Ομολογώ πως δεν έχω παρακολουθήσει την καριέρα της κυρίας Ελισάβετ Κωνσταντινίδου με μεγάλη προσοχή και δεν γνωρίζω όλους τους σταθμούς της, όμως μονίμως την θεωρούσα γλυκό άνθρωπό, υπέροχη κωμικό και ένα μέλος της παρέας που μου κράτησε συντροφιά στα εφηβικά μου χρόνια, δηλαδή του Παρά 5. Για εκείνους τους ηθοποιούς που έχουν ανήκει σε καστ σειρών που αγαπάς, υπάρχει μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου και, όσο και αν τους ‘χάνεις’ στην μετέπειτα επαγγελματική πορεία τους, μονίμως χαίρεσαι όποτε τους πετυχαίνεις ξανά κάπου. Είτε σε κάποια παράσταση, που τους δίνεται η ευκαιρία να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους, είτε σε κάποια τηλεοπτική συνέντευξη, όπου μπορούν να ξεδιπλώσουν την προσωπικότητά τους. Δυστυχώς, η ‘συνάντηση’ με την κυρία Κωνσταντινίδου έγινε με τον δεύτερο τρόπο και ήταν εξαιρετικά (και αναπάντεχα) απογοητευτική.
Χωρίς να έχει ερωτηθεί κάτι σχετικό από την παρουσιάστρια Σίσσυ Χριστήδου και θυμίζοντας τακτικές Βάνας Μπάρμπα, έφερε μόνη της στην συζήτηση τον Πέτρο Φιλιππίδη, μιλώντας για το ταλέντο του ως σκηνοθέτη και λέγοντας πόσο ‘νοιαζόταν’ για τους ηθοποιούς του, ενώ στη συνέχεια προχώρησε σε ένα τουλάχιστον πεντάλεπτο λογύδριο, όπου προσπαθούσε να ‘διαχωρίσει τον άνθρωπο από τον καλλιτέχνη’, να κατηγορήσει το κοινό που δεν θέλει πλέον να τον βλέπει στις οθόνες του υποστηρίζοντας ότι ‘κανένας δεν είναι αθώος’, να ρίξει μέσα σε όλη αυτή τη σούπα και μία-δυο αμπελοφιλοσοφίες του στιλ “όλοι έχουν ένα σχέδιο ζωής, όλα για κάποιο λόγο γίνονται” και να καταλήξει στο υπέροχο “εφόσον αντιμετώπισε τις ευθύνες του, τι να κάνουμε; Να τον κρεμάσουμε κιόλας;”
Τα λόγια της κυρίας Κωνσταντινίδου είναι φυσικά προβληματικά από μόνα τους, χωρίς να εξετάσουμε καμία άλλη παράμετρο εκτός του είναι ένα δημόσιο πρόσωπο και προσπαθούσε να υπερασπιστεί έναν εγκληματία σε μία πλατφόρμα όπως εκείνη της τηλεόρασης.
Γίνονται πραγματικά στενάχωρα όμως αν γνωρίζεις ότι και η κόρη της έχει ασχοληθεί (και νομίζω συνεχίζει να ασχολείται) με τον χώρο του θεάτρου και η ίδια η μητέρα της, καθισμένη αναπαυτικά σε έναν καναπέ, πήρε ξεκάθαρα το μέρος ενός βιαστή και όχι των θυμάτων του. Θυμάτων σαν την κόρη της, με όνειρα και προσδοκίες να γίνουν ηθοποιοί και ‘ιερά τέρατα’ σαν τον Πέτρο Φιλιππίδη να καραδοκούν πίσω από την σκηνή, έτοιμα να τις κατασπαράξουν. Ανάμεσα στα λόγια της μου έκαναν εντύπωση και όσα είχε να πει για το πώς θα αντιδρούσε αν συνέβαινε και σε εκείνη το ίδιο, δηλώντας ότι, όντας ‘ηφαιστειώδης’ προσωπικότητα, δεν θα άφηνε κανέναν να της κάνει κακό. Η καημένη η Σίσσυ Χριστήδου προσπάθησε να φέρει την συζήτηση σε λίγο πιο αποδεκτά επίπεδα, εξηγώντας ότι δεν είναι πάντα τόσο εύκολο για ένα θύμα ούτε να φύγει ούτε να μιλήσει και, ενώ η κυρία Κωνσταντινίδου συμφώνησε, στην συνέχεια ξεκίνησε να μιλάει για τον Kevin Spacey.
