Φιλίππα ΔημητριάδηΣτο πρώτο lockdown η αρθρογραφία εξαντλήθηκε στο ποιες είναι οι συνέπειες για τα ζευγάρια, παντρεμένα με παιδιά, παντρεμένα χωρίς παιδιά ή ζευγάρια που απλά συζούν που θα βρεθούν ξαφνικά τόσες πολλές ώρες μαζί στο σπίτι. Μάθαμε πως να βρούμε ξανά τη χαμένη σπίθα, πώς να οργανώσουμε το χώρο για να μην ενοχλούμε ο ένας τον άλλο κατά την τηλεργασία, ποιες δραστηριότητες μπορούμε να κάνουμε παρέα για να διώξουμε την ένταση του εγκλεισμού.
Μερικοί μίλησαν και για εκείνα τα ζευγάρια που δεν μένουν στο ίδιο σπίτι (και είναι πολλά), αλλά μη μπορώντας να προσφέρουν κάποια λύση, πέρα από την προφανή που κανείς δεν τολμά να ξεστομίσει, αυτή που αρχίζει από – τε και τελειώνει σε – ρα, έγραψαν για τη δύναμη της απόστασης. Επιστράτευσαν μεσαιωνικές ιστορίες έρωτα για να δώσουν μία λυρική διάσταση στη δυστοπία που βρέθηκαν να ζουν άνθρωποι που αγαπιούνται και δεν γνώριζαν πότε θα μπορέσουν να δουν ο ένας ξανά τον άλλο. Μέχρι που ήρθε το δεύτερο lockdown και ένας καλός κύριος είπε πάνω κάτω “Έλα μωρέ, τι να κάνουμε τώρα, κάντε Skype”, λες και είμαστε erasmus στην Ολλανδία και έχουμε αφήσει το αμόρε πίσω, και “πηγαίνετε για άσκηση παρέα αν μένετε δίπλα, αλλά πάντα τηρώντας τις αποστάσεις”, ενώ η μόνη άσκηση που θέλουμε να κάνουμε με τον έρωτά μας είναι παράνομη σε δημόσιο χώρο.
Ο έρωτας γίνε λοιπόν ένα παράδοξο του κορωνοϊού. Όπως έγινε και η απουσία του, αλλά κανείς δεν φαίνεται να μιλάει για τους singles, τους ανθρώπους που αυτή την περίοδο δεν έχουν κάποιον σύντροφο είτε από θέση, είτε από τύχη, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι μόνοι και έχουν χάσει κάθε πιθανότητα να γνωρίσουν κάποιον, να φλερτάρουν, να κάνουν παιχνίδι. Εκτός αν αυτοί οι καλοί κύριοι που λένε αυτά τα πετυχημένα για τα ζευγάρια που ζουν χωριστά, πιστεύουν επίσης ότι μπορεί να βρεις τον έρωτα της ζωής σου πάνω από τις ντομάτες στον Σκλαβενίτη, λες και είμαστε πρωταγωνιστές κάποιου chick flick (Και άντε και τον βρήκες, μετά τι κάνεις;).
Ποιες είναι οι προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν όσοι βρήκε ο κορωνοϊός single; Είναι η έλλειψη σεξ ή η έλλειψη συντροφικότητας; Είναι η σκληρή μοναξιά; Παίζει έστω φλερτ διαδικτυακά κι αν ναι, μπορεί να γεμίσει το κενό; Αφου δεν ρώτησε κανείς του singles μέχρι σήμερα, το κάναμε εμείς.
