Αν και στον πλανήτη υπάρχουν περίπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι (το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού), που ζουν με κάποιο είδος αναπηρίας, δυστυχώς ως κοινωνία τους αντιμετωπίζουμε ως ανύπαρκτους ή ως μία πολύ μικρή μειοψηφία. Αυτό είναι ώρα να αλλάξει και ο καλύτερος τρόπος, σε ένα πρώτο τουλάχιστον στάδιο, είναι να μάθουμε περισσότερα σχετικά με τι σημαίνει να είσαι και να ζεις ως ανάπηρος. Ένας τρόπος τέτοιας πληροφόρησης είναι ξεκάθαρα κάποια must βιβλία, που μπορείς να διαβάσεις.
Demystifying Disability: What to Know, What to Say, and How to Be an Ally (Emily Ladau)
Μέσα σε μόλις 150 σελίδες, η Emily Ladau έχει συμπυκνώσει όλα όσα θα έπρεπε να γνωρίζει γύρω από την αναπηρία ο καθένας από εμάς. Η ιστορία της αναπηρίας, η σωστή συμπεριφορά απέναντι στα ανάπηρα άτομα, η αναγνώριση της αναπηροφοβίας, ο σωστός τρόπος να μιλάμε γύρω από την αναπηρία και η ταυτοποίηση των αναπηροφοβικών στερεοτύπων στα ΜΜΕ είναι κάποια από τα πράγματα, που θα βρεις μέσα σε αυτό.
Disability Visibility: First-Person Stories From the Twenty-First Century (Alice Wong)
Το βιβλίο αυτό έρχεται να μάς θυμίσει πως κάθε ανάπηρο άτομο είναι ξεχωριστό. Ζει με διαφορετική αναπηρία, υπό διαφορετικές συνθήκες, σε διαφορετικά περιβάλλοντα και με διαφορετικές ιστορίες στην πλάτη του. Όλα αυτά μάς τα δείχνει μέσα από ένα σύνολο εκθέσεων πολλαπλών ατόμων, που ζουν με αναπηρία, το οποίο βασικό σκοπό έχει να γιορτάσει τις ζωές τους.
Growing Up Disabled in Australia (Carly Findlay)
Το βιβλίο γράφτηκε, για να υπενθυμίσει ότι 1 στους 5 Αυστραλούς ζουν με κάποια αναπηρία. Γιατί χρειαζόταν να το υπενθυμίσει; Διότι παρά το ποσοστό αυτό, δεν έχουν σχεδόν καμία εκπροσώπηση στα media. Και η Αυστραλία, φυσικά, δεν είναι η μόνη χώρα, που συμβαίνει αυτό. Γι’ αυτό και η Carly Findlay συγκέντρωσε περισσότερα από 40 κείμενα από συγγραφείς είτε με αναπηρία, είτε που ζουν με κάποια χρόνια ασθένεια.
Disfigured: On Fairy Tales, Disability, and Making Space (Amanda Leduc)
Σκέψου πώς παρουσιάζεται ανά τα χρόνια η αναπηρία, από τα κλασικά παραμύθια μέχρι τις ταινίες της Disney και του Hollywood γενικότερα, ειδικά αν αυτή περιλαμβάνει κάποια δυσμορφία. Σχεδόν πάντα η αναπηρία ταυτίζεται με το κακό. Αυτό το βιβλίο δεν περιορίζεται στο να υπογραμμίσει το συγκεκριμένο γεγονός, αλλά απαντάει και στον λόγο, που ο δυτικός πολιτισμός το ακολουθεί τόσο σταθερά.
A Face for Picasso: Coming of Age with Crouzon Syndrome (Ariel Henley)
Η Ariel Henley γράφει τη δική της εμπειρία με την αναπηρία και, ακόμα περισσότερο, με την αναπηροφοβία. Στο βιβλίο της περιγράφει πώς αντιμετώπισε αναπηροφοβικά σχόλια από μικρό παιδί στο σχολείο τόσο από συμμαθητές, όσο και από δασκάλους της. Περιγράφει, όμως, και πώς ποτέ δεν είδε τον εαυτό της να εκπροσωπείται στα media, με μοναδική εξαίρεση τα τέρατα και τους κακούς των ταινιών και των σειρών, που έβλεπε.
Ten Steps to Nenette: A Memoir Situation (Hannah Gadsby)
Η Hannah Gadsby μάς δείχνει μία άλλη πλευρά της αναπηρίας και συγκεκριμένα του αυτισμού. Την πλευρά, που λέει ότι τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ καλύτερα, όταν πλέον έχεις μία διάγνωση. Συγκεκριμένα, στο βιβλίο της εξηγεί πώς πέρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής της, θεωρώντας ότι απλά είναι ελλιπής και γι’ αυτό δεν μπορεί να βρει έναν τρόπο να λειτουργεί όσο εύκολα τής φαινόταν ότι λειτουργούν οι άλλοι. Αυτό άλλαξε μόνο όταν τελικα διαγνώστηκε με αυτισμό.
Haben: The Deafblind Woman Who Conquered Harvard Law (Haben Girma)
Η Haben Girma πέρασε όλη της τη ζωή να αμφισβητείται. Δεν ήταν απλά παιδί μεταναστών, αλλά ζούσε και ως κωφή και τυφλή, με αποτέλεσμα πολλοί να μην πιστεύουν ότι θα καταφέρει ποτέ να κάνει κάτι με τη ζωή της. Τι συνέβη τελικα; Δεν κατάφερε απλά να σπουδάσει νομική σε ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια παγκοσμίως, το Harvard, αλλά και να δημιουργήσει την τεχνολογία, που τη βοήθησε να δουλεύει.