμβαίνει στις τόσο παράξενες, ασχημόμορφες, ντυμένες με πορτοκαλί και πράσινες τέντες, αθηναϊκές πολυκατοικίες.
Είναι ο κόσμος των comics ένας ανδροκρατούμενος χώρος; Έχει υποτιμηθεί ποτέ δουλειά σας με βάση το φύλο;
Στέλλα και Ρομπέρτα: Ο χώρος των κόμικ ειναι ανδροκρατούμενος παγκοσμίως. Στην Ελλάδα, επειδή έχουμε μια αρκετά ιδιαίτερη ιστορία στην εξελιξη του χώρου, δεν είναι ότι δε δίνουν ευκαιρίες οι εκδοτικοί σε γυναίκες λόγω σεξισμού, είναι περισσότερο ότι βγαίνουν πολύ λίγες μεγάλες εκδόσεις κόμικς. Οι δημιουργοί στα φεστιβάλ είναι κάπως μισοί γυναίκες, μισοί άντρες. Δεν υπάρχουν διαφορετικές μεταχειρίσεις. Είμαστε όλοι στα σκατά και θέλουμε να πληρωνόμαστε. Στη Γαλλία για παράδειγμα, που έγινε της τρελής με την Ανγκουλέμ, είναι εντελώς άλλη φάση. Το ’16, μετά από μεγάλη φασαρία περί σεξισμού βάλανε μέσα περισσότερες γυναίκες στα πάνελ και καλεσμένες και από πέρσι άρχισε κίνημα για τα δικαιώματα και πληρωμές όλων των δημιουργών επειδή όλοι είναι στα σκατά κι εκεί.
Τα ερωτικά comics συνήθως έχουν στην πλειοψηφία τους άνδρες δημιουργούς, εξού και η συζήτηση για male gaze και σε αυτή τη μορφή τέχνης που θέλει τις γυναίκες με συγκεκριμένους σωματότυπους και το σεξ να συμβαίνει σχεδόν τυχαία ή και βίαια. Πώς νιώθετε που το ανατρέπετε αυτό; Πιστεύετε ότι η θηλυκή ματιά στο σεξ οδήγησε στο να αποδοθούν με έναν διαφορετικό τρόπο οι ερωτικές σας ιστορίες; Αν ναι, τι πιστεύετε ότι είναι διαφορετικό;
Σιλένα: Γενικά το αντρικό βλέμμα είναι κάτι που ούτε θηλυκότητες, σε οποιονδήποτε τομέα της τέχνης, μπορούν εύκολα να ξεφύγουν, αφού και εμείς μέσα στην ίδια κοινωνία έχουμε μεγαλώσει. Οπότε είναι δύσκολο να μπορούμε να πούμε και εμείς με βεβαιότητα πως έχουμε απομακρυνθεί από αυτό το πλαίσιο. Εγώ προσωπικά δεν νιώθω ότι ανατρέπω κάτι, όσο το ότι μέσα από αυτή τη συλλογική προσπάθεια μού έχει δοθεί η δυνατότητα να πω τις ιστορίες που θέλω, με πρωταγωνιστές ανθρώπους που μοιάζουν με τα φιλενάδια μου. Αυτό γενικά θεωρώ πως είναι και μια αφήγηση που ξεφεύγει από τα στερεότυπα. Μας δίνει τη δυνατότητα να μιλήσουμε για πράγματα πιο αληθινά, πιο γνώριμα και κοντινά μας, κάνοντας έτσι την ανάγνωση αυτών των ιστοριών μια πιο προσωπική εμπειρία για το καθένα που τις διαβάζει.
Κορίννα: Το γεγονός ότι η ανθολογία μας είναι “ανατρεπτική” δείχνει πόσο δυνατό είναι το μονοπώλιο του male gaze, όχι μόνο στα ερωτικά κόμιξ, αλλά και γενικότερα στα mainstream media. Δεν μπορώ να πω ότι κάνουμε κάτι σούπερ πρωτοποριακό, απλά υπενθυμίζουμε ότι δεν έχουν μόνο οι άντρες λίμπιντο. Η πιο εμφανής διαφορά είναι η τεράστια ποικιλία genders, σεξουαλικότητας, σωματότυπων και σεναρίων, μια ευπρόσδεκτη αλλαγή από τις έντονα ετεροκανονικές ιστορίες που έχουμε συνηθίσει. Δώσαμε επίσης αρκετή έμφαση στο character development, τους δώσαμε ονόματα, προσωπικότητα και backstory για να έχει η καθεμία μας λίγο ψαχνό να βάλει στην ιστορία της. Ελάτε για τις τσόντες, μείνετε για την καφρίλα.