Οι επικριτές της ερωτικής μας ζωής
Η παύση μεταξύ των δύο lockdown βρήκε τον Ορέστη, 31, σε νέο εργασιακό περιβάλλον και όπως λέει, ακόμα δεν ξέρει πώς είναι η αίσθηση της χειραψίας με κάποιον από τους καινούργιους συναδέλφους του. Τονίζει ότι ο ψυχολογικός αντίκτυπος της πανδημίας είναι μεγάλος και ένα από τα πράγματα που τον έχουν κουράσει είναι όταν βρίσκεται στη θέση να απολογηθεί για την ερωτική του δραστηριότητα. “Αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο είναι η επικριτική στάση των ζευγαρωμένων, αν τους πεις ότι βγήκες ένα ραντεβού ή έκανες σεξ. “Με ποιον;”, “Ζεις επικίνδυνα”, “Δεν σκέφτεσαι τίποτα;!”, “Δεν φοβάσαι;”, “Καραντίνα σου λέει μετά!” είναι μερικές από τις φράσεις που ακούω. Ωστόσο δεν είμαστε όλοι βολεμένοι με κάποιον στο σπίτι ή έχουμε την ευχέρεια να μετακινούμαστε μεταξύ περιοχών να βρούμε τους φίλους μας και το trusted group μας. Στην πρώτη καραντίνα το κάναμε με μεγαλύτερη επιτυχία, αλλά ως πότε θα μπαίνει όλη η υπόλοιπη ζωή μας σε παύση; Και με ποιο κόστος; Έχουμε και μια ψυχολογική υγεία να φροντίσουμε και όταν η δια ζώσης επικοινωνία μας περιορίζεται επί εβδομάδες σε μια καλησπέρα με την ταμία του σουπερμάρκετ, τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Τα σόσιαλ είναι η σανίδα σωτηρίας μας αλλά τίποτα δεν αντικαθιστά ένα άγγιγμα. Και όσο το άγγιγμα αργεί τόσο περισσότερο βυθίζεσαι σε μια εντελώς πρωτόγνωρη εμπειρία μοναξιάς και συναισθηματικής παύσης”.
Το διαδικτυακό φλερτ στην εποχή του κορωνοϊού
Η Αριάνα (30) που είναι single εδώ και καιρό εξομολογείται ότι στην πρώτη καραντίνα κατέβασε στο κινητό της και το Tinder το οποίο έσβησε μετά από περίπου 18 λεπτά γιατί δεν άντεχε να μιλάει με παραπάνω από έναν άνθρωπο τη φορά. Παρόλα αυτά το άγχος που της δημιούργησε η συνθήκη ήταν έντονο. “Σχεδόν σε όλη την ενήλικη ζωή μου με περιτριγύριζαν ζευγάρια. Οι περισσότερες φίλες έχουν μόνιμη σχέση τα τελευταία “52” χρόνια, αλλά ποτέ δεν με ενοχλούσε αυτό. Το αντίθετο μάλιστα, μου άρεσε που ήμουν η μόνη single και με πρόσεχαν όλοι. Στην πρώτη καραντίνα όμως, άλλαξα γνώμη γιατί έκανα και τρεις μήνες να κάνω σεξ. Όχι, ότι πριν έκανα κάθε μέρα, αλλά είχα τα τυχερά μου πιο συχνά. Ενώ, πριν δεν με απασχολούσε πολύ το πότε θα βρω τον έρωτα και θα κατασταλάξω, η πανδημία ομολογώ πως μου δημιούργησε λίγο άγχος. Δεν υπάρχουν πια μπαρ για να βγεις και να φλερτάρεις, αλλά ούτε μπορείς εύκολα να μαζευτείς σε σπίτια φίλων για να γνωρίσεις τους άλλους φίλους τους, οπότε πρέπει να παραδεχτώ πως θα ήθελα να έχω κάποιον να με κάνει αγκαλιές όσο έξω μαίνεται ο κορωνοϊός. Αν δε, αυτές οι αγκαλιές κατέληγαν σε ξεγύμνωμα και μετά βαθύ ύπνο, ακόμα καλύτερα”.
Μία άλλη μορφή διαδικτυακού κορωνοφλέρτ πέρα από τα dating apps, στα οποία είναι όλοι πολύ συνειδητοποιημένοι τι γυρεύουν είναι και οι επιστροφές. Η Φωτεινή (20) καταθέτει πώς “…είναι συχνό το φαινόμενο, άνθρωποι με τους οποίους είχες κάποια επαφή ή σχέση στο παρελθόν να κάνουν εμφανή την παρουσία τους διότι νιώθουν και εκείνοι μόνοι. Αυτού του είδους φλερτ έχει μεγαλύτερη επιτυχία για μένα, καθώς το βρίσκω πιο ειλικρινές μιας και οι δυο γνωρίζουμε ότι υπό άλλες συνθήκες ίσως δεν θα μιλούσαμε. Χάρη όμως σε αυτή την μικρή επικοινωνία μειώνεται κάπως το αίσθημα της μοναξιάς και ικανοποιείται η ανάγκη για φλερτ”. Επίσης σημειώνει ότι την προσεγγίζουν και άγνωστοι στα social media, αλλά συχνά χωρίς λεπτότητα ή ρομαντισμό και αυτού του είδους το φλερτ την αφήνει αδιάφορη, “Όταν η απόπειρα φλερτ γίνεται από μια ψυχρή οθόνη, το να σε μεταχειρίζονται ως κάποιου είδους φτηνή διαδικτυακή συναλλαγή εμένα προσωπικά δε με ιντριγκάρει”.
