Όταν νοσταλγούμε τα παιδικά μας χρόνια, τα cartoons που χαζεύαμε στην τηλεόραση τα πρωινά των Σαββατοκύριακων και τα μεσημέρια μετά το σχολείο είναι από τα πρώτα πράγματα, που μάς έρχονται στο μυαλό. Ναι, για χρόνια είχαμε τα παιδικά του Star και του Alter (εννοείται αναφέρομαι στο Μαρσουπιλαμί). Αν, όμως, ανήκεις πάνω κάτω στη δικιά μου γενιά, είναι πολύ πιθανό να θυμάσαι με αγάπη και νοσταλγία και τα παιδικά του Channel 9, του καναλιού που για χρόνια πρόβαλε τα cartoons του Nickelodeon, μέχρι που τελικά έδωσε τη συχνότητά του σε αυτό.
Γατόσκυλο
Το Γατόσκυλο δεν θα σταματήσει ποτέ να έχει μία ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μας και πάντα θα μάς αφήνει με το παράπονο, που αυτό το είδος ζώου δεν είναι αληθινό. Για να σού φρεσκάρουμε την μνήμη, πρόκειται για έναν τρομερά έξυπνο, κυνικό και σνομπ γάτο ενωμένο με έναν αφελή, αισιόδοξο και χαζοχαρούμενο σκύλο. Μεγαλώνοντας καταλάβαμε πόσο τέλειες αναπαραστάσεις γάτας και σκύλου αποτελούσαν, ενώ επίσης καταλάβαμε και ότι όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο πολύ θα ταυτιζόμαστε με τον γάτο.
Ράγκρατς
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα μωρά, που συνεχώς έμπλεκαν σε περιπέτειες; Επίσης, ποιος θα ξεχάσει τη σατανική Αντζέλικα, που συνεχώς προσπαθούσε να τούς βάλει τρικλοποδιές -κυριολεκτικές και μεταφορικές-; Η μεγαλύτερη ταύτιση διαχρονικά παραμένει ο φοβιτσιάρης και αδέξιος Τσάκι, ενώ ακόμα περιμένουμε να γίνουμε όσο γενναίος ήταν ο Τόμι. Α, και να καταγραφεί στα πρακτικά ότι ακόμα λιγουρεύομαι τη σοκολάτα τυραννόσαυρος Ρεξ.
Οικογένεια Θόρνμπερι
Έχουμε 2022, κοντεύω τα 26 και ακόμα δεν έχω δεχτεί ότι κανένας μάγος δεν εμφανίστηκε, για να μού δώσει την ικανότητα να μιλάω με τα ζώα. Επίσης δεν έχω δεχτεί ακόμα ότι οι γονείς μου δεν ήταν δημιουργοι ντοκιμαντέρ και ότι δεν γυρίζουμε όλο τον κόσμο με το τροχόσπιτό μας, που γίνεται και σκάφος. Ναι, ήταν από τα cartoons, που με έκαναν να ζηλεύω τα πάντα και τώρα, που το θυμήθηκα, είμαι πάλι στην ίδια κατάσταση. Επιπλέον σημείωση: Η Ντέμπι ήταν, είναι και θα είναι icon.
Rocket Power
Από τα cartoons, που κάπως είχε διαγράψει η μνήμη μου, μέχρι που κάποιος είπε “Έβλεπες Rocket Power;” και εγώ απάντησα με ένα επιφώνημα αναλαμπής “Ααααα”. Κατηγορώ το Rocket Power για όλα τα απωθημένα μέσα μου να κάνω skateboard, πατίνια, surfing και χόκεϊ. Επίσης, το κατηγορώ για τα πανάκριβα πατίνια, που έβαλα τη μαμά μου να μού πάρει, αλλά εγκατέλειψα σχεδόν αμέσως, αφού στην πρώτη χρήση τους ανακάλυψα ότι δεν έχω καμία ικανότητα ισορροπίας. Παρ’ όλα αυτά, θα το έβλεπα ξανά και ξανά μέχρι σήμερα.
Ακαδημία Τεράτων
Η Ακαδημία Τεράτων έχει μία πολύ συγκεκριμένη θέση στο μυαλό μου στην κατηγορία cartoons. Συγκεκριμένα, είναι αυτό το cartoon, που για κάποιον λόγο δεν έπαιζαν ποτέ όσο συχνά έπαιζαν τα άλλα, αλλά όποτε κατά τύχη το πετύχαινες ενθουσιαζόσουν και κολλούσες στην οθόνη. Αν δεν θυμάσαι καθόλου για ποιο πράγμα μιλάω, οι πρωταγωνιστές μας ήταν τρία τέρατα, που πήγαιναν σε ένα σχολείο τεράτων, τοποθετημένο στον υπόγειο κόσμο της Νέας Υόρκης. Ο Κραμ, με το σώμα-πρόσωπο και τα χέρια πάνω στα οποία στηρίζονταν τα μάτια του, ακόμα με στοιχειώνει. Με καλό και κακό τρόπο.
Τα Στοιχεία της Μπλου
Θα το λέγαμε ημι-cartoon, μιας και σε όλο το animation τοπίο υπήρχε ο live-action παρουσιαστής, ο Στιβ. Φυσικά, πρωταγωνίστρια ήταν η Μπλου, ένα μπλε σκυλί, που έλυνε μυστήρια και μάς άφηνε για στοιχεία τις μπλε πατημασιές της. Αν ως παιδί ήσουν, όπως εγώ, και ήθελες να νιώθεις ότι είσαι πανέξυπνος και βρίσκεις μία λύση στα πάντα, τότε σίγουρα το λάτρευες. Ακόμα θυμάμαι την ψυχική ικανοποίηση της λύσης των γρίφων.
Το ημερολόγιο της Τζίντζερ
Δεν είναι από τα τόσο διάσημα cartoons, αλλά για εμένα θα βρίσκεται πάντα στην κορυφή της καρδιάς μου. Ήταν από αυτά, που με έκαναν να θέλω να ζήσω τη ζωή των χαρακτήρων τους, αν και παράλληλα ήταν και από αυτά, που με γέμισαν με εντελώς εσφαλμένες προσδοκίες για το γυμνάσιο και το λύκειο. Σε κάθε περίπτωση, με έκανε να ονειρεύομαι ότι θα ζήσω κι εγώ τη ζωή της Τζίντζερ και των συμμαθητών της με τα θετικά και τις αναποδιές της και αυτό μού αρκεί, για να θυμάμαι το cartoon με μία τεράστια νοσταλγία και ένα χαμόγελο.