Από το πρώτο Τσοντοκόμικ έγινε εμφανές ότι στις δικές σας ερωτικές ιστορίες υπάρχει συναίνεση. Ήταν κάτι που το κάνατε συνειδητά;
Αλκυόνη: Ναι. Όταν ξεκινήσαμε το πρώτο τεύχος είχαμε κάνει αρκετά εκτενείς συζητήσεις για το πώς θα θέλαμε κάποια πράγματα ή για την ακρίβεια πως δεν θα θέλαμε κάποια πράγματα. Είναι λίγο περιττό και εύκολο να ρίξουμε την ελλιπή και προβληματική σεξουαλική εκπαίδευση αποκλειστικά και μόνο στην βιομηχανία πορνό – στόχος της δεν είναι η εκπαίδευση, χωρίς αυτό να αναιρεί με οποιοδήποτε τρόπο την ευθύνη για το υλικό που υπάρχει. Αν δούμε ένα μεγάλο κομμάτι των ταινιών, ή των βιβλίων ακόμη, και παρατηρήσουμε πως πλασάρεται τι, είναι ξεκάθαρο πως η συναίνεση πολλές φορές απουσιάζει. “Αν επιμείνεις αρκετά θα την ρίξεις”, “Άντρας είναι, σιγά που δε θέλει”, το “συζυγικό καθήκον”, “αφού το ξέρω πως το θες”, κ.ο.κ. Έχουμε δει ή διαβάσει άπειρες σκηνές που ένας χαρακτήρας ξεπερνά τα όρια ενός άλλου στο όνομα του έρωτα ή της σεξουαλικής έλξης, κάτι το οποίο πολύ απλά το κωδικοποιούμε ως “τον τρόπο που συμβαίνουν τα πράγματα.” Και υπάρχει ακόμη πολύ αμηχανία γύρω από το χειρισμό και την κουβέντα του πως τσεκάρεις τον άλλο άνθρωπο αν είναι εντάξει με ότι συμβαίνει σε όλες τις εκφάνσεις, οπότε το θεωρήσαμε πολύ σημαντικό να δείξουμε πως δεν είναι ένας μεγάλος μπαμπούλας αλλά αντίθετα μια πολύ υγιής και απαραίτητη πρακτική. Το θεωρώ προφανές εδώ ότι δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις που κάποιος απολαμβάνει τη δυνατότητα να κακοποιήσει έναν άλλο άνθρωπο και να τον στοχοποιήσει, να κάνει κατάχρηση εξουσίας, αλλά στο πώς μπορούμε πραγματικά να εξυγιάνουμε την προσωπική μας σεξουαλική ζωή και τις σχέσεις μας με τους συντρόφους μας. Στην τελική, επειδή συχνά ακούμε στις περιπτώσεις του βιασμού “Είπες όχι;”, αν δεν το θεωρείς αυτονόητο ότι το να μη θες είναι δικαίωμά σου, ακόμη κι αν ήθελες πρίν, δεν θα κάτσεις να παλέψεις κάτι το οποίο θεωρείς χαμένο, είτε από φόβο είτε από το ντροπή. Κι όσο το σεξ προμοτάρεται σαν ατομική απόλαυση και δικαίωμα και όχι ως μια φυσική πράξη ανάμεσα σε χ αριθμό ενήλικων ατόμων, η συναίνεση θα παραμένει ένα νεφελώδες πράγμα, αντί για απαραίτητος παράγοντας για την απόλαυση και καθήκον προς το άτομο με το οποίο έρχεσαι σε επαφή. Διότι στην τελική καθήκον σου είναι.
Πού τοποθετείτε το Τσοντοκόμικ σε σχέση με την επικαιρότητα σήμερα και το ελληνικό #MeToo;
Γεωργία: H αλήθεια είναι ότι όσο εξελισσόταν αυτή η υπόθεση και εμείς δουλεύαμε το κόμικ και την καμπάνια του, προβληματίστηκα κάπως σε σχέση με τη συγκυρία. Το Τσοντοκόμικ δεν έχει σκοπό να κάνει μια κριτική στην κοινωνία δομημένη ακριβώς ως κριτική. Είναι κάτι που κάναμε σαν παρέα και που ήταν fun να συζητάμε, και που σε προσωπικό επίπεδο ήταν fun να ζωγραφίσουμε ή ενδιαφέρον στο πώς μας αποκάλυπτε πηγές του εαυτού μας. Και αυτό είναι το σεξ: κάτι που κάνεις επειδή επιθυμείς και περνάς καλά με αυτό. Δεν έχει καμία σχέση με τις παραβατικές συμπεριφορές και τον βιασμό. Οπότε, μιας και οτιδήποτε υπάρχει εκεί έξω χρωματίζεται διαφορετικά ανάλογα με τις συνθήκες στις οποίες κυκλοφορεί, νομίζω ότι αν το Τσοντοκόμικ τοποθετείται με κάποιο τρόπο στην παρούσα συνθήκη, είναι για να πει αυτό: το σεξ υπάρχει μόνο με συναίνεση, και είναι κάτι καλό.
