Από ένα ατσούμπαλο αγόρι με γυαλιά και σιδεράκια που ξεκίνησε να ραπάρει στην ηλικία των 12 φτιάχνοντας mixtapes με ένα μικρόφωνο από το Guitar Hero κι ένα laptop, στον ταχύτατα ανερχόμενο ράπερ της γενιάς του, ο 24χρονος Jack Harlow είναι το νέο αγαπημένο success story της Αμερικής και μετά από πολλά χρόνια ένας λευκός καλλιτέχνης του είδους που σημειώνει τέτοια επιτυχία και απολαμβάνει το σεβασμό των ομόσταυλών του ανεξαρτήτως φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού ή χρώματος. Όλοι λατρεύουν τον Jack Harlow και ο Jack Harlow τους λατρεύει όλους. Ποια είναι όμως η ιστορία του ευγενικού πρίγκιπα της hip – hop μουσικής που όπως φαίνεται θα μας απασχολεί όλο και περισσότερο στο προσεχές μέλλον;
Γεννημένος στο Louisville του Kentucky στις 13 Μαρτίου του 1998, ο Jackman Thomas Harlow όπως είναι το πλήρες όνομά του εμφάνισε από πολύ μικρός ενδιαφέρον για τη hip – hop μουσική και κουλτούρα. Στα 12 του χρόνια μαζί με έναν φίλο του φτιάχνουν τα δικά τους κομμάτια, τα καίνε σε CD και τα πωλούν στο σχολείο τους. Δημιουργεί το πρώτο του mixtape με τίτλο “Extra Credit” χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο “Mr. Harlow” όταν φοιτά στο λύκειο και παράλληλα ιδρύει την κολεκτίβα “Moose Gang” με διάφορους φίλους. Στο διαδίκτυο υπάρχουν δεκάδες βίντεο με τα origins του Jack Harlow όπου μπορεί κανείς να δει ένα μικρό αγόρι να ραπάρει με τσαγανό και attitude φτασμένου καλλιτέχνη, μια φιγούρα που θα μπορούσε άνετα να πρωταγωνιστεί σε ταινία του Harmony Korine. Διατείνεται διαρκώς ότι θέλει να γίνει ο καλύτερος ράπερ της γενιάς του, το πρότυπο για άλλα νέα παιδιά που σκαρώνουν μόνοι τους τις πρώτες τους ρίμες. Αυτή η διαολεμένη και για πολλούς ανεξήγητη αυτοπεποίθηση και η αγάπη για τη hip – hop μουσική είναι η μαγιά που θα κάνει σύντομα τον Jack Harlow το επόμενο μεγάλο όνομα της hip – hop μουσικής.
Με είδωλά του τον Eminem, τον οποίο και τοποθετεί στην κορυφή του πάνθεον των επιρροών του, τον Drake, τον Lil Wayne, τον Kanye West, αλλά και τον Johnny Cash, τη Fergie, τη Nicki Minaj και την Gwen Stefani ξεκινά να δίνει sold out εμφανίσεις στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Louisville για το οποίο μέχρι και σήμερα – όπως κάθε ράπερ που σέβεται τον εαυτό του – είναι περήφανος. Τον Νοέμβριο του 2015, ο Harlow κυκλοφορεί το πρώτο του EP “The Handsome Harlow” και τον επόμενο χρόνο, λίγο μετά την αποφοίτησή του από το λύκειο, το mixtape “18”, το οποίο ήταν το πρώτο άλμπουμ της εταιρείας του και μουσικής του κολεκτίβας, Private Garden στην οποία επίσης συμμετέχουν παραγωγοί, αλλά και ράπερς από τη γενέτειρά του. Περιοδεύει, κυκλοφορεί singles και συμπληρώνει το εισόδημά του δουλεύοντας σε καφετέριες, πλήρως αφοσιωμένος στον στόχο του να γίνει ο καλύτερος ράπερ της γενιάς του. Σαν αυθεντικός εκπρόσωπος της Gen Z γνωρίζει τη μεγάλη επιτυχία όταν το single του “Whats Poppin“, lead single από το δεύτερο EP του, “Sweet Action” που κυκλοφόρησε λίγο πριν το ξέσπασμα της πανδημίας, το 2020, γίνεται viral στο TikTok.
