Όταν ήμουν μικρότερη ονειρευόμουν αρκετές φορές πόσο υπέροχο θα ήταν να είχα μία χρονομηχανή για να μπορώ να ταξιδεύω σε παλιότερες εποχές και να είμαι παρούσα σε ιστορικά γεγονότα, όπως την τελευταία συναυλία των Beatles στην ταράτσα των Abbey Road Studios. Μεγαλώνοντας αυτή η ρομαντική ιδέα χάθηκε, όμως η ανάγκη μου για έναν τρόπο να γυρίζω πίσω στον χρόνο έγινε πολύ πιο έντονη και αν τον είχα, θα τον εφάρμοζα χθες το βράδυ χωρίς δεύτερη σκέψη, επιστρέφοντας στις ημέρες που αγνοούσα παντελώς την ύπαρξη του Τάσο Ξιαρχό (δηλαδή στο Σάββατο το βράδυ).
Μία γρήγορη περίληψη για τους τυχερούς ανάμεσά μας που ακόμα δεν γνωρίζουν τι συνέβη με τον εν λόγω κύριο στο ίνσταγκραμ, ή ακόμα καλύτερα εξακολουθούν να αγνοούν την ύπαρξή του: ο χορευτής/ινφλουένσερ ανέβασε κάποια ίνσταγκραμ στόρις στον προσωπικό του λογαριασμό όπου βιντεοσκοπεί μία κοπέλα χωρίς την θέλησή της, κοροϊδεύοντας την επειδή φοράει οριζόντιες ρίγες και είναι ‘παχιά’. Κράζει μπροστά στην κάμερα ότι το γνωρίζει από μικρό παιδί πως οι οριζόντιες ρίγες είναι ‘απαγορευμένες’ για τα παχιά άτομα και στην συνέχεια κρύβεται στην τουαλέτα όταν καταλαβαίνει πως η κοπέλα κατάλαβε ότι μιλούσε για εκείνη και έχει ήδη δει τον εαυτό της στις ιστορίες του.
Το ότι η παραπάνω συμπεριφορά είναι καραμπινάτο bullying νομίζω δεν μπορεί κανένας να το αρνηθεί. Είναι μία αποτρόπαιη πράξη, όχι μόνο βουτηγμένη σε βλαβερά στερεότυπα, body shaming και διακρίσεις, αλλά σφύζει από ατόφια κακία και αν δεν θεωρείται παράνομη εξαιτίας της δημόσιας έκθεσης της κοπέλας και της ψυχικής οδύνης που της προκάλεσε, τότε θα έπρεπε.
Παρόλα αυτά, αυτό που μου έκανε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση στο χθεσινό saga είναι η αντίδραση του εν λόγω κυρίου αφού οι πράξεις του έγιναν γνωστές, το θέμα πήρε έκταση και τα social media στράφηκαν εναντίον του. Μετά από κάποιες ώρες σιωπής λοιπόν, αποφάσισε να ανεβάσει την ‘συγγνώμη’ του για το όσα συνέβησαν, επιλέγοντας πάλι τα ινσταγκραμ στόρις (και ένα μαύρο φόντο για να καταλάβουμε την σοβαρότητα της κατάστασης) λέγοντας τα εξής:
Kαι συνέχισε στον ίδιο τόνο, καλώντας μάλιστα τους followers του να συμμετέχουν σε μία δημοσκόπηση:
Προσωπικά, ενθουσιάστηκα κάπως και με τις δύο αυτές αναρτήσεις, καθώς είναι σπάνιο να βλέπεις ένα τόσο τρανταχτό παράδειγμα gaslighting, το οποίο μάλιστα γίνεται και δημοσίως. Ο Τάσος όχι μόνο δεν ζητάει ουσιαστικά συγγνώμη για το συμβάν, αλλά προσπαθεί να το παίξει θύμα, χρησιμοποιώντας ως πρώτη ασπίδα τον ‘αυθορμητισμό’ του και δεύτερον υποστηρίζοντας πως δεν έκανε κάτι το οποίο δεν έχουμε κάνει όλοι μας κάποια στιγμή. Στην συνέχεια, χρησιμοποίησε την μέθοδο ‘καθρεφτάκι’ σε όσους τον παρακολουθούσαν λέγοντας πως ουσιαστικά όλοι είμαστε ένοχοι, καθώς κάποια στιγμή έχουμε κράξει κάποιο άτομο για την εμφάνισή του όπως και εκείνος. Αν μάλιστα εσύ ο ίδιος δηλώνεις πως δεν έχεις ποτέ προβεί σε κάποιου είδους body shaming τότε, σύμφωνα με τον Τάσο, ζεις σε μία ψεύτικη ζωή.
