Από τον εκατομμυριούχο που σκότωσε έναν αρχιτέκτονα της υψηλής κοινωνίας, ως τον πρωτοπόρο φωτογράφο που σκότωσε έναν αντίζηλό του στον έρωτα, γνωρίστε πέντε περιπτώσεις της αμερικανικής δικαστικής ιστορίας όπου το δικαστήριο αθώωσε εγκληματίες προκαλώντας σεισμό στην κοινή γνώμη.
Ο εκατομμυριούχος που πυροβόλησε τον γνωστό αρχιτέκτονα
Την νύχτα της 25ης Ιουνίου του 1906, ο Harry K. Thaw, γιός ενός μεγιστάνα των σιδηροδρόμων, πυροβόλησε και σκότωσε τον επιφανή αρχιτέκτονα Stanford White στην διάρκεια μιας παράστασης στην ταράτσα του Madison Square Garden της Νέας Υόρκης, το οποίο ο ίδιος είχε σχεδιάσει. Τον προηγούμενο χρόνο ο Thaw είχε παντρευτεί το μοντέλο και χορεύτρια Evelyn Nesbit, η οποία ήταν παλιότερα ερωμένη του White. Η κοπέλα είχε παρασυρθεί από τον έρωτα του σαραντάρη τότε διάσημου αρχιτέκτονα, ενώ ήταν μόλις 16 ετών. Εκείνος ήταν πολύ γνωστός στην καλή κοινωνία της εποχής και είχε μάλιστα χτίσει και τα μέγαρα οικογενειών όπως οι Astors και οι Vanderbilts. Το κοινό της εποχής παρακολούθησε την υπόθεση με μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς ο White είχε την φήμη του γυναικά που αποπλανούσε κοπέλες, ήταν πολύ κακομαθημένος και κακοποιητικός.
Όταν η υπόθεση έφτασε στο δικαστήριο το 1907, ο δικηγόρος του Thaw ισχυρίστηκε ότι ο εκατομμυριούχος πελάτης του έπασχε από μια ψυχική νόσο με το μάλλον αστείο όνομα “dementia Americana,” “Αμερικάνικη παράνοια” δηλαδή, ένα υποτιθέμενο φαινόμενο που έκανε τους Αμερικανούς άνδρες να χάνουν προσωρινά τα λογικά τους και να ζητούν εκδίκηση, όταν απειλούνταν η αρετή των συζύγων τους. Η κάλυψη της υπόθεσης από τον τύπο ήταν τόσο μεγάλη που για πρώτη φορά στην ιστορία των ΗΠΑ, χρειάστηκε αν απομονωθούν οι ένορκοι για όλο το διάστημα της δίκης. Η απόφασή τους ήταν τελικά ένοχος και η ποινή ήταν θάνατος με απαγχονισμό. Μια δεύτερη δίκη όμως τον επόμενο χρόνο τον απάλλαξε από τις κατηγορίες και τον έστειλαν στο ψυχιατρείο, από όπου δραπέτευσε το 1915 και κατέφυγε στον Καναδά. Τον έφεραν πίσω, τον αθώωσαν, τον κήρυξαν λογικό και υγιή και τον άφησαν ελεύθερο. Δύο χρόνια αργότερα τον ξαναέπιασαν για επίθεση σε έναν άλλον άνδρα και τον ξαναέβαλαν στο ψυχιατρείο όπου έμεινε μέχρι το 1924 όταν τον ξανα-ανακήρυξαν λογικό και τον ελευθέρωσαν. Το θέατρο στο οποίο ξεκίνησε την εγκληματική του καριέρα, το Madison Square Garden τελικά το γκρέμισαν και το ξαναέχτισαν σε άλλη τοποθεσία.