Μοναξιά και ανασφάλεια
Τη σκληρή όψη του να είσαι single, καιρό πριν την καραντίνα όπως σημειώνει, και να μη μπορείς να δεις ούτε τους κολλητούς σου φίλους, ούτε την οικογένειά σου βιώνει η Μάρθα (40) που δεν μπορεί να μετακινηθεί μεταξύ δήμων για να τους συναντήσει. “Πόση μοναξια και απομόνωση να αντεξει ο άνθρωπος;”, αναρωτιέται. “Η μόνη λύση που έχω βρει είναι να κάνω μικρές βόλτες με γνωστούς που μένουν κοντα μου, οι οποίοι όμως μέχρι πρότινος δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή για παρέα, οπότε κάποιες φορές όλο αυτό καταντά ψυχοφθόρο”. Έχει δοκιμάσει και εκείνη να φλερτάρει μέσω social media, αλλά όπως λέει δεν επιδιώκει μέσα από αυτό κάποια γνωριμία όταν τελειώσει η καραντίνα, αλλά θέλει να περάσει απλά την ώρα της. Η φυσική παρουσία είναι αυτό που της λείπει, μία βόλτα στον ήλιο, ποιοτικός χρόνος. Επίσης θέτει ακόμα ένα σημαντικό ζήτημα, το οικονομικό, “Όλο αυτό δημιουργει ανασφαλεια και σε συνδυασμό με την σκέψη ότι μία ολόκληρη χρονιά δεν θα μπορέσω να γνωρίσω κάποιον για να σχετιστώ, από την στιγμή που είμαστε κάθε τρεις και λίγο σε καραντίνα και οι ευκαιρίες να κοινωνικοποιηθούμε μειώνονται, μου είναι πολύ στενάχωρο, ριχνουν την ψυχολογία και δημιουργούν πολλες φορές εντονο στρες. Το οποιο κατα συνεπεια δημιουργεί την ανάγκη της ανθρώπινης παρουσίας για να νιώσω καλύτερα, η οποια δεν είναι ανέφικτη λόγω συνθηκών. Ένας φαύλος κύκλος!”.
When I think about lockdown I touch myself
Στις λίγες αναφορές που έγιναν στους singles στα διάφορα άρθρα που γράφτηκαν και τις δραστηριότητες που μπορούν να υιοθετήσουν στην καραντίνα, είναι και ο αυνανισμός. Είναι όμως το ίδιο εφικτό για όλους; Κι αν είναι, είναι τελικά η λύση; “Μεγάλο δράμα είναι το γεγονός πως μένω με τους δικούς μου και την αδερφή μου, οπότε αποχαιρέτισα και την αυτοϊκανοποίηση, που όσο να πεις είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων μας”, δηλώνει η Αριάνα, ενώ ο Γιώργος (49) που μένει μόνος, στο πρώτο lockdown απέκτησε ένα νέο φίλο, “Καιρος για upgrade στα sex toys , είπα από μέσα μου, σε ποιον άλλο να το πω άλλωστε αφού μένω μόνος μου; Έτσι, πήγα στο sex shop της περιοχής μου και αγόρασα ένα καινούριο αυνανιστήρι, το Autoblow, το οποίο το βάζεις στην πρίζα και σου παίρνει πίπα σε σχεδόν ρεαλιστικές συνθήκες, αν δεν κοιτάς. Δεν υπήρχε περίπτωση όμως να περάσω και το 2ο lockdown έτσι”, καταλήγει. Η Αριάνα κι ο Γιώργος είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ναι, θα το παίξουμε, αδιαμφισβήτητα, αλλά εκτός του ότι δεν απολαμβάνουμε όλοι την ίδια ιδιωτικότητα, συγκρίνεται στο τέλος της μέρας με το real thing;
Για αυτό και η Αριάνα πήρε το ρίσκο της, “Λίγο πριν την δεύτερη καραντίνα γνώρισα κάποιον που μου άρεσε και είπα να τον φλερτάρω όπως κάνουν οι νέοι. Είδα δηλαδή τα stories του χωρίς να τον ακολουθώ. Προς μεγάλη μου έκπληξη το κόλπο έπιασε. Δεν ζω τον μεγάλο έρωτα, αλλά μένει μόνος του, του ρίχνω δέκα χρόνια, είναι κούκλος και δεν λέει ποτέ όχι όταν θέλω να χαρώ την νιότη του. It’s win win situation προς το παρόν και δεν με πειράζει που διακινδυνεύω κάθε φορά που στέλνω #4 στο 13033 να φάω 300 ευρώ πρόστιμο, θα προτιμούσα όμως, το βράδυ να μην κοιμάμαι και πάλι αγκαλιά με το αρκουδάκι μου, ειδικά τώρα που δεν μπορώ να βγω για σέξι ποτάρες με τις φίλες μου”, παραδέχεται με θάρρος.
