Ένας σύγχρονος αναγνώστης που ξεφυλλίζει τα τρία μόλις κόμικς που έχουν πρωταγωνίστρια τη Barbarella, είναι δύσκολο να καταλάβει γιατί πριν από περίπου 60 χρόνια το ίδιο πρόσωπο προκαλούσε υστερία, αφορισμούς και απαγορεύσεις. Τα ήθελε και τα έπαθε. Για την τότε κοινωνία, η εμφάνιση ενός κοριτσιού που δεν αποτελούσε ντεκόρ στον κόσμο των ανδρών, ενός θηλυκού Flash Gordon που αναζητούσε τον διαγαλαξιακό έρωτα και δεν δίσταζε να γεμίσει τα καρεδάκια της με απελευθερωμένες λεπτομέρειες του χαρακτήρα και του κορμιού της, ήταν ένα σοκ. Ένα ιστορικό ξάφνιασμα που σήμανε το τέλος των pin ups, ένα τηλεσκόπιο που είδε τα αστέρια σε μια εποχή που οι γυναίκες της Marvel ήταν αγέννητες.
Γενηθήτω φως
Όταν στα κιόσκια των σταθμών του τρένου κρεμάστηκε το τριμηνιαίο περιθωριακό περιοδικό V magazine που περιείχε τις δύο πρώτες σελίδες της Barbarella, δίπλα υπήρχαν πολύ πιο δημοφιλή εξώφυλλα. Το Paris-Hollywood συνέχιζε να προκαλεί με τις αθώες γυμνές ζωγραφιές του Vargas, οι σοβαρές εφημερίδες δημοσίευαν στην πρώτη σελίδα μία σκληρή άποψη για την ταινία του Luis Malle Les amants. Την υπέγραφε ένας περιστασιακός αλλά αυστηρότατος κριτικός κινηματογράφου. Ο Πάππας.
Οι λιγοστοί αναγνώστες του V magazine γνωρίστηκαν αυτοπροσώπως με την Barbarella στο τρίτο τετραγωνάκι. Κάτι τους θύμιζαν τα ξανθά μακριά μαλλιά και τα σαρκώδη χείλη. Σωστά. Ήταν η Brigitte Bardot, αλλά στο χάρτινο!
“Πράγματι στην BB βρίσκεται η πηγή της έμπνευσης μου»”ομολόγησε αργότερα ο δημιουργός της Jean Claude Forest .”Αλλά την ήθελα να έχει και κάτι από διανοούμενη. Στο μυαλό μου ήταν ταυτόχρονα και η Monica Vitti”. Στο τέταρτο καρέ των περιπετειών της Bardot-Vitti συνέβη κάτι πρωτόγνωρο, έκανε μεγαλοπρεπή εμφάνιση το στήθος της! Υπερήφανο και προκλητικό, δεν έδινε δεκάρα για τις υπόλοιπες συντηρητικές συναδέλφους της που κοκκίνισαν από ντροπή. Το φιλί ήρθε μετά από τρεις ολόκληρους μήνες και προκάλεσε σάλο. Παθιάρικο, με τα χείλη σε πρώτο πλάνο, χτυπούσε για πρώτη φορά τα τύμπανα της σεξουαλικής απελευθέρωσης που σε λίγα χρόνια θα θέριευε.