Η δολοφόνος που ενέπνευσε έναν από τους χαρακτήρες του Chicago
Στις 12 Μαρτίου του 1924, η Belva Gaertner, συνελήφθη στο Σικάγο για την δολοφονία ενός πωλητή αυτοκινήτων, του Walter Law, που βρέθηκε πυροβολημένος στο αυτοκίνητο της Gaertner με μια σφαίρα στο κεφάλι από το δικό της όπλο, που ήταν μάλιστα αφημένο μέσα στο αυτοκίνητο. Η αστυνομία ανακάλυψε την Gaertner στο διαμέρισμά της που ήταν κοντά στην σκηνή του εγκλήματος, με τα ρούχα της ματωμένα. Παραδέχθηκε ότι είχε πάει για χορό με το θύμα το προηγούμενο βράδυ αλλά όταν ρωτήθηκε από την αστυνομία τι γνώριζε για τον φόνο, είπε ότι ήταν πολύ μεθυσμένη και δεν θυμόταν τίποτα.
Ο πρώην άνδρας της Gaertner, William, ήταν ένας πλούσιος κατασκευαστής και προσέλαβε έναν κορυφαίο δικηγόρο για να την υπερασπιστεί. Οι δυο τους είχαν μείνει παντρεμένοι για τρία χρόνια, αλλά είχαν χωρίσει όταν εκείνη τον απάτησε. Ο δικηγόρος κατάφερε να αποδείξει ότι τα στοιχεία που είχε ο εισαγγελέας ήταν ελλιπή και η όμορφη και συλάτη Gaertner αθωώθηκε από ένα σώμα ενόρκων που αποτελούνταν μόνο από άνδρες. Οι γυναίκες απαγορευόταν να γίνουν ένορκοι τότε και οι άνδρες της εποχής δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι μια τόσο ωραία γυναίκα θα ήταν δολοφόνος.
Η Belva και ο William Gaertner ξαναπαντρεύτηκαν το 1925, αλλά χώρισαν σύντομα όταν εκείνη τον απάτησε ξανά. Ο William πέθανε το 1948, άφησε όμως μέρος της περιουσίας του στην Belva. Το μιούζικαλ “Chicago” που έκανε πρεμιέρα το 1926 ήταν βασισμένο στις ιστορίες της Gaertner και της Beulah Annan, μιας ακόμα γυναίκας που αθωώθηκε για φόνο στο Λος Άντζελες το 1924.
Ο φωτογράφος που αθωώθηκε για φόνο
Τον Οκτώβριο του 1874, ο πρωτοπόρος φωτογράφος Eadweard Muybridge, σκότωσε έναν άνδρα με τον οποίο η κατά πολύ νεότερη γυναίκα του είχε σχέση. Η υπόθεση αυτή πήρε μεγάλη δημοσιότητα, κυρίως λόγω της σχέσης του δράστη με τον πολιτικό και μεγιστάνα των σιδηροδρόμων της Καλιφόρνια, Leland Stanford, ο οποίος τον είχε προσλάβει για να λύσει ένα πρόβλημα που τον απασχολούσε: αν όταν καλπάζει το άλογο, υπάρχει κάποια στιγμή που κανένα από τα τέσσερα πόδια του δεν πατάει στο έδαφος.
Στην δίκη ο δικηγόρος του Muybridge υποστήριξε ότι ο πελάτης του ήταν τρελός. Οι ένοχοι δεν τον πίστεψαν, παρόλα αυτά όμως τον απάλλαξαν από τις κατηγορίες διότι την εποχή εκείνη θεωρούνταν δικαιολογημένο να σκοτώσει κάποιος τον άνδρα που είχε αποπλανήσει την σύζυγό του. Μετά την απελευθέρωσή του ο Muybridge έχε μια πετυχημένη καριέρα ως φωτογράφος και το 1879 εφηύρε το zoopraxiscope, έναν πρώιμο κινηματογραφικό προτζέκτορα.
Ο γιατρός που μάλλον ενέπνευσε την σειρά και ταινία “Ο φυγάς”
Βαθιά μέσα στην νύχτα της 4ης Ιουλίου του 1954, η έγκυος γυναίκα του γιατρού Sam Sheppard, Marilyn, χτυπήθηκε μέχρι θανάτου με ρόπαλο στην κρεβατοκάμαρα του σπιτιού της στο Bay Village του Οχάιο. Ο ίδιος ο Sheppard ισχυρίστηκε ότι κοιμόταν στον καναπέ και όταν άκουσε την γυναίκα του να φωνάζει ανέβηκε στο υπνοδωμάτιο όπου τον χτύπησαν κι εκείνον και τον έριξαν αναίσθητο. Όταν ξαναβρήκε τις αισθήσεις του κυνήγησε τον δράστη στις σκάλες και έξω από το σπίτι, αλλά τον χτύπησαν ξανά. Ο γιός του ζευγαριού που κοιμόταν δίπλα από το δωμάτιο της μητέρας του δεν άκουσε τίποτα από όλα αυτά. Έγινε πανδαιμόνιο στον τύπο και ο Sheppard δικάστηκε για τον φόνο της γυναίκας του και καταδικάστηκε σε ισόβια.