Στο Lockdown Vol.2 το κλίμα είναι αλλιώς
“Μη σου λεω μαλακίες. Η περίοδος του πρώτου lockdown ήταν καταστροφική για μένα στο σεξουαλικό κομμάτι. Κυρίως, επειδή δεν είχα συνηθίσει ποτέ έτσι στη ζωή μου. Ξεκαθαρίζω πως ήμουν single και πριν συμβεί η πανδημία. Έχω δοκιμάσει φυσικά στο παρελθόν να κάνω σχέσεις, απλα δεν λειτουργούν για μένα. Έχω κάποιες fuckbuddies με τις οποίες βρίσκόμαστε σε τακτά χρονικά διαστήματα και ταυτόχρονα, γνωρίζω και καινούριο κόσμο (όχι από apps, αλλά όπως έκαναν οι άνθρωποι κάποτε, μέσα σε ένα μπαρ για παράδειγμα). Στο lockdown του Μαρτίου λοιπόν, με τον φόβο να κυριαρχεί, ακόμα και οι libertines έκαναν πίσω. Άλλες βρήκαν πρόφαση τον ιό για να μην βρεθούμε, άλλες γύρισαν στην safeland του γκόμενου τους. Μόνο μία γενναία fuckbuddy ακολούθησε την καύλα της κατά την διάρκεια του 1ου lockdown, αλλά και πάλι βρεθήκαμε ελάχιστες φορες σε διάστημα δυόμιση μηνών”, λέει ο Γιώργος για τις διακυμάνσεις της ερωτικής του ζωής από την έναρξη της πανδημίας κι έπειτα.
“Στο διάστημα από την άρση του lockdown και μέχρι το Vol.2 είχα ξαναβρεί τον εαυτό που μου είχε πάρει ο εγκλεισμός. Έβγαινα, έμπαινα, άλλες φορες προσέγγιζα, άλλες φορές με προσέγγιζαν και άλλες στιγμές τα πράγματα γίνονταν από μόνα τους χωρίς να χρειαστεί να πούμε πολλά”, αναφέρει για τους έξι μήνες που ζήσαμε με την επίφαση της “κανονικότητας”. Το δεύτερο lockdown σημειώνει, πως είναι – ευτυχώς – διαφορετικό. Όχι πως δεν φρικάρει τις στιγμές που είναι μόνος, ειδικά με το γεγονός ότι μήνες τώρα έχει στερηθεί την δουλειά του που τόσο αγαπά “με τον περιορισμό κινήσεων και όλο αυτό το waste of time που δεν διαλέξαμε ποτέ και μας πάει μόνο πίσω”, αλλά βρίσκεται με τις φίλες του πιο συχνά καθως, όπως λέει, ίσως το mentality της πλειοψηφίας είναι διαφορετικό αυτή τη φορά. Όλοι παρατηρούμε, ότι ο περισσότερος κόσμος δεν διακατέχεται από τον ίδιο φόβο, όπως στο πρώτο lockdown. Φυσικά δεν μιλάμε για ανεύθυνες συμπεριφορές, αλλά η αυξημένη κίνηση στους δρόμους είναι ένα δείγμα ότι πια, μετά από ένα εξάμηνο χωρίς καραντίνα, τηρώντας μέτρα και προσποιούμενοι ότι είμαστε εντάξει με τη νέα μας ζωή, λειτουργούμε όντως με έναν άλλο ρυθμό, που ενδεχομένως, αν μας παίρνει, να εκπορεύεται και από μία αίσθηση ματαιότητας.
