Ο φωτογράφος που απεικονίζει την καθημερινότητα trans ατόμων τρίτης ηλικίας

Είτε έχει ζήσει καλά είτε όχι, το να μπει ένας άνθρωπος στην τρίτη ηλικία σημαίνει ένα πράγμα, το ότι έχει καταφέρει να επιβιώσει. Αυτό σαν σκέψη, όσον αφορά στα περισσότερα cis straight άτομα της κοινωνίας, δεν είναι κάτι το οποίο χρειάζεται να σκέφτονται συνέχεια. Οι περισσότεροι ζουν τις ζωές τους, γεμάτες με όμορφες αλλά και δυσάρεστες στιγμές, και περιμένουν να γεράσουν με αξιοπρέπεια, μόνοι ή με παρέα. Όμως για τα LGBTQ+ άτομα, η σκέψη του να επιβιώσουν σε έναν κόσμο που δεν τα δέχεται είναι από μόνη της μία έντονη σκέψη και μία πρόκληση που θέλουν να φέρουν εις πέρας.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τα νούμερα δολοφονίας transgender και gender non-conforming ανθρώπων που έχασαν την ζωή τους το 2020 στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα hrc.com (Human Rights Campaign) τουλάχιστον 44 τέτοια άτομα απεβίωσαν τη χρονιά που μας πέρασε, πολλοί από αυτούς κάτω από βίαιες συνθήκες. Η πλειονότητα αυτών ήταν Λατίνες και μαύρες trans γυναίκες, των οποίων η ηλικία σπάνια ξεπερνούσε την δεκαετία των 20. Σε κάποιες υποθέσεις οι δράστες έχουν συλληφθεί ενώ σε κάποιες άλλες όχι. Στις περισσότερες περιπτώσεις που υπάρχει σύλληψη, είτε είχαν κάποια σχέση με τους αποθανόντες ή όχι, έχει αποδειχθεί πως ήταν ξεκάθαρα hate crimes και δολοφονίες.

Από κάποιους αγνώμονες, το γράμμα “T” στο LGBTQ+ θεωρείται κάτι το άρρωστο ή/και το αφύσικο. Για πολλούς άλλους όμως, όπως για το Jess T. Dugan, τα trans άτομα αξίζουν όση αγάπη, κατανόηση, συμπόνια και αποδοχή οφείλουμε να δείχνουμε στον οποιοδήποτε συνάνθρωπό μας. Πώς είναι δυνατόν να τα δει διαφορετικά άλλωστε, όταν το ίδιο είναι μέλος αυτής της κοινότητας, ως queer και non-binary;

Λίγα πράγματα για την ύπαρξη του Jess T. Dugan

Του άρεσε αρκετά να κυκλοφορεί πάντα με μία φωτογραφική μηχανή στο χέρι, καθόλη τη διάρκεια των σχολικών του χρόνων. Παρόλα αυτά, άρχισε να βλέπει την φωτογραφία ως μέσο καλλιτεχνικής έκφρασης στα τελευταία χρόνια του λυκείου, όμως σύμφωνα με τον ίδιο του πήρε καιρό να βρει αυτό το ξεχωριστό στοιχείο που θα “ζωντάνευε” την δουλειά του και θα έκανε τις φωτογραφίες του να διηγούνται την ιστορία των απεικονιζόμενων. Όταν άρχισε να φοιτά υπό τον εξαιρετικό φωτογράφο Dawoud Bey στο Massachusetts College of Art and Design , βρήκε τον χαρακτηριστικό τρόπο έκφρασής του και ξεκίνησε να αναπτύσσει το στιλ του.

Αυτό που μπορεί να θεωρηθεί ως το κύριο χαρακτηριστικό των μοντέλων στα πορτρέτα του είναι το ότι τα περισσότερα κοιτούν απευθείας στην κάμερα. Όπως έχει πει και σε συνέντευξή του αυτό το κάνει επειδή, “θέλω να δώσω ένα μέρος της δυναμικής πίσω σε αυτούς που φωτογραφίζω και να παρουσιαστούν στην φωτογραφία έτσι ακριβώς όπως θέλουν.” Ένας άλλος λόγος είναι και μία από τις πιο ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις: το να κοιτάς κατάματα έναν συνάνθρωπο. Μέσω αυτής της επικοινωνίας, το απεικονιζόμενο άτομο αποτελεί πηγή συμπερασμάτων για τον εκάστοτε θεατή, βάζοντας τον ίδιο σε σκέψει.

Όπως βλέπουμε, στόχος του Dugan είναι να φέρει μία άλλη πλευρά της LGBTQ+ κοινότητας στο φως, χωρίς πολύ στρας και φανταχτερά ρούχα, αλλά με πολύ ωμή αλήθεια που μπορεί να γίνει εξαιρετικά συγκινητική. Με την τελευταία του έκθεση επίσης, στην οποία συμμετείχε και η σύντροφός του Vanessa Fabbre, επιθυμεί να δώσει μία ελπίδα στα νεαρά transgender άτομα, προβάλλοντας καθημερινούς trans ανθρώπους τρίτης ηλικίας, με έναν τρόπο που και ο ίδιος υποστηρίζει ότι λείπει από την mainstream σκηνή. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά όμορφο, αυθεντικό και συγκινητικό και αξίζει να του δώσεις μεγάλη προσοχή: