Εντάξει, σε όλους μας αρέσουν τα ζυμαρικά. Κάποιοι από εμάς, όμως, έχουμε έναν μεγαλύτερο εθισμό μαζί τους. Προφανώς, λοιπόν, θέλουμε να δοκιμάζουμε όσες περισσότερες διαφορετικές εκδοχές τους μπορούμε, αλλά και τις πιο γευστικές. Όχι, δεν χρειάζεται να ταξιδέψεις μέχρι την Ιταλία, για να το καταφέρεις. Μπορείς να μείνεις εντός συνόρων. Αρκεί να ξέρεις ποιες περιοχές της Ελλάδας επιβάλλεται να επισκεφθείς.
Στην Κρήτη για σκιουφιχτά
Από τα πιο διάσημα ελληνικά τοπικά ζυμαρικά, τα σκιουφιχτά οφείλουν το όνομά τους ακριβώς στην τεχνική, που απαιτείται για τον σχηματισμό τους. Στο στρίψιμο, δηλαδή, της ζύμης. Αν και μπορεί να τα βρεις σε εναλλακτικές εκδοχές, η παραδοσιακή τα θέλει σερβιρισμένα με στακοβούτυρο και πολύ τριμμένο τυρί, συνήθως ξερό ανθότυρο. Στο νησί εννοείται θα τα βρεις γενικά, αν και είναι συνδεδεμένα με την Κυριακή της Τυρινής και αποφεύγονται της περιόδους νηστείας.
Στην Κω για πασά μακαρούνα
© www.otoposmas.gr
Ουσιαστικά μπορούν να θεωρηθούν τα ελληνικά λαζάνια ή ίσως μία εναλλακτική εκδοχή του παστίτσιου. Πρόκειται για μεγάλα λεπτά φύλλα ζύμης, που ανοίγουν με το πιταριδόξυλο και τα οποία “χτίζονται” σε εναλλάξ στρώσεις κιμά και τυριού, συγκεκριμένα ξερής μυζήθρας, ενώ στο τέλος περιχύνονται με ζωμό κρέατος ή γάλακτος. Παραδοσιακά το πιάτο σερβίρεται στο νησί την Κυριακή της Τυρινής.
Στην Εύβοια για γκόγκλιες
Πρόκειται για ένα μίνιμαλ πιάτο κομμένων ζυμαρικών, αλλά πολύ γευστικό. Ίσως το βρεις, βέβαια, και με άλλες ονομασίες, όπως τζόλια ή κουρκουμπίνες. Τα βασικά συστατικά τους δεν είναι παρά νερό, αλεύρι και αβγό, ενώ μαγειρεύονται με πρόβειο βούτυρο και λίγο νεράκι. Παραδοσιακά δεν σερβίρονται με κάποια ιδιαίτερη σάλτσα, αλλά μόνο με μπόλικο τριμμένο τυρί, κατά προτίμηση κεφαλοτύρι.
Στη Λακωνία για γκόγκες
Ίσως βρεις αυτό το ζυμαρικό και με το όνομα γκόγκιζες. Θεωρείται ότι δημιουργήθηκε από τους Αρβανίτες, που κατέληξαν στην περιοχή, ενώ παραδοσιακά σερβίρεται κυρίως τις Απόκριες και κυρίως την Κυριακή της Τυρινής. Η παρασκευή του δεν απαιτεί παρά αλεύρι, νερό και αλάτι, ενώ το τελικό του σχήμα θυμίζει αυτό του κοχυλιού. Στο πιάτο σου συνήθως θα φτάσει σε στρώσεις, μαζί με μπόλικη μυζήθρα και καυτό ελαιόλαδο ή βούτυρο.
Στη Μακεδονία για πέτουρα
Θα λέγαμε ότι ουσιαστικά μιλάμε για τις χυλοπίτες της Βόρειας Ελλάδας, που ίσως σού θυμίζουν και τις παπαρδέλες. Θεωρείται ότι έφτασαν στην χώρα από τους Έλληνες του Πόντου, της Καππαδοκίας και της Μικράς Ασίας. Το ζυμαρικό δεν τρώγεται φρέσκο, μιας και αφότου η ζύμη νωπή κοπεί σε φαρδιές λωρίδες, απλώνεται έτσι ώστε να στεγνώσει. Γι’ αυτό και συνήθως παρασκευάζονται τους καλοκαιρινούς μήνες του χρόνου. Συνήθως μπαίνουν συνοδευτικά σε κρέατα, όπως ο κόκορας, μαζί με σάλτσα.
Στο Ιόνιο για μπιρμπιλόνια
Συναντάται σε όλα τα νησιά του Ιονίου, αλλά συχνότερα στην Κέρκυρα. Ο νιόκος είναι ένα όνομα, με το οποίο μπορεί επίσης να τα συναντήσεις, αν και δεν σχετίζονται με τα ιταλικά νιόκι. Το ζυμαρικό, αν και ξεκάθαρο αποτέλεσμα της βενετικής επιρροής στα νησιά της περιοχής, θα λέγαμε ότι είναι ένα είδος όρζου, συγγενικό σε έναν βαθμό με το κριθαράκι. Ωστόσο, ο τρόπος παραγωγής τους θυμίζει αρκετά αυτόν, που ακολουθούμε στο άπλωμα του τραχανά. Όσο για το σερβίρισμα, συνήθως θα τα βρεις με τριμμένο τυρί ή και με κόκκινη σάλτσα φρέσκιας ντομάτας.
Στη Θράκη για μαντί
Ίσως θα μπορούσαμε να τα αποκαλέσουμε τα ραβιόλι της περιοχής. Μιλάμε, εξάλλου, για ζυμαρικά μεγαλύτερου μεγέθους, τα οποία πάντα έχουν γέμιση. Συναντώνται, βέβαια, και σε άλλες περιοχές του κόσμου, όπως η Τουρκία και το Αφγανιστάν. Το μέγεθός τους διαφοροποιείται από περιοχή σε περιοχή, αλλά σχεδόν πάντα η γέμισή τους είναι ένα μείγμα κιμάδων και σερβίρονται με σάλτσα ντομάτας ή κάποια παχύρευστη ξινή κρέμα. Βέβαια, είναι πιάτο, που δεν θα το βρεις την οποιαδήποτε μέρα, αλλά κυρίως σε μεγάλες γιορτές, είτε οικογενειακές είτε θρησκευτικές.
Στη Λήμνο για βαλάνες
Είναι πολύ πιθανό να τις γνωρίζεις και ως αυτούδια, με το όνομα να οφείλεται ακριβώς στο ότι το σχήμα τους θυμίζει εκείνο μικρού αυτιού. Ανάλογα το σε ποιο μέρος του νησιού θα βρεθείς, βέβαια, ίσως ακούσεις να τα αποκαλούν και μακαρούνες. Σημασία έχει ότι η γεύση μένει το ίδιο απολαυστική και θα σού σερβιριστούν είτε με αρκετό τριμμένο τυρί, είτε με μούστο, είτε και με τα δύο υλικά συνδυασμένα.
Στην Κάρπαθο για σκορδομακαρούνες
Οπτικά ίσως σού θυμίζουν αρκετά τις πένες ή τα κρητικά σκιουφιχτά. Ωστόσο, το σκόρδο είναι ξεκάθαρα ο πρωταγωνιστής του πιάτου. Για να τα ετοιμάσεις, απλά χρειάζεται να τα βράσεις. Το σερβίρισμα, όταν ακολουθείται η παραδοσιακή επιλογή, απαιτεί να ανακατέψεις τα ζυμαρικά σου με σιτάκα, ένα παραδοσιακό μαλακό γλυκόξινο τυρί του νησιού, αλλά και να τα περιχύσεις με τσιγαρισμένο κρεμμυδάκι.
Στη Δυτική Κρήτη για λαντουρίδια
© http://iscreta.gr/
Πλέον δεν τα βρίσκεις τόσο εύκολα, αλλά αν το καταφέρεις αξίζει να τα δοκιμάσεις. Δημιουργήθηκαν από τις φτωχές αγροτικές οικογένειες του νησιού, με το ζυμαρικό να παρασκευάζεται από το ψωμί, που ξέμενε, και να μετατρέπεται σε μικρές μπάλες. Βράζονταν σε νερό, γάλα ή ζωμό κρέατος μέχρι το τελικό αποτέλεσμα να θυμίζει σούπα. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις σερβίρεται και ως γλυκό με ζάχαρη, μέλι ή πετιμέζι.