Αναφερόμενη στην απόσυρσή του από την σειρά του Netflix House of Cards είχε να πει “Μιλάμε για έναν τεράστιο ηθοποιό, ο οποίος έκανε μία τεράστια βλακεία και καλά έκανε και τιμωρήθηκε, αλλά θέλω να τις βλέπω τις ταινίες του. Γιατί να μην τις βλέπω;” Για την ιστορία, ο Kevin Spacey έχει κατηγορηθεί από πάνω από 30 άνδρες για σεξουαλική κακοποίηση και απόπειρα βιασμού, ανάμεσά τους και ανήλικα άτομα.
Ούτε για ένα δευτερόλεπτο της συνέντευξης η κα Κωνσταντινίδου δεν ανέφερε τους λόγους για τους οποίους ο Πέτρος Φιλιππίδης αυτήν την στιγμή βρίσκεται στην φυλακή, περιγράφοντας τις επιθέσεις και τους βιασμούς του ως ‘αδυναμίες’ των ηθοποιών, λέγοντας πως τελικά ‘κανένας δεν είναι αθώος’ και αποφεύγοντας να πάρει μία πιο ξεκάθαρη θέση, μιλώντας αόριστα για την εξουσία και το πόσο κακό κάνει στους ανθρώπους. Είναι ένα δύσκολο απόσπασμα να παρακολουθήσεις χωρίς να έχεις νεύρα, και σίγουρα αρκετά triggering για θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, τα οποία παρακολουθούσαν την Ζουμπουλία του Παρά Πέντε να ‘ξεπλένει’ κανονικότατα έναν κατά συρροή βιαστή.
Κατανοούμε ελαφρώς την αμηχανία να μιλήσει άσχημα για ένα φιλικό της πρόσωπο (εκείνη άλλωστε μας πληροφόρησε ότι έχουν επικοινωνήσει και στο τηλέφωνο κάνα δυο φορές από τότε που ο Φιλιππίδης κρίθηκε προφυλακιστέος), όμως είναι πασιφανές από τον τρόπο με τον οποίο η ίδια τον έβαλε στην συζήτηση, ότι πήγε εκεί με σκοπό να τον υπερασπιστεί και να φέρει προς το μέρος του έστω και λίγη συμπάθεια από το κοινό. Το μόνο που φυσικά κατάφερε ήταν να αντιπαθήσουμε εκείνη. Το χειρότερο της υπόθεσης είναι πως με την έναρξη της νέας τηλεοπτικής σεζόν και τους διάφορους καλεσμένους που αδημονούν να μας στολίσουν με τις αποψάρες τους μπροστά σε μια κάμερα, αντιλήψεις σαν της κυρίας Κωνσταντινίδου θα βλέπουμε συχνά. Το ζήτημα είναι να μην μας κουράσουν τόσο ώστε να σταματήσουμε να τους δίνουμε σημασία, καθώς αν δεν υπάρχει αντίλογος, μπορεί και να πιστέψουν ότι όλα όσα λένε είναι αποδεκτά.
Δεν έχει καμία σημασία πόσο ‘μεγάλος’, ‘σπουδαίος’, ‘ανεπανάληπτος’ και ‘γεμάτος αδυναμίες’ είναι ένας καλλιτέχνης (ή οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος σε θέση εξουσίας). Το να μην παίρνεις ξεκάθαρα την θέση των θυμάτων που έβλαψε, σε πηγαίνει απευθείας στην λάθος μεριά της ιστορίας. Και δυστυχώς, δεν περιμέναμε την συγκεκριμένη γυναίκα να βάλει τον εαυτό της τόσο πρόθυμα εκεί.