Οι χθεσινοβραδινές αποκαλύψεις σχετικά με τον Στάθη Παναγιωτόπουλο, μέλους της σατιρικής εκπομπής Ράδιο Αρβύλα σε μία υπόθεση revenge porn με θύμα μία γενναία γυναίκα που αποφάσισε να μιλήσει δημοσίως, έχουν αφήσει μία εξαιρετικά πικρή γεύση στα στόματα των περισσότερων από εμάς.
Ενώ λεπτομέρειες της υπόθεσης συνεχίζουν να έρχονται στην επιφάνεια, σε συνδυασμό με περισσότερες καταγγελίες για ανάρμοστη συμπεριφορά του συγκεκριμένου ανθρώπου προς άλλα άτομα, η συνειδητοποίηση ότι δεν ξέρεις πραγματικά τι κρύβεται πίσω από την δημόσια, και στην περίπτωσή μας τηλεοπτική, περσόνα του κάθε Έλληνα “celebrity” είναι αρκετά τρομακτική και σίγουρα θα βάζει στην διαδικασία να αναρωτιέσαι τι θα ακούσουμε ακόμα και για ποιον.
View this post on Instagram
Στην ίδια, και χειρότερη, κατάσταση σοκ φάνηκε να βρίσκεται χθες ο Αντώνης Κανάκης και οι υπόλοιποι συνεργάτες του, όταν βγήκαν στον αέρα της εκπομπής Ράδιο Αρβύλα και ανακοίνωσαν την διακοπή οποιασδήποτε συνεργασίας με τον Στάθη Παναγιωτόπουλο, απόφαση που έλαβαν, όπως οι ίδιοι είπαν, αμέσως αφότου οι κατηγορίες εις βάρους του δημοσιοποιήθηκαν. Εξέφρασαν ειλικρινή θλίψη, θυμό αλλά και το αίσθημα της προδοσίας απέναντι στον πρώην συνεργάτη και φίλο τους, λέγοντας πως πλέον η παρουσία του στην εκπομπή αποτελεί παρελθόν, χωρίς να τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα το αποτέλεσμα του δικαστηρίου για την υπόθεση. Η πράξη τους αυτή έλαβε ένα τεράστιο αριθμό επαίνων από τηλεθεατές και ανθρώπους του χώρου, οι οποίοι χειροκρότησαν την άμεση αντίδραση του Αντώνη Κανάκη και των υπολοίπων, την απόλυση του κακοποιητή και την δημόσια ανακοίνωση ότι όχι μόνο δεν σκοπεύουν να ξαναδουλέψουν μαζί του, αλλά ότι υποστηρίζουν όλοι την κοπέλα- επιζώντα που μίλησε.
Παρόλο που η εξέλιξη αυτή είναι όντως ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση, και κάτι τέτοιο οφείλει να επισημαίνεται, θα ήταν ίσως καλύτερο να μην την αντιμετωπίζουμε σαν ένα τρομερό και γενναίο κατόρθωμα του Ράδιο Αρβύλα, για το οποίο αξίζουν πανηγυρισμοί και συγκίνηση. Αντιθέτως, είναι το αυτονόητο επόμενο μέτρο που πρέπει να λαμβάνεται όταν οποιοδήποτε μέλος μίας ομάδας (σαφώς όχι μόνο τηλεοπτικής) αποδεικνύεται πως είναι υπεύθυνο για εγκλήματα πάσης φύσεως, τα οποία μάλιστα κρατούσε κρυφά και συνέχιζε να δουλεύει ανενόχλητο. Η άμεση απομάκρυνσή του και η δημόσια στάση υπέρ των θυμάτων θα έπρεπε να είναι το δεδομένο και όχι η εξαίρεση στον κανόνα, που έκανε τόσους από εμάς να στείλουμε καρδούλες και μηνύματα αγάπης στον Αντώνη Κανάκη. Έπραξε ορθώς, όμως αν αναλογιστούμε πως η εναλλακτική λύση θα ήταν να διατηρήσει στάση σιγής και να συνεχίσει την συνεργασία του μετά τις καταγγελίες, τότε ίσως καταλάβουμε πως δεν χρειάζεται να τον αποθεώνουμε. Έκανε αυτό που πρέπει να κάνουν όλοι, τίποτα παραπάνω ή λιγότερο.