Τι θα δούμε στο 2ο τεύχος του Τσοντοκόμικ; Τι θελήσατε να συμπεριλάβετε που δεν το κάνατε ίσως στο πρώτο;
Λουκία: Στο δεύτερο τεύχος του Τσοντοκόμικ τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι κατά κάποιον τρόπο, το “Τσοντοκόμικ 2” είναι “concept album”. Για αρχή, το κεντρικό θέμα της ανθολογίας μας είναι το σεξ στην Αθήνα. Με άλλα λόγια, όλες οι κομιξοϊστορίες μας είναι ανεκδοτολογικού τύπου σεξουαλικές ιστορίες με φόντο το αθηναϊκό αστικό τοπίο, 13 αυτοτελείς “βινιέτες” με ισάριθμους πρωταγωνιστ@ που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους καθώς περνάμε από την μια ιστορία στην επόμενη. Μια σεξουαλική σκυταλοδρομία, αν θέλετε! Έχουμε μια ομάδα ανθρώπων που πρωταγωνιστούν, με διαφορετικά επαγγέλματα, εμφάνιση, στυλ, σεξουαλικό προσανατολισμό ή και ταυτότητα φύλου, καθώς και μια ενδιαφέρουσα ποικιλία στα σχεδιαστικά στυλ, όπως είχαμε και στο πρώτο τεύχος. Επ’ ευκαιρία, στο vol.2 είμαστε και περισσότερες καλλιτέχνιδες – 13 αντί για 10 που ήμασταν στο πρώτο τεύχος – κάτι που μας χαροποίησε πολύ. Παρότι σεναριακά οι ιστορίες μας μπορεί να θεωρηθούν αρκετά απλές (μιας και μιλάμε για καθημερινές καταστάσεις σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο), στην πραγματικότητα, πιστεύω ότι είναι αρκετά ευφάνταστες, διασκεδαστικές έως και σουρεάλ, σε κάποια σημεία. Τέλος, θεωρώ ότι σε σχέση με το πρώτο Τσοντοκόμικ έχουμε περισσότερο representation και πειραματισμό σε ό, τι αφορά τα ζευγάρια και τα combo των σεξουαλικών παρτενέρ, καθώς και τα ερωτικά σκηνικά αυτά καθεαυτά. Α, και πολύ αθηναϊκή πολυκατοικία, for sure.
Οι δημιουργοί του Τσοντοκόμικ
Έχετε πάρει ποτέ κάποιο αρνητικό feedback, είτε στα conventions, είτε διαδικτυακά και για το θέμα του comic, αλλά και για το γεγονός ότι είναι φτιαγμένο από κορίτσια;
Στέλλα: Τυχόν αρνητικά σχόλια δεν αφορούσαν τόσο τη δουλειά μας, όσο τους προϊδεασμούς που μπορει να είχε ο καθένας ακούγοντας τη λέξη τσόντα. Πώς δεν είναι υποκειμενικό δηλαδή όταν ο ένας σου λέει “Είναι πολύ τσόντα για μένα” και ο άλλος “Α, δεν είναι πολύ τσόντα για μενα”; Το πιο άσχημο σχόλιο που άκουσα ήταν ότι το πρώτο Τσοντοκόμικ πήγε τόσο καλά στις πωλήσεις στα φεστιβάλ, μόνο και μόνο επειδή είμαστε κοπέλες. Και ναι, το σχόλιο ήρθε από άντρα ο οποίος παρέβλεψε όλο το τρέξιμο που είχε προηγηθεί για τη δημιουργία, την επικοινωνία, την εύρεση προσφορών, τη διαφήμιση και όλο το τρέξιμο που ακολούθησε για την προώθηση και τις αποστολές σε μεγάλη διάρκεια και εκτός των φεστιβάλ.
