Το σεξ και ο θάνατος, αν και αναπόσπαστα μέρη της ζωής, αποτελούν από τα μεγαλύτερα ταμπού της κοινωνίας μας. Δεν μάς κάνει, λοιπόν, εντύπωση το γεγονός ότι μία πιθανή σύνδεσή τους, δημιουργεί σε πολλούς αμηχανία.
Μπορεί οι περισσότεροι να μην μιλάνε γι’ αυτό ανοιχτά, αλλά είναι αρκετά συνηθισμένο, όταν βιώνουμε μία περίοδο πένθους, να αισθανόμαστε παράλληλα ανεβασμένη την ανάγκη μας για σεξ. Όσοι βιώνουν αυτή την κατάσταση νιώθουν σαν να πράττουν μία αμαρτία, ειδικά άμα πράξουν βάσει αυτής και κάνουν σεξ. Αισθάνονται ντροπή και φοβούνται μήπως θεωρηθούν αναίσθητοι. Στην πραγματικότητα, όμως, η αντίδρασή τους είναι απόλυτα φυσιολογική και βγάζει νόημα σε πολλά επίπεδα.
Η ανάγκη για ενδορφίνες
Είτε μιλάμε για σωματικό, είτε για συναισθηματικό πόνο, ενεργοποιούνται τα ίδια σημεία του εγκεφάλου μας. Η διαφορά είναι ότι, όταν το σώμα μας βιώνει ένας σωματικό πόνο, αρχίζει η έκκριση ενδορφινών. Ο οργανισμός μας γεμίζει, δηλαδή, με ορμόνες που μάς φτιάχνουν τη διάθεση και καταπραΰνουν τον πόνο.
Στην περίπτωση του συναισθηματικού πόνου, όπως αυτός που βιώνουμε στο πένθος, δεν ακολουθείται η ίδια διαδικασία. Αυτό σημαίνει ότι ο εγκέφαλος αναζητά από αλλού τις ενδορφίνες. Μία από τις μεγαλύτερες πηγές τους είναι το σεξ. Και γι’ αυτό, “παίρνουμε το μήνυμα” ότι θέλουμε να κάνουμε σεξ. Γιατί μέσα από αυτό, μέρος του πόνου θα καταπραϋνθεί.
Φυσικά, αυτή δεν είναι η μόνη εναλλακτική πηγή ενδορφινών. Άλλοι, σε περιόδους πένθους, κατευθύνονται στη σοκολάτα ή στο κρασί. Η ανάγκη για σεξ φαίνεται να δημιουργείται κυρίως σε εκείνους που γενικά έχουν μία πιο έντονη σεξουαλικότητα, αλλά και σε όσους έχουν μία καλή σεξουαλική ζωή, που κατά μέσο όρο τους προσφέρει μεγαλύτερη ευχαρίστηση.
Θάνατος εναντίον ζωής
Όταν έχουμε βιώσει τον θάνατο ενός κοντινού μας ανθρώπου είναι απόλυτα φυσιολογικό να αναζητάμε οτιδήποτε μάς θυμίζει ζωή. Και το σεξ θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους φορείς ζωής. Όχι μόνο γιατί από αυτό μπορεί κυριολεκτικά να προκύψει ζωή, αλλά και γιατί στη διάρκειά του -όταν γίνεται σωστά- όλες μάς οι αισθήσεις μοιάζουν να ενεργοποιούνται και να νιώθουμε πιο ζωντανοί από ποτέ. Ξορκίζουμε, λοιπόν, με αυτό τον θάνατο που μάς περιβάλλει και την ιδέα ότι μπορεί να έρθει και για εμάς.
Η κάλυψη του κενού
Όταν έχεις χάσει έναν δικό σου άνθρωπο, ειδικά τον σύντροφό σου, μένει πίσω ένα κενό. Τόσο συναισθηματικό, όσο και σεξουαλικό. Πρόκειται για μία ξαφνική έλλειψη τρυφερότητας και οικειότητας, μία ξαφνική έλλειψη επαφής. Το σεξ, στη διάρκεια του πένθους, φαντάζει -και ίσως είναι- ο μοναδικό τρόπος να καλυφθεί αυτή η έλλειψη χωρίς μεγάλη συναισθηματική προσπάθεια. Και αυτό το καταλαβαίνει και ο ίδιος ο εγκέφαλός μας και γι’ αυτό η λίμπιντο ανεβαίνει σε μεγάλα επίπεδα.