Εδώ και κάποιο διάστημα, η Anna Wintour μάς είχε προειδοποιήσει ότι το φετινός τεύχος της Vogue Σεπτεμβρίου θα είναι ιστορικό. Οι μαντεψιές, που κάναμε, ήταν πολλές, αλλά κανείς μας δεν πρόβλεψε αυτό, που τελικά είδαμε. Στο εξώφυλλο του τεύχους βρίσκεται η Serena Williams, όχι για να ανακοινώσει κάποιο νέο επαγγελματικό της βήμα, αλλά για να μάς προετοιμάσει για ένα τέλος.
Με 23 τίτλους Grand Slam στο βιογραφικό της και 4 χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, είναι αδιαμφισβήτητο ότι η Williams είναι ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα στην ιστορία του αθλήματος. Γι’ αυτό και το δικό της αντίο σε αυτό αποτελεί πραγματικά μία ιστορική στιγμή. Όχι με μία συνέντευξη, αλλά με μία μακροσκελή έκθεση, η ίδια με τους δικούς της όρους και τα δικά της λόγια ανακοίνωσε στη Vogue ότι το επερχόμενο US Open θα είναι η τελευταία φορά, που θα την δούμε στα γήπεδα του τένις. Η αθλήτρια πήρε την απόφαση να συνταξιοδοτηθεί από το άθλημα ή, όπως το έθεσε εκείνη, να εξελιχθεί μακριά από αυτό, έτσι ώστε να επικεντρωθεί και να μεγαλώσει την οικογένειά της. Μία απόφαση που, όπως γράφει, είναι η δυσκολότερη στη ζωή της και την πονάει βαθιά, ενώ παράλληλα αναγνωρίζει ότι δεν θα χρειαζόταν ποτέ να πάρει, αν ήταν άντρας και όχι γυναίκα.
“Πιστέψτε με, ποτέ δεν ήθελα να χρειαστεί να επιλέξω ανάμεσα στο τένις και στην οικογένεια. Δεν νομίζω ότι είναι δίκαιο. Αν ήμουν άντρας, δεν θα έγραφα αυτό εδώ, γιατί θα ήμουν εκεί έξω να παίζω και να κερδίζω, ενώ η γυναίκα μου θα είχε τη σωματική εργασία να επεκτείνει την οικογένειά μας. (…) Μην με παρεξηγήσετε: Λατρεύω να είμαι γυναίκα και λάτρεψα κάθε δευτερόλεπτο, που ήμουν έγκυος με την Olympia. Ήμουν μία από αυτές τις εκνευριστικές γυναίκες, που λάτρευαν να είναι έγκυες και δούλευαν μέχρι τη μέρα, που έπρεπε να εισαχθούν στο νοσοκομείο – αν και τα πράγματα έγιναν τρομερά περίπλοκα συγχρόνως. Και σχεδόν έκανα το ακατόρθωτο: Πολλοί άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι ήμουν δύο μηνών έγκυος, όταν κέρδισαν το Australian Open το 2017. Γίνομαι 41, όμως, αυτόν τον μήνα και και πρέπει να σταματήσω να αντιστέκομαι.
Ποτέ δεν μού άρεσε η λέξη ‘σύνταξη’. Δεν την αισθάνομαι σαν μία σύγχρονη λέξη. Το σκέφτομαι ως μία μετάβαση, αλλά θέλω να δείξω ευαισθησία σχετικά με το πώς χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη, η οποία σημαίνει κάτι πολύ συγκεκριμένο και σημαντικό σε μία κοινότητα ανθρώπων. Ίσως η καλύτερη λέξη να περιγράψω αυτό, που κάνω, είναι η ‘εξέλιξη’. Είμαι εδώ, για να σάς πω ότι εξελίσσομαι μακριά από το τένις προς άλλα πράγματα, που είναι σημαντικά για εμένα.
(…) Ένα πράγμα, που δεν θα κάνω, είναι να ωραιοποιήσω την κατάσταση. Ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι είναι ενθουσιασμένοι και ανυπομονούν για τη σύνταξη και πραγματικά εύχομαι να ένιωθα έτσι. (…) Μπράβο σε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά θα είμαι ειλικρινής. Δεν υπάρχει χαρά σε αυτό το θέμα για εμένα. Ξέρω ότι δεν είναι το συνηθισμένο πράγμα να λες, αλλά αισθάνομαι έναν τεράστιο πόνο. Είναι το δυσκολότερο πράγμα, που θα μπορούσα να φανταστώ. Το μισώ. Μισώ ότι πρέπει να βρίσκομαι σε αυτό το σταυροδρόμι. Λέω συνέχεια στον εαυτό μου ότι εύχομαι να ήταν εύκολο για εμένα, αλλά δεν είναι. Είμαι διχασμένη: Δεν θέλω να τελειώσει, αλλά την ίδια στιγμή είμαι έτοιμη για ό,τι έπεται.
(…) Για εμένα αυτή είναι ουσία του να είμαι η Serena: το να περιμένω το καλύτερο από τον εαυτό μου και να αποδεικνύω τον κόσμο λάθος. Υπήρξαν τόσοι πολλοί αγώνες, που τους κέρδισα, επειδή κάτι με θύμωσε ή με έβγαλε στην απ’ έξω. Αυτό με κινητοποιούσε. Έχτισα μία καριέρα με το να παίρνω τον θυμό και την αρνητικότητα και να τα μετατρέπω σε κάτι καλό.
(…) Όπως το βλέπω, έπρεπε να έχω κέρδισε πάνω από 30 Grand Slams. Είχα τις ευκαιρίες μου, αφότου επέστρεψα από τη γέννα. Πήγα από την καισαρική στην πνευμονική εμβολή στον τελικό Grand Slam. Έπαιζα ενώ θήλαζα. Έπαιζα με επιλόχειο κατάθλιψη. Δεν έφτασα, όμως, εκεί. Δεν ανταπεξήλθα με τον τρόπο, που θα έπρεπε ή θα μπορούσα. Ανταπεξήλθα, όμως, 23 φορές και αυτό είναι εντάξει. Βασικά, είναι εξωπραγματικό. Εκείνες τις μέρες, ωστόσο, έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα στο να χτίσω το βιογραφικό μου στο τένις και στο να χτίσω την οικογένεια μου και επέλεξα το τελευταίο.
(…) Είμαι απαίσια στους αποχαιρετισμούς, η χειρότερη του κόσμου. Σάς παρακαλώ, όμως, να ξέρετε ότι είμαι παραπάνω από ευγνώμων για εσάς απ’ όσο θα μπορούσα ποτέ να εκφράσω με λέξεις. Με έχετε στηρίξει σε τόσες πολλές νίκες και τόσα πολλά τρόπαια. Θα μού λείψει αυτή η εκδοχή μου, το κορίτσι που έπαιζε τένις. Και θα μού λείψετε εσείς”.