Καλός είναι ο Μπετόβεν, καλός κι ο Μότσαρτ κι ο Μπαχ κι ο Σοπέν. Τους έχουμε ακούσει όλους (φαντάζομαι) και τους λατρεύουμε το ίδιο. Κάθε ένας έμεινε στην ιστορία για την προσφορά του στην μουσική και σημάδεψε την εκάστοτε εποχή στην οποία έδρασε, είτε μιλάμε για το Μπαρόκ είτε για τον Ρομαντισμό. Αυτήν την στιγμή δε θα ακούγαμε Ariana Grande και SNIK αν ο Μπετόβεν δεν είχε ιδρώσει πάνω από τα πλήκτρα του πιάνο του και αυτή είναι η σκληρή αλήθεια. Υπάρχουν όμως και άλλοι αξιόλογοι καλλιτέχνες που δυστυχώς αν δεν έχεις πάει σε κάποιο ωδείο, κατά πάσα πιθανότητα να μην έχεις ακούσει ούτε το μικρό τους. Έτσι λοιπόν σήμερα έχουμε σκοπό να σε συστήσουμε σε καινούργια πρόσωπα του κόσμου της μουσικής και μαγευτικές μελωδίες. Και που ξέρεις, μπορεί και να σου αρέσουν.
1. Antonio Salieri
(1750 – 1825)
O Salieri έζησε την ίδια εποχή που έζησε κι ο Μότσαρτ. Έχει αφήσει και αυτός πίσω του ένα μεγάλο μέγεθος συνθέσεων και στην εποχή του θεωρούταν ένας από τους πιο ταλαντούχους συνθέτες αλλά και δασκάλους της μουσικής. Όμως για περίπου 70 χρόνια (1800-1868) τα έργα του είχαν εξαφανιστεί από το ρεπερτόριο της όπερας καθώς και των μουσικών δωματίου και ο ίδιος σαν να πέρασε ξαφνικά στην αφάνεια. Το καλό είναι βέβαια πως μετά την ταινία Amadeus (1984) άρχισε ο κόσμος να τον ανακαλύπτει για ακόμη μία φορά. Στο φιλμ φαίνεται ότι αυτός κι ο Μότσαρτ δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις και θεωρούνταν ουσιαστικά εχθροί. Αφήνεται μάλιστα να εννοηθεί ότι αυτός οδήγησε τον συνθέτη της όπερας Ο Μαγικός Αυλός στον θάνατό του στα 35 του χρόνια δηλητηριάζοντας τον. Σοκ; Κάτι τέτοιο όμως όχι μόνο δεν ισχύει αλλά έρχεται και σε πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα. Ίσως στην αρχή δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις, αλλά με τον καιρό ίσα-ίσα που άρχισαν να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον. Μήπως όλα αυτά ήταν ένα επιθετικό μάρκετινγκ για τον Σαλιέρι;
2. Joseph Haydn
(1732 – 1809)
Ένα επίσης πασίγνωστο όνομα στην εποχή του και κατά πολλούς ο “Πατέρας της Συμφωνίας” καθώς και του κουαρτέτου εγχόρδων. Μεγάλωσε κι αυτός την ίδια εποχή με τον Μότσαρτ και τα δυο τους ήταν αχώριστα κολλητάρια. Υπάρχουν αρκετές αναφορές που τους θέλουν να παίζουν μαζί σε διάφορα κουαρτέτα και να το ευχαριστιούνται με την ψυχή τους. Όλα καλά μέχρι εδώ. Ξέρετε όμως ότι ο Τζόσφ ήταν επίσης ένα υπερήφανο “τρολλ”, σαν τον κολλητό του; Έχει συνθέσει ένα κουαρτέτο το οποίο θεωρείται κωμικό και ένας από τους λόγους είναι ότι νομίζεις πως έχει τελειώσει, αλλά έχει λίγο ακόμα και λίγο ακόμα. Έτσι ο κόσμος χειροκροτάει τουλάχιστον 2 φορές μέχρι να τελειώσει η σύνθεσή του. Απλά τον κάνουμε εικόνα να χασκογελάει πίσω από την σκηνή σαν 4χρονο μικρό διαβολάκι που πέτυχε τον σκοπό του.