Σχεδιασμός Εξωφύλλου: Darina Miroshnichenko
Έχετε δημογραφικά στοιχεία για τους αγοραστές του Τσοντοκόμικ; Από την εμπειρία της πώλησης του πρώτου τεύχους στα conventions το προτιμούν περισσότερο γυναίκες ή άντρες;
Στέλλα: Δημογραφικά στοιχεία δεν έχουμε. Βασιζόμενες απλά στις εμπειρίες μας από τα cons, είδαμε ότι προτιμήθηκε εξίσου από ολ@. Αυτό που άλλαζε ήταν οι αντιδράσεις, που έκαναν και τις διαμονές μας στα φεστιβάλ τόσο πιο διασκεδαστικές. Γυναίκες κυρίως έδιναν συγχαρητήρια και υπήρχε μια αίσθηση αλληλοκατανόησης χωρίς πολλά λόγια. Με μερικές που κάθησαν στους πάγκους παραπάνω κάναμε κι ενδιαφέρουσες συζητήσεις σχετικά με male gaze και προσωπικές εμπειρίες. Άντρες από την άλλη, χασκογελούσαν σαν έφηβοι που ανακαλύπτουν πορνό για πρώτη φορά, ενώ αρκετοί σοκάροταν με το πιπάκι στην ιστορία της Λουκίας. Χαρακτηριστικά, στο con της Θεσσαλονίκης, πέρασε μια παρέα από τον πάγκο της Έλενας, διάβασε το μισό κόμικ χαχανίζοντας, έκανε τον κύκλο μέχρι που έφτασαν στην άλλη πλευρά και σταμάτησαν στον πάγκο της Ρομπέρτας, όταν είδαν ότι υπήρχαν κι εκεί αντίτυπα. Διάβασαν το υπόλοιπο κόμικ, συνεχίζοντας τα χαχανίσματα και τα “E μπρο, μπρο, έλα λέγε”, ενώ εμείς παρακολουθήσαμε όλη τη φάση σα να ήμαστε το πανόπτικον και δεν μας είχαν πάρει καν χαμπάρι. Μάλλον έπρεπε να τους χρεώσουμε μόνο και μόνο για την ανάγνωση.
Τι πιστεύετε ότι μπορεί να πάρει ένας άντρας – λάτρης των comics διαβάζοντας το Τσοντοκόμικ και τι ένας άντρας κομίστας;
Σιλένα: Νομίζω αυτή είναι η πιο εύκολη ερώτηση. Φυσικά ό,τι έχει να πάρει και οποιοδήποτε άλλο άτομο που αγαπάει τα κόμικ και/ή τις τσόντες! Βέβαια για να είμαι απόλυτα ειλικρινής θεωρώ πως όσα άτομα σχεδιάζουν με πιο παραδοσιακό και στερεοτυπικό τρόπο τα σώματα και το σεξ, σίγουρα θα συναντήσουν στο “Τσοντοκόμικ 2” προσεγγίσεις που, ευελπιστούμε, να ανοίξουν νέους δρόμους στα πενάκια τους.
Σας χάρισε μία αίσθηση empowerment ή και απελευθέρωσης το γεγονός ότι κληθήκατε να σχεδιάσετε μία ερωτική ιστορία, αν σκεφτούμε μάλιστα ότι κάποιες από εσάς δεν υπηρετούν κανονικά το erotica σαν είδος;
Μαρία: Το να συμμετέχεις σε ένα τέτοιο ερωτικό πρότζεκτ με τόσες ταλαντούχες θηλυκότητες είναι σίγουρα ένας μεγάλος παράγοντας στο να αισθάνεσαι empowered, και πιθανότερα να μην μπορούσα να δημιουργήσω μια τέτοια ερωτική ιστορία σε ένα άλλο πιο κλειστό περιβάλλον. Η κοινωνία πολλές φορές κατακρίνει τέτοιες κινήσεις και τις υποβιβάζει σαν κάτι μη ποιοτικό και γι’αυτό ίσως είναι δύσκολο να εξερευνήσει κάποιος περισσότερο το erotica. Σίγουρα υπήρχε μια απελευθέρωση από τα δικά μου εσωτερικευμενα στίγματα και από την στερεοτυπική κανονικότητα, αλλά περισσότερο θα ήθελα εγώ να μεταδώσω την απελευθέρωση στον αναγνώστη. Μιλώντας και ως fan του πρώτου Τσοντοκομικ μπορώ να πω με ειλικρίνεια ότι όταν το πρωτοδιαβαζα ένιωσα ότι μπορώ να ταυτιστώ με τους χαρακτήρες και το χιούμορ πολύ περισσότερο από κάποιο άλλο ερωτικό κόμικ και ελπίζω το ίδιο να μπορέσουμε να επιτύχουμε με το δεύτερο σε άλλα άτομα που ενδιαφέρονται και ασχολούνται με την τέχνη.