Το ανεπιτήδευτο στιλ του ραπαρίσματός του, τα καλοδουλεμένα beats, το λίγο cocky – λίγο παιχνιδιάρικο ύφος του και η πηγαία στιχουργική του κερδίζουν τους κριτικούς, αλλά και τα μεγάλα του είδωλα που συνεργάζονται με εκείνον χωρίς δεύτερη σκέψη. Μια δεκαετία από τότε που ένα άχαρο εφηβάκι με γυαλιά μυωπίας, σιδεράκια και μπουκλάκια – ένα στερεοτυπικό nerd δηλαδή με δεδομένα αμερικάνικης coming of age κωμωδίας – στέκονταν μπροστά από την κάμερα και έφτυνε badass ρίμες σαμπλάροντας ή διασκευάζοντας τους αγαπημένους του καλλιτέχνες, βρίσκεται στην πρώτη θέση του Billboard 100 έχοντας όσους θαύμαζε ως παιδί στο πλευρό του. Το κοντέρ σπάει όταν συνεργάζεται με τον επιδραστικό ράπερ της Gen Z, Lil Nas X για το κομμάτι “Industry Baby” που περιλαμβάνεται στο ντεμπούτο άλμπουμ του τελευταίου “Montero”, μία συνάντηση που τα επόμενα χρόνια θα θεωρείται ιστορική για τη νέα αυτή εποχή της hip – hop μουσικής. Eminem, DaBaby, Tory Lanez και Lil Wayne, Adam Levine, Cordae και Pooh Shiesty είναι μερικά από τα ονόματα με τα οποία ο 24χρονος ράπερ – φαινόμενο έχει ήδη συνεργαστεί. Ο Kanye West (που άλλωστε είχε εμπλακεί και στην παραγωγή του “Industry Baby”) πίνει νερό στο όνομά του, ο Kendrick Lamar σπάει την αποχή του από τα social για να του κάνει like σε ένα βίντεό του στο Twitter όπου ραπάρει ως παιδί και ο Drake του σχολιάζει σε αντίστοιχο post στο Instagram κάνοντάς του κοπλιμέντο για το flow του.
Πέρα από το προφανές ταλέντο του, αυτό που έχει κάνει τον Jack Harlow τη νέα εμμονή της Αμερικής είναι ο συνδυασμός της ευγενικής και συνάμα χειμαρρώδους προσωπικότητάς του, αλλά και η εξέλιξη της εμφάνισής του. Δίχως ένα tattoo, κάτι καινοφανές για ράπερ (“Είμαι άνθρωπος της εξέλιξης, οπότε το να κάνω κάτι μόνιμο με φοβίζει”, έχει δηλώσει σχετικά στο Rolling Stone), με περισσότερους μυς, πιο φροντισμένα μπουκλάκια και καλοτριμαρισμένη γενειάδα, τέλεια και φωτεινή οδοντοστοιχία και ένα γαλάζιο βλέμμα όλο γοητεία, το “ασχημόπαπο” της hip – hop μεταμορφώθηκε πολύ γρήγορα σε κύκνο. Χαρισματικός ομιλητής και ατακαδόρος έχει καταφέρει να γίνει meme ο τρόπος με τον οποίο φλερτάρει με οποιονδήποτε και οτιδήποτε (σε ένα βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο καταφέρνει να κάνει να ακούγεται σέξι μέχρι και μια παραγγελία του στο room service ενός ξενοδοχείου, όπου έχει καλέσει για να ζητήσει τσάι).
Τίποτα από αυτά δεν θα είχε ωστόσο νόημα, αν ο Jack Harlow δεν είχε ενδιαφέρουσες απόψεις, ισχυρή και δομημένη άποψη, ακόμη και την έπαρση που δικαιολογεί η ηλικία του και η αναγνώριση του ταλέντου του, η οποία συμβαδίζει απροσδόκητα με μία ωριμότητα. Μέσα στην τόση αυτοπεποίθηση που αποπνέει, θα έλεγε κανείς ότι παραμένει παράλληλα προσγειωμένος, έχοντας απόλυτη επίγνωση του από που προέρχεται και σε ποιο χώρο προσπαθεί να τα καταφέρει.
