Ως μεγάλη φαν των λογαριασμών του ίνσταγκραμ με διαφορετική οπτική γωνία και ξεχωριστό περιεχόμενο, μονίμως αναζητάω το επόμενο προφίλ που θα μου κινήσει την περιέργεια, θα με εμπνεύσει και θα με κάνει να κολλήσω. Σε περίπτωση που και εσύ βρίσκεσαι σε παρόμοιο ψάξιμο και θέλεις κάτι καινούργιο να αξίζει τα likes σου, μάλλον θα αγαπήσεις την δουλειά της Elisabeth Van Aalderen.
Αποφοίτησε από την σχολή Καλών Τεχνών της Ουτρέχτης και έπειτα συνέχισε τις σπουδές της στον τομέα της φωτογραφίας του Fotovakschool στο Άμστερνταμ. Από τότε έχει εργαστεί σε διάφορα πόστα της fashion βιομηχανίας (από στιλίστας εώς και art director) μέχρι που αποφάσισε να παραιτηθεί από την δουλειά της και να ακολουθήσει το όνειρό της να γίνει φωτογράφος. Περίπου δέκα χρόνια πριν, όταν η Elizabeth έκλεισε τα 25, ένα πρόβλημα υγείας προσπάθησε να δυσκολέψει τον δρόμο της. Ξεκίνησε να προσέχει τις πρώτες ενδείξεις της λεύκης στον καθρέφτη, μίας δερματολογικής πάθησης που προκύπτει λόγω έλλειψης μελανίνης στον οργανισμό.
Σύμφωνα με την ίδια, αρχικά απέκτησε μικροσκοπικούς λευκούς “λεκέδες” στο αριστερό της χέρι και μέσα σε λίγες εβδομάδες, οι λεκέδες μετατράπηκαν σε ένα τεράστιο σημάδι και σταδιακά το 60% του δέρματός της καλύφθηκε από λεύκη.
“Όταν πήρα την διάγνωση, ξεκίνησα αμέσως δερματολογικές θεραπείες. Υιοθέτησα μία glutten free δίαιτα, μετά έγινα χορτοφάγος, δεν με έβλεπε ο ήλιος, μετά με έβλεπε πολύ ο ήλιος, έκανα γιόγκα…τίποτα δεν δούλεψε. Τελικά τα σταμάτησα όλα γιατί δεν ήθελα να ζω έτσι. Δεν μπορώ να αλλάξω το γεγονός ότι έχω λεύκη, επομένως ξεκίνησα να το αποδέχομαι.”
Πριν από μερικά χρόνια, μία κοπέλα την πλησίασε για να της πει ότι της αρέσει πολύ το δέρμα της και πως μοιάζει σαν να έχει το δικό της μοναδικό τατουάζ. Αυτή η όμορφη εμπειρία επηρέασε τόσο πολύ την Elizabeth που τελικά αποφάσισε να δημιουργήσει ένα φωτογραφικό ταξίδι με πρωταγωνιστές ανθρώπους που μοιράζονται την ίδια πάθηση.
Ονόμασε το πρότζεκτ της Shades of Pale και στο κέντρο του φακού της έφερε υπέροχες, δυνατές γυναίκες επιθυμώντας να βοηθήσει τις ίδιες να αγαπήσουν τον εαυτό τους και τον κόσμο να μάθει περισσότερα για την λεύκη.
“Σκοπός μου είναι ο εορτασμός της ομορφιάς και ο τρόπος με τον οποίο αυτές οι γυναίκες αποδέχονται και αγαπούν το δέρμα τους. Η λεύκη δεν είναι κάτι το ‘περίεργο’. Βασικά πιστεύω πως τίποτα δεν θα πρέπει να θεωρείται ‘περίεργο’ όταν μιλάμε για την ομορφιά. Σαν έννοια σημαίνει οτιδήποτε θέλεις να σημαίνει.”