Φρεσκοχωρισμένοι στην καραντίνα – Υπάρχει κάτι πιο 2020 από αυτό;
Η ιστορία της Ευάς (27) είναι από εκείνες που απουσιάζουν από τον δημόσιο διάλογο αναφορικά με τον κορωνοϊό και την κοινωνική απομόνωση ή τη μοναξια, όμως συμβαίνει και μάλιστα είναι οδυνηρή με πανδημία ή χωρίς. Η Εύα χώρισε λίγο πριν το δεύτερο lockdown και έχει σιχαθεί να ακούει τη φράση: “Όλοι περνάμε δύσκολα”. “Ίσως η φράση που με εκνευρίζει περισσότερο να ακούω τώρα, κυρίως από ζευγάρια φίλων που περνούν την καραντίνα μαζί. Θα ήταν ίσως πιο ακριβές να λέγαμε ότι “όλοι περνούν δύσκολα, αλλά κάποιοι δυσκολότερα”. Το αγόρι μου μου ζήτησε να χωρίσουμε δύο εβδομάδες πριν την καραντίνα. Το προηγούμενο διάστημα έμενα τις περισσότερες μέρες σε εκείνον, οπότε αυτό σήμαινε ότι θα επέστρεφα στο πατρικό μου 24/7. Η καραντίνα με γονείς δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αλλά γίνεται ακόμα δυσκολότερη όταν έχεις μόλις χωρίσει και σέρνεσαι -είναι η στιγμή που, υπό άλλες συνθήκες, θα έριχνες το βάρος σε εξόδους με φίλους και τα χόμπι που αγαπάς (ή ακόμα και καινούρια). Νοίκιασα ένα Airbnb μέσα σε 3 μέρες. Το έκλεισα για ένα μήνα. Ακριβό, αλλά σωτήριο -ο μόνος τρόπος να βοηθήσω τον εαυτό μου. Ο host μου είπε ότι πολλοί έκαναν το ίδιο. Οι χωρισμοί δεν είναι εύκολοι υπόθεση, μπορούν να σε διαλύσουν. Όταν συμβαίνει αυτό, έχεις έτοιμα κάποια coping mechanisms που ξέρεις ότι θα σε βοηθήσουν να το διαχειριστείς. Και ξαφνικά, βρίσκεσαι χωρίς κανένα από αυτά! Σαν να σου λέει το σύμπαν “όχι, θα κάτσεις μέσα και θα πενθήσεις, μόνος σου ή με γονείς, χωρίς καμία διέξοδο”. Έχω φίλες που έπαθαν το ίδιο -χώρισαν εν μέσω πανδημίας και αναγκάστηκαν να γυρίσουν στο πατρικό τους. Να μην έχεις κάτι να ξεχαστείς, να μην ξέρεις πότε θα ξαναβγείς, πότε θα ξαναφλερτάρεις και σε τι συνθήκες. Να συνδυάζεται, βασικά, η “δύσκολη κατάσταση για όλους” με την πολύ δύσκολη προσωπική σου κατάσταση. Υπάρχει πιο 2020 συνδυασμός από αυτόν;”, η ερώτηση της δεκαετίας.
Παροχή βοήθειας σε άτομα που έχουν ανάγκη – από έρωτα
Μία ιστορία του Γιώργου από το δεύτερο lockdown συνοψίζει λίγο – πολύ, όσα βιώνουν οι singles κατά τη διάρκεια της καραντίνας. “Picture this: Έχουμε περάσει ένα επικό βράδυ με αρκετούς γύρους σεξ και ελάχιστο ύπνο και το πρωί, λίγο πριν φύγει από το σπίτι μου, καυλώνουμε πάλι και το ξανακάνουμε, ενω το ταξί που μόλις έχει φτάσει ουρλιάζει μέσα από το κινητό της, αλλά δεν καταφέρνει να σκεπάσει τις φωνές μας.
Ανοίγοντας την εξώπορτα μου λέει χαμογελώντας , “Θα τα ξαναπούμε σύντομα”. Της απαντάω , “Είναι σαν να πήραμε μακριά όλη αυτή την ασχήμια για λίγες ώρες”. Δίνουμε άλλο ένα φιλί, ενώ το ταξί περιμένει. Ενώ φεύγει, οι τελευταίες μου λέξεις είναι “Όταν ξανάρθεις, βάλε κωδικό μετακίνησης 4. Δεν είναι και τόσο μακριά άλλωστε από την πραγματικότητα”.