Ο Elliot Page έκανε coming out ως τρανς τον Δεκέμβριο του 2020. Έκτοτε ο ηθοποιός έχει μιλήσει πολλάκις για την τρανς ταυτότητά του, τη φυλομετάβασή του και όλες τις χαρές και τους φόβους, που αυτή τού προκαλεί. Κι ενώ σήμερα είναι καλά με τον εαυτό του περισσότερο από ποτέ, για χρόνια πιεζόταν να είναι κάποιος άλλος από αυτός, που πραγματικά είναι, και να φοράει ρούχα, που έφταναν την ψυχική του υγεία σε οριακά σημεία.
Κάτι τέτοιο συνέβη και το 2007, όταν η παραγωγή της ταινίας Juno τού απαγόρευσε ουσιαστικά να φοράει οτιδήποτε άλλο πέρα από φορέματα στην πρεμιέρα της ταινίας και την προώθησή της. Τώρα, στην τελευταία του συνέντευξη στο Esquire, όπου τον είδαμε και στο εξώφυλλο, το σχολιάζει περαιτέρω, υπογραμμίζοντας ότι η στάση της παραγωγής θα παρέμενε προβληματική ακόμα κι αν δεν ήταν αυτός, ένα τρανς άτομο, σε αυτή τη θέση, αλλά μία cis γυναίκα.
“Σκέφτομαι φορές, που ο κόσμος ενεργά ήταν σε φάση, ‘Όχι, χρειάζεται να φορέσεις φόρεμα’ σε πολύ, πολύ, πολύ ζωτικές στιγμές. Θυμάμαι την πρεμιέρα του Juno στο Toronto International Film Festival. Πριν, κάνοντας την προώθηση για το Hard Candy ή όταν πήγα στο Sundance για μία ταινία, δεν γνώριζα την ιδέα του να έχεις στιλίστα. Μεγάλωσα δουλεύοντας στον Καναδά. Είναι διαφορετικά. Ντυνόμουν όπως ήθελα να ντύνομαι-όχι διαφορετικά απ’ ό,τι τώρα. Και θυμάμαι να πηγαίνω και να παίρνω το πράγμα, που ήθελα να φορέσω και να κατανοώ τότε το επίπεδο της προσδοκίας για το πόσο καλοντυμένος υποτίθεται ότι πρέπει να δείχνει κάποιος. Οπότε είπα ότι ήθελα να φορέσω κοστούμι και η Fox Searchlight είπε βασικά, ‘Όχι, χρειάζεται να φορέσεις φόρεμα’. Και με πήραν πολύ βιαστικά σε ένα από εκείνα τα πολυτελή μαγαζιά της οδού Bloor. Με έβαλαν να φορέσω φόρεμα και αυτό ήταν. Και μετά όλη η προώθηση του Juno, όλες οι φωτογραφίσεις-ο Michael Cera ήταν με φαρδιά παντελόνια και αθλητικά παπούτσια. Κοιτάω πίσω στις φωτογραφίες και απορώ.
Και είναι εύκολο για τον κόσμο να κοιτάξει περίεργα, αλλά ξέρεις κάτι; Όχι. Αυτό ήταν πραγματικά, πραγματικά προβληματικό. Δεν θα έπρεπε να το αντιμετωπίζω απλά σαν κάτι, που συνέβη, σαν κάτι φυσιολογικό. Δηλαδή, όχι. Άσχετα με το ότι είμαι τρανς. Έχω κόσμο, που μού απολογείται για πράγματα: ‘Συγγνώμη, δεν ήξερα, δεν το ήξερα τότε’. Δεν έχει σημασία. Δεν έχει σημασία, αν είμαι τρανς ή cis. Πολλές cis γυναίκες ντύνονται όπως ντύνομαι. Αυτό δεν έχει καμία σχέση”.