Σαν γυναίκες, τι διαφορετικό θα θέλατε να δείτε στον κόσμο των comics;
Γεωργία: Πιστεύω ότι στην πραγματικότητα, η καθεμιά μας θέλει κάτι διαφορετικό ανάλογα με τις αναγνωστικές και δημιουργικές της προτιμήσεις. Το βασικό είναι ότι σαν δημιουργοί, θέλουμε εμείς και όλοι οι συνάδελφοί μας να πληρωνόμαστε δίκαια και να έχουμε ευκαιρίες, άρα συνολικά να υπάρχει μεγαλύτερη διάδοση των κόμικ σαν μέσο και σεβασμός στη δουλειά μας. Παρόλα αυτά, σε προσωπικό επίπεδο, θέλουμε σίγουρα πολλά και διαφορετικά πράγματα – εγώ σαν Γεωργία ας πούμε, θέλω να σταματήσει η κυριαρχία μεγάλων εταιρειών και να υπάρξει αναγνώριση και διάδοση για τα πιο ανεξάρτητα κόμικ. Αλλά είμαι σίγουρη ότι κάποια άλλη δημιουργός, ίσως κάποια άλλη από τις συνδημιουργούς μου στο Τσοντοκόμικ, μπορεί να θέλει οι ίδιες μεγάλες εταιρείες να δώσουν δουλειά σε περισσότερες γυναίκες δημιουργούς ή να έχουν περισσότερες γυναίκες ηρωίδες στις σελίδες τους.
Το δεύτερο τεύχος Τσοντοκόμικ θα έχει ερωτικές ιστορίες που συνδέονται μεταξύ τους. Διασκεδάσατε με αυτή τη διαδικασία; Πώς ήταν να παίρνει η μία την ιστορία της άλλης και να τη συνεχίζει;
Κατερίνα: Ήταν σίγουρα διασκεδαστικό όταν είχαμε τους χαρακτήρες μας έτοιμους και μετά έπρεπε να διαλέξουμε με ποιόν χαρακτήρα θα φτιάξουμε την ερωτική ιστορία. Ένιωσα λίγο σαν matchmaker. Κατά τα άλλα ήταν ενδιαφέρον και ήμουν περίεργη να δω πώς θα μεταφραστεί ο κάθε χαρακτήρας στις διαφορετικές ιστορίες από άποψη σχεδίου, γιατί τα στιλ σχεδίου μας είναι όλα διαφορετικά.
Πώς αποφασίσατε να κάνετε Κickstarter και ποιες είναι οι φιλοδοξίες σας για το Τσοντοκόμικ στην εποχή του κορωνοϊού, που δεν γίνονται πλέον και τα conventions;
Ρομπέρτα: “Λεφτά” είναι η σύντομη απάντηση. Δυστυχώς εν μέσω καραντίνας και με την έλλειψη φεστιβάλ, στην ελληνική αγορά δυσκολεύει δραματικά η άμεση διάδοση ενός κόμικ. Συνεπώς, στραφήκαμε στο online promotion και το crowdfunding. Με την επιτυχία του πρώτου τεύχους και βάζοντας καινούργια μέλη στην ομάδα, το Kickstarter μας δίνει την ευκαιρία να πειραματιστούμε περισσότερο με το ίδιο το τεύχος αλλά και με εξτρά υλικό που σχεδιάζουμε για το κάθε επίπεδο στήριξης. Κάτι που για μας ήταν εξαιρετικά fun και ελπίζουμε να είναι και για τους backers μας.
Θα ξαναγίνει η Αθήνα “ένα μεγάλο κρεβάτι” μετά τον κορωνοϊό;
Έλενα: Εγώ Πάτρα μένω αλλά σας εύχομαι τα καλύτερα! ❤
Στηρίξετε την Kickstarter καμπάνια του “Τσοντοκόμικ 2: Η Αθήνα ένα μεγάλο κρεβάτι” εδώ.
Μείνετε συντονισμένοι στα κανάλια του Τσοντοκόμικ σε Facebook και Instagram.
* Στο πρώτο τεύχος Τσοντοκόμικ συμμετείχαν και οι Darina Miroshnichenko, Ραφαέλλα Κόνη. Σχεδιασμός Εξωφύλλου: Darina Miroshnichenko.