Μια δεκαετία αργότερα το ομοσπονδιακό δικαστήριο τον απάλλαξε από τις κατηγορίες με την δικαιολογία ότι δεν είχε μια δίκαιη δίκη, εξαιτίας της αρνητικής δημοσιότητας που είχε συγκεντρώσει στο πρόσωπό του. Αφού αφέθηκε ελεύθερος, ο Sheppard ξεκίνησε μια νέα καριέρα ως επαγγελματίας παλαιστής. Πέθανε σε ηλικία 46 ετών από καρκίνο στο συκώτι. Κανένας άλλος δεν καταδικάστηκε ποτέ για τον φόνο της Marilyn Sheppard, αν και υπήρχαν υποψίες για τον καθαριστή τζαμιών του κτιρίου τους. Η τηλεοπτική σειρά “Ο Φυγάς”, του 1960, που αργότερα έγινε ταινία, θεωρείται ότι βασίστηκε στην ιστορία του Sheppard.
Ο σταρ του Χόλυγουντ
Ο Roscoe “Fatty” Arbuckle ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς και καλοπληρωμένους ηθοποιούς του Χόλυγουντ όταν κατηγορήθηκε για τον βιασμό και την δολοφονία μιας γυναίκας στο Σαν Φρανσίσκο τον Σεπτέμβριο του 1921. Σε ένα εορταστικό Σαββατοκύριακο, ο Arbuckle και δύο φίλοι του πήγαν να μείνουν στο St. Francis Hotel και σύντομα ξεκίνησαν ένα θορυβώδες πάρτι. Σε κάποιο σημείο, μια ηθοποιός με το όνομα Virginia Rappe, άρχισε να κάνει εμετό και να πονάει υπερβολικά. Όταν ο γιατρός που κάλεσαν δεν μπόρεσε να την βοηθήσει, την πήγαν στο νοσοκομείο, όπου και πέθανε μια βδομάδα μετά από ρίξη της ουροδόχου κύστης. Η φίλη της Maude Delmont, που ήταν κι εκείνη στο πάρτι, ισχυρίστηκε ότι αυτός που έφταιγε ήταν ο Arbuckle που την είχε χτυπήσει. Παρόλα αυτά το ίδιο το θύμα δεν είχε πει τίποτα τέτοιο και η γενική ιδέα ήταν ότι η Delmont έκανε όλες αυτές τις κατηγορίες για να εκβιάσει τον Arbuckle και να του αποσπάσει χρήματα.
Ο τύπος κυριολεκτικά τον σταύρωσε ως παράδειγμα του ηθικού ξεπεσμού του Χόλυγουντ. Κατηγορήθηκε για ανθρωποκτονία εξ αμελείας και οι δύο πρώτες του δίκες κατέληξαν στην ετυμηγορία του ενόχου και την ποινή του θανάτου. Στην τρίτη όμως, τον Απρίλιο του 1922, απαλλάχθηκε με μια δήλωση των ενόρκων που έλεγε τα εξής: ‘Έχουμε την άποψη ότι μια μεγάλη αδικία έχει γίνει ενάντια στον κύριο Arbuckle, γιατί δεν βρέθηκε η παραμικρή απόδειξη που να τον συνδέει με την διάπραξη αυτού του εγκλήματος.”
Παρά την αθώωσή του, η καριέρα του Arbuckle καταστράφηκε. Δεν τον έπαιρναν σε ταινίες ενώ τον είχαν αποκηρύξει τόσο κάποιοι πολιτικοί όσο και κάποιοι θρησκευτικοί ηγέτες. Πέθανε από καρδιακή προσβολή το 1933.