Σε αντίθεση με πολλούς συναδέλφους του, ο Jack Harlow γνωρίζει ότι είναι ένα προνομιούχο λευκό αγόρι που έχει μεγαλώσει μέσα στην αγάπη και την ασφάλεια μιας οικογένειας και για αυτό δεν έχει προσπαθήσει στιγμή να φλεξάρει κάποιο ανύπαρκτο “struggle” ή να δημιουργήσει κάποιο μύθο γύρω από το όνομά του. Παράλληλα, ενώ η θεματική των τραγουδιών του πατά στα παραδοσιακά μοτίβα της hip – hop μουσικής, σπάνια η στιχουργική του γίνεται υποτιμητική για τις γυναίκες ή σεξιστική. Έχει μάλιστα δηλώσει ότι απολαμβάνει το γεγονός ότι μεγάλο κομμάτι του fanbase του αποτελείται από κορίτσια και αναρωτιέται γιατί κάποιος καλλιτέχνης να μην αισθάνεται το ίδιο. “Το να μπορείς να κάνεις ένα τραγούδι που αρέσει στις γυναίκες είναι το ζητούμενο για μένα. Υπάρχουν κι άλλα πολλά πράγματα, αλλά αυτό είναι τεράστιο. Αυτό είναι πραγματικά που θέλεις, να κάνεις κάτι που θέλει να ακούσει το crush σου“, έχει πει.
Επίσης, αναρωτιέται γιατί οι άνδρες ράπερ τείνουν να συγκρίνουν τον εαυτό τους μόνο με τους άνδρες συναδέλφους τους. “Ίσως αυτό είναι πατριαρχικό. Είμαι κάποιος που αγαπάει τη Nicki Minaj, αγαπάει την Dej Loaf. Αγαπώ αυτές τις καλλιτέχνιδες επειδή είναι “άρρωστες”. Αγαπώ τον τρόπο που χρησιμοποιούν τη φωνή τους. Λατρεύω τον τρόπο που γράφουν. Υπάρχει κάτι από το οποίο μπορείς να αντλήσεις. Αγαπούσα τη Fergie. Αγαπώ την Gwen Stefani. Αλλά νομίζω ότι πολλοί άντρες δυσκολεύονται να βρουν τον εαυτό τους στη γυναικεία μουσική. Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι που δεν είναι λευκοί μερικές φορές δυσκολεύονται να βρουν τον εαυτό τους στη μουσική ενός λευκού ατόμου, όσο δύσκολο κι αν είναι. Και πιθανώς υπάρχουν λευκοί άνθρωποι που δυσκολεύονται να βρουν τον εαυτό τους στη μουσική των μαύρων. Οπότε είναι δύσκολο. Είναι σίγουρα ένα ενδιαφέρον πράγμα, το πώς χωρίζεται έτσι“, δήλωσε μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του στο Rolling Stone που συνοδεύεται και από το πρώτο του cover story στο περιοδικό.
Τι έρχεται στο μέλλον για τον Jack Harlow; Σίγουρα το δεύτερο ολοκληρωμένο άλμπουμ του “Come Home the Kids Miss You” που αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 6 Μαΐου και ήδη από το πρώτο single του “First Class” έχει ανεβάσει ψηλά τον πήχη καθώς κατάφερε επίσης να σκαρφαλώσει στην κορυφή του Billboard 100, αλλά και μια αρχή στον κινηματογράφο καθώς θα συμμετέχει στο remake της θρυλικής ταινίας του 1992, “White Men Can’t Jump”. Αυτά είναι που γνωρίζουμε σίγουρα, εκείνο όμως που μπορούμε να προβλέψουμε είναι πως αν ο Jack Harlow παραμείνει στο σωστό μονοπάτι, θα γράψει ένα νέο, φωτεινό κεφάλαιο στη hip – hop μουσική και μαζί με μερικούς ακόμη συναδέλφους του, ίσως να γίνει ο εκπρόσωπος μιας νέας εποχής για το πιο επιδραστικό μουσικό είδος στον πλανήτη αυτή τη στιγμή.