Όλοι μας έχουμε παρατηρήσει κάποια στιγμή, κολλημένοι ενδεχομένως σε κάποιο φανάρι ή μέσα από το τζάμι του λεωφορείου τις μεγάλες αφίσες στις κολώνες της πόλης που συνήθως μας ενημερώνουν για κάποια συναυλία ή κάποια μεγάλη έκθεση. Έχουμε όμως αναρωτηθεί πού πάνε όταν τις κατεβάζουν; Πώς συνεχίζεται το ταξίδι τους.
Ο Παντελής Μάκκας είναι βίντεο σχεδιαστής σε θεατρικές παραστάσεις, visual και βίντεο artist με πλούσια εικαστική και ερευνητική δραστηριότητα και καλλιτεχνικός διευθυντή. Έχει εργαστεί επίσης ως σκηνογράφος και ηθοποιός. Μοιρασμένος ανάμεσα σε όλες αυτές τις κατά τα άλλα συγγενείς ιδιότητες, λατρεύει να ανακαλύπτει “χαμένους θησαυρούς” στα παζάρια της Αθήνας. Σε μία από τις εξορμήσεις του είχε την ιδέα να δώσει στα banners αυτά μια δεύτερη ζωή και κάπως έτσι γεννήθηκε το Streets Of Athens, ένα design project που μετατρέπει αυτές τις αφίσες σε αυθεντικές, χειροποίητες και πάνω απ’ όλα μοναδικές τσάντες – fashion statement.
Παντελή πως ξεκίνησε η ιδέα για το Streets of Athens; Μπορείς να μας περιγράψεις με λίγα λόγια το project;
Tο Streets Of Athens είναι ένα ερευνητικό καλλιτεχνικό design project που ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια με σκοπό την αξιοποίηση διαφημιστικών banner που έχουν αποσυρθεί και τη μετατροπή τους σε μοναδικές, ανθεκτικές, χειροποίητες, τσάντες, βοηθώντας έτσι στη διαμόρφωση ενός πιο βιώσιμου κύκλου ζωής προϊόντων. Μέσα από την επαναχρησιμοποίηση του υλικού δημιουργείται ένα προϊόν υψηλότερης ποιότητας και αξίας από το πρωτότυπο. Μου αρέσουν πολύ οι βόλτες στα παζάρια, να ξεθάβω παρατημένους “θησαυρούς” και να τους δίνω μια δεύτερη ευκαιρία. Σε μία από τις βόλτες μου στο παζάρι του Βοτανικού, ανακάλυψα ένα διαφημιστικό banner πολύ μεγάλων διαστάσεων από ένα πανηγύρι στην βόρεια Ελλάδα. Την περίοδο εκείνη σχεδίαζα κάποια ρούχα φτιαγμένα από 35mm φιλμ από την ταινία του Κουτσομύτη “Ο Κλοιός” που επίσης είχε αγοραστεί σε παζάρι. Σκέφτηκα λοιπόν να φτιάξω και κάποια ρούχα από αυτό το υλικό. Τα ρούχα αυτά δεν είναι βέβαια προς εφαρμογή αλλά μόνο σαν καλλιτεχνικά έργα. Δουλεύοντας λοιπόν με αυτό το υλικό του banner κατάλαβα την δυναμική του και την αντοχή του, και κάπως έτσι έγινε η πρώτη τσάντα.
Βασικό σου υλικό είναι οι αφίσες που αποσύρονται; Για ποιες αφίσες πρόκειται;
Αναζητώ αυτές που κρέμονται σε κολώνες και γενικά αυτές που “επιβιώνουν” σε εξωτερικές συνθήκες.
Με τι κριτήριο τις επιλέγεις;
Δεν έχει σημασία, έχω καταλάβει ότι όλα τα banners μπορούν να γίνουν τσάντες, και συνήθως αυτά που με την πρώτη ματιά φαίνονται άσχημα, τελικά αυτά είναι τα καλύτερα.
Από τι υλικό είναι φτιαγμένα αυτά τα banners και από πού τα προμηθεύεσαι;
Το banner είναι κατασκευασμένα για εξωτερική χρήση, φτιαγμένα από PVC. Είναι πολύ ανθεκτικά στην χρήση και πλένονται στο πλυντήριο. Ο μέσος όρος χρήσης τους στους δρόμους της Αθήνας είναι μερικές ημέρες και μετά δυστυχώς πετιούνται. Το PVC είναι δύσκολο να ανακυκλωθεί, με αποτέλεσμα μόλις το 10% να ανακυκλώνεται στην Ελλάδα. Επέλεξα να τα χρησιμοποιήσω για να τους δώσω μία δεύτερη ευκαιρία χρήσης πριν καταλήξουν σε κάποια χωματερή. Τα banners τα συλλέγω από παζάρια, εταιρείες παραγωγής, διαφημιστικές εταιρείες, μέχρι και από κάδους ανακύκλωσης. Είναι πολλές οι εταιρείες πια που μου προμηθεύουν διαφημιστικά μπάνερ, άλλοτε για να δημιουργήσω για τις ίδιες τις εταιρείες τσάντες, όπως το Εθνικό Θέατρο, και άλλοτε απλά για να αποσύρουν τα banners τους με φιλική διάθεση προς το περιβάλλον.
Τι άλλα υλικά χρησιμοποιείς για ιμάντες και κουμπώματα;
Όλα τα λοιπά υλικά είναι ιμάντες και κουμπώματα που υπάρχουν διαθέσιμα στο εμπόριο. Πολύ συχνά θα βρώ σε παζάρια και υπαίθριες αγορές αυτά τα υλικά, αν όχι τα προμηθεύομαι από αντίστοιχα καταστήματα.
Πόση σημασία έχει το upcycling για σένα; Είναι κάτι που εφαρμόζεις γενικά στη ζωή σου;
Από παιδί μου άρεσε να αλλάζω τα αντικείμενα γύρω μου. Να τα μεταμορφώνω και να τους δίνω μία άλλη χρήση. Το upcycling υπήρχε πάντα στην ζωή μου απλά δεν είχα βρει κάποια λέξη να το προσδιορίζει.
Πιστεύεις ότι έχει μέλλον η βιώσιμη και ηθική μόδα μπροστά στο fast fashion που φαίνεται να μην πεθαίνει ποτέ;
Η βιώσιμη μόδα σαν όρος υπάρχει πάνω από δέκα χρόνια και πιστεύω πως είναι μία από τις σημαντικότερες και πιο ελπιδοφόρες τάσεις της μόδας. Προσωπικά νομίζω είναι ο μόνος τρόπος διαφυγής της μόδας για το μέλλον. Πρέπει να μειώσουμε το αποτύπωμά μας στην φύση, να καταναλώνουμε πολύ λιγότερο, να επιλέγουμε πιο βιώσιμα υλικά, να ανακυκλώνουμε (και να κάνουμε upcycling) και γενικά να αποκτήσουμε μια πιο υπεύθυνη στάση όσον αφορά την αγορά των ρούχων μας.
Έχεις κάνει κάτι “ακραίο” για να αποκτήσεις μία αφίσα που σου άρεσε πολύ;
Το πιό δύσκολο banner που μπορώ να βρώ είναι πάντα στο χρώμα του μαύρου, μιας και δεν ενδείκνυται για εξωτερική χρήση στην ηλιόλουστη χώρα μας. Είχα βρεί λοιπόν ένα, σε μία κολώνα (στα 3 μέτρα κρεμασμένο) που διαφήμιζε ένα πανηγύρι που είχε πραγματοποιηθεί ένα χρόνο πρίν. Χωρίς δισταγμό, μια Κυριακή, με τον κατάλληλο εξοπλισμό κατέβασα το banner και το έφερα στο στούντιο.
Που βρίσκουμε τις τσάντες Streets of Athens;
Αυτή την στιγμή οι τσάντες του Streets Of Athens είναι μόνο για χονδρική πώληση. Λόγω της πανδημίας δεν έχουν μπει ακόμα σε κάποιο πωλητήριο, αλλά σύντομα θα μπορείτε να τις βρείτε και να τις παραγγείλετε μέσω του προσωπικού μου website. Θα βρείτε επίσης τσάντες στο πωλητήριο του Εθνικού Θεάτρου, οι οποίες είναι κατασκευασμένες από τα banner των παραστάσεων του θεάτρου.
Θες να μοιραστείς μαζί μας τα υπόλοιπα επαγγελματικά σου σχέδια αυτή την περίοδο πέρα από το Streets of Athens;
Το Streets Of Athens είναι ένα πρότζεκτ που τρέχει ήδη δύο χρόνια και εύχομαι να τρέχει για πολλά ακόμα. Εκτός από την ενασχόληση μου με το θέατρο ως βίντεο σχεδιαστής σε παραστάσεις (βρίσκομαι σε πολλές παραγωγές αυτήν την στιγμή αλλά λόγω της συνθήκης πολλά βρίσκονται σε παύση), μόλις ολοκλήρωσα ένα πρότζεκτ με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά την “Μετακίνηση 7” με έξι βιντεοσκοπημένες αιωρήσεις ανάμεσα στην Ιστορία και το αλλόκοτο παρόν, ανάμεσα στο προσωρινό πάγωμα του χρόνου και την αδιάκοπη ροή της σκέψης, της τέχνης, του θεάτρου. Το πρότζεκτ που δουλεύω αυτή την στιγμή ονομάζεται “Νέα Αρχαιολογία”. Η Νέα Αρχαιολογία είναι μία οπτική, γεωγραφική και κοινωνική καταγραφή των περισσοτέρων ημιτελών οικοδομών στον νομό Αττικής. Κτίρια που βρίσκονται εδώ και πολλά χρόνια στον τσιμεντένιο σκελετό τους. Κτίρια που ποτέ δεν τελέιωσαν και αφέθηκαν μέσα στην πόλη ή μέσα στην φύση να μας θυμίζουν κάτι από “νέα” αρχαιολογικά ευρήματα. Ο σκοπός του πρότζεκτ ειναι να ανοίξει ένα διάλογο για το τι μπορεί να γίνουν αυτοί οι “σκελετοι” και τις αν υπάρχουν ψυχολογικές προεκτάσεις σε ανθρώπους που μεγαλώνουν και ζουν δίπλα τους.