Μαθήματα χειραφέτησης στο Survivor: η γυναίκα πρέπει να είναι υποτακτική, σαν τον πηλό που θέλει πλάσιμο!

Στο Survivor, όπως και στο Big Brother του ίδιου σταθμού, οι παίκτες χαλάρωσαν και άρχισαν να εκπέμπουν κοινωνικά μηνύματα. Κι αν στο B.B ο αψύς κρητικός πρότεινε τον βιασμό ως εκτόνωση της σεξουαλικής του ορμής (συστήθηκε στον πρώτο επεισόδιο λέγοντας ότι δεν μπορεί ούτε μια μέρα χωρίς να εκτονώνεται), στο Survivor ο δικηγόρος Chris Σταμούλης προσφέρθηκε να ερευνήσει τη σχέση της γυναίκας με τον πηλό: “Κάθε γυναίκα είναι σαν πηλός που είναι άμορφος. Όλες τις γυναίκες τις πλάθεις, δεν έχει σημασία αν είναι 15 χρόνων. Όλες τις διαμορφώνεις πιστεύω ακόμα κι αν είναι στα 30. Θεωρώ ότι όλες οι γυναίκες χρειάζονται πλάσιμο για να διαμορφώσουν χαρακτήρα. Βέβαια για να σε αφήσει κάποια να την πλάσεις, σημαίνει ότι σε θαυμάζει κι είναι ερωτευμένη μαζί σου… Μη το πάρετε αρνητικά ότι πρέπει να είναι υποτακτικές”.

Η δημόσια έκφραση τέτοιων απόψεων καταβάλλεται προσπάθεια να δικαιολογηθεί με το απαράδεκτο επιχείρημα “τα ριάλιτι καθρεφτίζουν την κοινωνία μας”. Μεγάλη προσβολή. Στην πραγματικότητα καθρεφτίζουν ένα προβληματικό τμήμα της κοινωνίας το είδωλό του οποίου αντί να εξαφανιστεί, το πολλαπλασιάζουν και το ενσωματώνουν στην καθημερινότητα μέσω του τηλεοπτικού δέκτη. Οι παράγοντες των σχετικών ριάλιτι αδιαφορούν για την εκκωφαντική επικινδυνότητα των μηνυμάτων που εκπέμπουν, για αυτούς προέχει η εξυπηρέτηση των τηλεοπτικών στάνταρ, ίσως και να τρίβουν τα χέρια τους που τέτοιες απόψεις δημιουργούν εντάσεις. Έτσι θα προκύψει μεγάλη τηλεθέαση, δηλαδή χρήμα, θα συσπειρωθούν αντίπαλοι και υπερασπιστές και θα συμμετέχουν στις σχετικές τηλεφωνικές ψηφοφορίες, δηλαδή κι άλλο χρήμα. Οι πληγές που ανοίγουν, οι προσβολές που εκτοξεύουν, τους είναι εντελώς αδιάφορες, παραδίδουν το μέσον στην υποβάθμιση φύλων και επιλογών χωρίς να δίνουν δεκάρα, ενδιαφέρονται για μεγαλύτερα ποσά και όχι για να τα δίνουν.

Το σύστημα δυστυχώς δεν περιορίζεται στην πρώτη μετάδοση. Το πρωτότυπο υλικό ανακυκλώνεται, όχι για στιγματιστεί το φαινόμενο, αλλά να μετατραπεί σε κανονικότητα, να συμμετέχει στις συζητήσεις ως μία απλή εξέλιξη στα reality και όχι ως ελαττωματικό προϊόν που πρέπει να απομακρυνθεί.

Βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις ο κόμπος φτάνει στο χτένι, σηκώνεται κύμα αντιδράσεων που μπορεί να γίνει τσουνάμι. Τεχνηέντως αυτή η ορμή διοχετεύεται σε βολικά αυλάκια, βγαίνουν ανακοινώσεις από τους υπεύθυνους του καναλιού που δείχνουν με το δάχτυλο τους κατηγορούμενους παρουσιαστές, παίχτες ή σκηνοθέτες βάρδιας, βγάζοντας εντελώς από το κάδρο των υπευθύνων τους εαυτούς τους. Και όμως! Αυτοί τους διάλεξαν, αυτοί έδωσαν οδηγίες, αυτοί εν τέλει επέλεξαν να μεταδοθούν τα φρικτά μηνύματα. Το μοντάζ μπορεί να εξαφανίσει αναφορές που δεν ταιριάζουν στα συμφέροντα του καναλάρχη, στις προσωπικές προτιμήσεις της διεύθυνσης και στις δεσμεύσεις του παραγωγού, αλλά όταν δίνεται το πράσινο φως για να βγουν στην επιφάνεια απόψεις όπως αυτές του δικηγόρου-παίκτη Chris Σταμούλη, τότε η “ελευθερία έκφρασης” αναδεικνύεται σε υπέρτατη αξία. Η “ελευθερία έκφρασης” που εν προκειμένω θεωρεί ότι πρέπει να περιοριστεί η αυτοδιάθεση ενός φύλου γιατί υπάρχουν μάστορες που η φύση έχει ορίσει να παίρνουν τον πηλό και να κατασκευάζουν πειθήνιους πελάτες.