3. Niccolò Paganini
(1782 – 1840)
Ο Παγκανίνι ήταν ένας από τους καλύτερους βιρτουόζους του βιολιού αλλά και συνθέτες της γενιάς τους. Έμεινε γνωστός στην μουσική ιστορία για τα 24 Καπρίτσια του για Σόλο Βιολί. Αλλά ας κουτσομπολέψουμε λίγο και γι’αυτόν: Λέγεται ότι είχε κάνει κάποια συμφωνία με τον Διάβολο. Αυτό που έκανε τους ανθρώπους εκείνης της εποχής να το πιστέψουν ήταν ο τρόπος με τον οποίο έπαιζε, καθώς μπορούσε να κάνει πράγματα στο βιολί τα οποία ήταν είτε υπερβολικά δύσκολα είτε θεωρούνταν αδύνατα. Οι μετέπειτα επιστήμονες έκαναν εικασίες ότι ίσως να έπασχε από το γενετικό σύνδρομο Marfan, χαρακτηριστικά του οποίου είναι τα αρκετά μακριά δάχτυλα γεγονός που ίσως τον βοηθούσε στο εντυπωσιακό παίξιμο. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν αποδείξεις για αυτό.
4. Erik Satie
(1866 – 1925)
Στο ότι δεν γνωρίζουμε τόσο καλά τον Satie ίσως να φταίει και λίγο ο Debussy. Όχι, δεν υπήρξε κάποια έχθρα μεταξύ τους, απλώς ο Debussy είναι πιο γνωστός σε εμάς λόγω του κομματιού του Claire de Lune που έχει παίξει σε αρκετές ταινίες και σειρές ανά τα χρόνια. Ο Satie παρόλα αυτά βοήθησε με άλλον τρόπο την Avant-garde/Dada γαλλική σκηνή. Έργα του που μπορεί να ξέρετε είναι τα Gymnopedies και Gnossienes. Το πρώτο το έγραψε αρκετά μικρός σε ηλικία, όταν ήταν περίπου 22 ετών. Εμπνεύστηκε από την ελληνική αρχαιότητα και η συγκεκριμένη σύνθεσή του χαρακτηρίζεται ως “Ο χορός το οποίον χορεύουν γυμνές Σπαρτιάτισσες”. Για να βγάλει τα προς το ζην, για αρκετό καιρό δούλευε ως πιανίστας σε ένα burlesque, γράφοντας και κάποια κομμάτια παράλληλα. Τα έργα εκείνης της εποχής τα έχει χαρακτηρίσει ο ίδιος “αχρεία”, αν και αρόλα αυτά, εκείνα είναι που ουσιαστικά τον έκαναν γνωστό. Μετά θάνατον, δημοσιεύτηκαν και πολλά άλλα τα οποία μπορεί κάποιος να τα χαρακτηρίσει “πανέμορφα”.
5. Jean Sibelius
(1865 – 1957)
Ο λατρεμένος Σιμπέλιους έγραφε με τέτοιον τρόπο που από τους σύγχρονούς του θεωρούνταν “περίεργος”, τόσο αυτός όσο και τα έργα του. Σύμφωνα βέβαια με τους κριτικούς, τα πιο περίεργά του κομμάτια ήταν και τα καλύτερά του. Έχει 7 συμφωνίες και πολλά άλλα έργα στο ενεργητικό του με σημαντικότερα το Finlandia καθώς και το επικό ποίημα Kalevala. Η λέξη “επικό” δεν αναφέρεται μόνο στο ότι είναι εξαιρετικό, αλλά και στο είδος του. Επιπλέον, μιας και απεβίωσε το ’57 είναι και ο μόνος από τους συνθέτες σε αυτό το άρθρο που έχει ζωντανούς απογόνους. Ένας από αυτούς είναι και ο δισέγγονος του, Lauri Porra. Ο Lauri είναι και ο ίδιος μουσικός, έχει γράψει έργα για διάφορες ταινίες και σειρές και έχει κυκλοφορήσει και άλμπουμ είδους metal και psychedelic rock. Πιστεύουμε ότι ο προπάππους του θα ήταν ιδιαίτερα υπερήφανος γι’αυτόν.