View this post on Instagram
Στην τελείως αντίπερα όχθη, και σχεδόν ταυτόχρονα με τα θετικά σχόλια και τα συγχαρητήρια, δεκάδες ήταν οι αναρτήσεις, οι αναλύσεις και τα μηνύματα που καταδίκαζαν τα ίδια πρόσωπα για συγκάλυψη των γεγονότων και την προστασία του Στάθη Παναγιωτόπουλου, ενώ γνώριζαν ήδη την υπόθεση στην οποία είναι ‘μπλεγμένος’. Πολλοί ήταν όσοι μίλησαν για συνενοχή στο έγκλημα, χρησιμοποιώντας ως βασικό επιχείρημα πως δεν είναι δυνατόν κάποιος να είναι τόσο στενός συνεργάτης και φίλος σου, δίχως να γνωρίζεις τα πιο ένοχα μυστικά του.
Παρόλο που η καχυποψία τέτοιοι είδους είναι μέχρι ενός σημείου δικαιολογημένη (είναι πραγματικά δύσκολο να μην έχεις ιδέα το ότι κάποιος στο τόσο κοντινό σου περιβάλλον τραβιέται στα δικαστήρια για υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης), δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία λιθοβολισμού. Οι υποψίες ότι κάποιος ήξερε και δεν μιλούσε είναι ΊΣΩΣ βάσιμες, παρόλα αυτά στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή αποτελούν απλές εικασίες. Επιπλέον, εφόσον η σιωπή είναι συνενοχή και άρα έγκλημα από μόνη της, δεν έχουμε δικαίωμα να καταδικάσουμε κάποιον χωρίς ίχνος αποδείξεων, τις οποίες αυτήν την στιγμή σίγουρα δεν έχουμε.
View this post on Instagram
Ανεξαρτήτως με τα παραπάνω βέβαια, το ζήτημα βρίσκεται αλλού, όπως συμβαίνει συχνά σε αυτήν την χώρα: Από τη στιγμή που τα αίσχη του Στάθη Παναγιωτόπουλου έφτασαν στις οθόνες μας, σχεδόν αμέσως το debate που προέκυψε είναι αν ήξερε ή όχι ο Κανάκης για αυτά. Στην μεγαλύτερη πλειοψηφία τους, οι δημοσιεύσεις που τουλάχιστον προσωπικά είδα να πηγαινοέρχονται στα social media είτε τον υπερασπίζονταν είτε τον έβριζαν και ο κόσμος φάνηκε σαν να είχε ξεχάσει ήδη τον λόγο για τον οποίο το Ράδιο Άρβυλα βρίσκεται με ένα άτομο μείον αυτή τη στιγμή. Πρόκειται δηλαδή για την κλασική (ελληνική) τακτική του “χάνω το δάσος για να δω το δέντρο”, όπου αντί για να ασχοληθούμε με το σοβαρό, εξαιρετικά καίριο και γιγαντιαίο πρόβλημα του revenge porn, της τοξικής αρρενωπότητας και της κουλτούρας του βιασμού, τα οποία ευημερούν στην τηλεόρασή μας και έξω από αυτή, αυτό που μας απασχολεί περισσότερο είναι τα γύρω-γύρω.
Γιατί προτιμάμε λοιπόν να αναλύσουμε την συμμετοχή των υπολοίπων (που αυτήν την στιγμή δεν γνωρίζουμε αν υπήρξε και ίσως να μην μάθουμε ποτέ), από το να μας συγκλονίζει το γεγονός αυτό καθαυτό, δηλαδή πως εδώ και τέσσερα χρόνια μία γυναίκα ζει με την γνώση ότι υπάρχει πορνογραφικό υλικό με το πρόσωπό της να φαίνεται ξεκάθαρα σε δημόσιες ιστοσελίδες, χωρίς την συγκατάθεσή της; Γιατί δεν εξερευνούμε περαιτέρω τις υπόλοιπες καταγγελίες εις βάρους του συγκεκριμένου άνδρα, σύμφωνα με τις οποίες έχει φερθεί με αισχρό τρόπο και σε άλλες γυναίκες, εκτός του αρχικού του θύματος; Πώς γίνεται να μας ενδιαφέρει περισσότερο αν θα παραιτηθεί ή όχι ο Κανάκης, από το γεγονός ότι σαν κοινωνία έχουμε παρέχει το περιβάλλον έτσι ώστε το revenge porn να μπορεί να συμβαίνει και μάλιστα επανειλημμένως και χωρίς μεγάλες πιθανότητες για τα θύματα να βρούνε το δίκιο τους, εκτός και αν κινηθούν δικαστικά (με όλη την ψυχική οδύνη και οικονομική επιφόρτιση που αυτό συνοδεύει);
Προτεραιότητες. Ας τις αποκτήσουμε.