Είναι τελικά αλήθεια ότι τα δευτερόλεπτα αμέσως μετά το σταμάτημα της καρδιάς, περνάει η ζωή μας μπροστά από τα μάτια μας;
Μια ομάδα επιστημόνων κατέγραψε εντελώς τυχαία την εγκεφαλική δραστηριότητα ενός ανθρώπου την στιγμή που έφευγε από την ζωή. Επρόκειτο για έναν 87-χρονο ασθενή με επιληψία τον οποίο οι συγκεκριμένοι επιστήμονες είχαν συνδέσει με τα ανάλογα μηχανήματα, με σκοπό να καταγράψουν την εγκεφαλική του λειτουργία. Στην διάρκεια αυτής της νευρολογικής καταγραφής, ο ασθενής έπαθε έμφραγμα και πέθανε. Τα μηχανήματα όμως συνέχισαν να καταγράφουν την εγκεφαλική του δραστηριότητα και μετά τον θάνατο του.
Η σχετικές καταγραφές έδειξαν ότι 30 δευτερόλεπτα πριν και μετά, τα εγκεφαλικά κύτταρα του ανθρώπου αυτού ακολουθούσαν το ίδιο μοτίβο που παρουσιάζεται όταν ονειρευόμαστε ή ανακαλούμε αναμνήσεις. Αυτή η εγκεφαλική δραστηριότητα μπορεί να σημαίνει ότι όντως “περνάει η ζωή μας όλη μπροστά από τα μάτια μας” την στιγμή που πεθαίνουμε. Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζεται η συγκεκριμένη ομάδα επιστημόνων σε σχετική μελέτη η οποία δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό Frontiers in Aging Neuroscience την περασμένη εβδομάδα.
Ο Dr Ajmal Zemmar, ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης αυτής, είπε ότι η ομάδα του, που έχει την βάση της στο Βανκούβερ του Καναδά, ήταν η πρώτη που κατέγραψε κατά λάθος την δραστηριότητα ενός εγκεφάλου την στιγμή που πεθαίνει. Όπως είπε στο BBC “Αυτό συνέβη εντελώς κατά τύχη, δεν είχαμε σκοπό να κάνουμε ένα τέτοιο πείραμα ή να καταγράψουμε αυτά τα κύματα.”
Είναι λοιπόν αλήθεια ότι έχουμε την ευκαιρία να δούμε ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μας την στιγμή που αφήνουμε τον κόσμο;
Ο Dr Zemmar είπε ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να το πούμε με σιγουριά.
“Βέβαια, αν πρόκειται να δούμε το θέμα από φιλοσοφική σκοπιά, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι, αν ο εγκέφαλος κάνει όντως ένα φλάσμπακ, είναι πιθανότερο να μας υπενθύμιζε καλά πράγματα, παρά κακά” είπε. “Για κάθε άτομο βέβαια, το τι είναι αξιομνημόνευτο είναι διαφορετικό.”
Ο Dr Zemmar, που τώρα εργάζεται ως νευροχειρουργός στο University of Louisville, είπε ότι 30 δευτερόλεπτα πριν σταματήσει η καρδιά του ασθενούς να τροφοδοτεί τον εγκέφαλο με αίμα, τα εγκεφαλικά του κύτταρα εμφάνιζαν το ίδιο μοτίβο όπως όταν εκτελούμε κάποιο σοβαρό γνωστικό έργο, όταν ονειρευόμαστε ή όταν ανακαλούμε αναμνήσεις. Αυτό συνεχίστηκε και 30 δευτερόλεπτα αφού σταμάτησε η καρδιά του ασθενούς, στιγμή στην οποία θωρείται επισήμως νεκρός.
“Αυτή η στιγμή θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το σημείο όπου αναπολούμε κάποιες αναμνήσεις της ζωής μας, που ξαναπαίζουν μπροστά στα μάτια μας την ώρα που φεύγουμε από τον κόσμο.”
Η μελέτη αυτή θέτει και το ερώτημα: πότε πραγματικά τελειώνει η ζωή; Όταν σταματάει να λειτουργεί η καρδιά ή όταν σταματάει ο εγκέφαλος;
Ο Dr Zemmar και η ομάδα του βέβαια, τόνισαν ότι δεν μπορούν να εξαχθούν σίγουρα συμπεράσματα από μια και μοναδική περίπτωση. Το γεγονός επίσης ότι ο εγκέφαλος του συγκεκριμένου ασθενούς που έπασχε από επιληψία ήταν πρησμένος και αιμορραγούσε, περιπλέκει τα πράγματα περισσότερο. Ο ίδιος μάλιστα προσπάθησε να ενισχύσει τα ευρήματα αυτά τα επόμενα χρόνια, μετά το 2016 που έκανε την ανακάλυψη, παρακολουθώντας διάφορες παρόμοιες περιπτώσεις, όμως χωρίς επιτυχία.
Ανάλογη μελέτη με ποντίκια ίσως ενισχύει την θεωρία αυτή
Σε αυτό το πείραμα, Αμερικανοί ερευνητές κατέγραψαν υψηλά επίπεδα εγκεφαλικής λειτουργίας 30 δευτερόλεπτα μετά το σταμάτημα της καρδιάς των ποντικών, όπως δηλαδή και του ασθενούς του Dr Zemmar. Όπως δήλωσε ο ίδιος, οι ομοιότητες των δύο μελετών ήταν εντυπωσιακές.
Ελπίζει μάλιστα, η δημοσίευση της μελέτης αυτής να ανοίξει την πόρτα και σε άλλες μελέτες για τις τελευταίες στιγμές του ανθρώπου, σημειώνοντας ότι “υπάρχει κάτι μυστικιστικό και πνευματικό σε όλη αυτή την μεταθανάτια εμπειρία.”