Δεν αξίζει καν να σταθούμε στο πόσο τεράστιος αχταρμάς είναι όλο αυτό, από το αρχικό βίντεο μέχρι τις απολογίες του. Ο συγκεκριμένος κύριος άλλωστε έρχεται να συμπληρώσει ένα ήδη μεγάλο παζλ από γκρικ ινφλουένσερς και σελέμπριτις που μεθούν από τον αριθμό των likes τους και ανοίγουν την κάμερα του κινητού τους για να πετάξουν ό,τι μπαρούφα τους έρθει στο κεφάλι, χωρίς να την περάσουν από κανένα φίλτρο. Και στην συνέχεια, αφού καταλάβουν πως πλέον ο κόσμος αντιδράει με ρατσιστικές, σεξιστικές και ομοφοβικές κοτσάνες, αντί να προσπαθήσουν να καταλάβουν το λάθος τους, μπαίνουν σε αμυντική στάση και ακολουθούν τις αρχικές τους δηλώσεις ή συμπεριφορές με ‘απολογητικά’ βίντεο ή εμφανίσεις σε πρωινές εκπομπές που κάνουν ακόμα περισσότερο κακό. Το είδαμε με την Μουτίδου, την Αφροδίτη Λατινοπούλου, την Σολωμου μετά τις δηλώσεις της κατά του εμβολίου, τον Tσιτσιπά και δυστυχώς σε πολλές ακόμα περιπτώσεις, όλες εξίσου εκνευριστικές και θλιβερές.
Φυσικά, όσο υπάρχουν social media, το φαινόμενο θα συνεχίσει να υφίσταται και φυσικά δεν είναι μόνο ‘προνόμιο’ της ελληνικής κοινωνίας. Το εγχώριο κακό όμως είναι πως οι δικοί μας ινφλουένσερς δεν έχουν καν εκπαιδευτεί στο πώς πρέπει κάποιος να απαντήσει μετά από μία κοτσάνα και ένα δημόσιο cancel, σε αντίθεση με εκείνους του εξωτερικού που έχουν μάνατζερς και σοβαρά PR τιμς να τους στηρίζουν και έτσι οι συγγνώμες τους τουλάχιστον φαίνονται και ακούγονται πιο ειλικρινείς. Εμείς έχουμε ανθρώπους με μεγάλες πλατφόρμες που φέρονται σαν κακομαθημένα παιδάκια όταν σταματήσουμε να τους λούζουμε με κομπλιμέντα και ξεκινάνε να γκρινιάζουν όταν απαιτούμε να αναγνωρίσουν τα λάθη τους. Περιμένουν λίγο καιρό μέχρι το θέμα να φύγει από την επικαιρότητα και συνεχίζουν να ανεβάζουν τις σέλφις τους, χωρίς να έχουν μάθει το παραμικρό από ό,τι τους συνέβη.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε λοιπόν, είναι μικρύνουμε το βάθρο τους. Το unfollow κοστίζει μηδέν ευρώ και η ανακούφιση που αισθάνεσαι όταν απομακρύνεις τέτοια άτομα από την οθόνη και την ζωή σου αξίζει.