Νάτη η πρώτη σε όλη την Ευρώπη
1964. Ο εκδότης Eric Losfeld, μέλος της πρωτοποριακής τριάδας Losfeld-Pauvert- Girodias, αποφασίζει να ενοποιήσει τα δημοσιευμένα με τρίμηνη συχνότητα επεισόδια σε ένα τόμο και έτσι η Barbarella κερδίζει άλλο ένα παράσημο. Γίνεται το πρώτο επιμελημένο και λουσάτο κόμικ-άλμπουμ! Η ιστορική σημασία του δεν εμποδίζει τις αρμόδιες λογοκριτικές αρχές να του απαγορεύσουν την διαφήμιση, την έκθεση σε βιτρίνες και την πώληση του σε νέους κάτω των 18 ετών. Μάταιος κόπος. Το άλμπουμ γνωρίζει αδιανόητη επιτυχία. Η αφηγηματική, απελευθερωμένη από κλισέ, εικονογράφηση δημιουργεί οπαδούς τόσο στο χώρο των αναγνωστών κόμιξ, όσο και των διανοούμενων. Από την αυστηρή λέσχη του κριτικού Francis Lavoisier εκτοξεύονται ύμνοι, ενώ ο σκηνοθέτης Alain Resnais δηλώνει εκστασιασμένος και βαθύτατα επηρεασμένος, τόσο από την προσωπικότητα της ηρωίδας, όσο και από την νέα μορφή διήγησης που ανακάλυψε. Στην έκθεση του μουσείου της Art Deco’, στην οδό Rivoli, η Barbarella κατακτά άλλη μία πρωτιά. Στο κιόσκι που πουλιέται σχηματίζονται τεράστιες ουρές από ανθρώπους όλων των ηλικιών και των τάξεων. Είναι ένα best seller που έρχεται από το πουθενά για να ανατρέψει όλες τις συνταγές. Οι εκδότες βλέπουν έκπληκτοι ότι ένα ανάγνωσμα που προοριζόταν για περιθωριακή χρήση, τελικά συναντά την μαζική κατανάλωση και πουλάει σαν τρελό: 20.000 άλμπουμ μόνο κατά τη διάρκεια της έκθεσης!
Άγγελοι, ρομπότ και μια ταινία
Η Barbarella έχει γίνει ένα σύμβολο που χαίρεσαι να το βλέπεις. Ο Forest αφήνει την φαντασία του να την μπλέκει όλο και σε πιο τολμηρές καταστάσεις, ξεκινά να ερωτεύεται έναν άγγελο, φτάνει να κάνει έρωτα με ένα ρομπότ, τον ευτυχή Έκτορα. Η ατάκα που ανταλλάσσουν μετά το τέλος της θυελλώδους ένωσης τους γίνεται σύνθημα και αφίσα.
“Έκτωρ, έχετε πολύ ωραίο στυλ”.
“Γνωρίζω τις αδυναμίες μου, καμιά φορά οι κινήσεις μου είναι μηχανικές”.
Το 1968, ο Ροζέ Βαντίμ αποφασίζει να μεταφέρει το κόμικ στον κινηματογράφο. Όμως -είδηση βόμβα-δεν θα πρωταγωνιστήσει η Bardot. Μια νεαρή Αμερικάνα που έχει πάρει τη θέση της στη καρδιά του σκηνοθέτη, είναι αυτή που τελικά ντύνεται με τα λιγοστά ρούχα της ηρωίδας. Ονομάζεται Τζέιν Φόντα.
Το φιλμ, παρά τις αρχικές γκρίνιες του Forest, που αργότερα το θεώρησε “γοητευτικό κιτς”, φέρνει χιλιάδες θεατές στις αίθουσες προβολής και η Φόντα τυπώνεται ταυτόχρονα στο εξώφυλλο 36 περιοδικών. Έχει πολύ ωραίο στυλ!
Μία έμπνευση της φύσης
“Θα ήθελα να εξέπεμπε τον ερωτισμό του Τελευταίου τανγκό στο Παρίσι“, ξαναπαραπονέθηκε ο δημιουργός της χάρτινης ηρωίδας, ο οποίος πολλά χρόνια μετά την αρχική έμπνευση του, αρνείτο πεισματικά να συνεχίσει τις ιστορίες με την διάσημη ηρωίδα του. “Η Barbarella δεν είναι ο Τεν Τεν, είναι η Γκρέτα Γκάρμπο”, είπε σε μία σπάνια συνέντευξη του, δίνοντας άπαξ και δια παντός τις συντεταγμένες αυτού του πλανήτη. “Γεννήθηκε για διασκέδαση. Όταν έσπασα το πόδι μου βρέθηκα στο νοσοκομείο και εκεί άρχισα να διαβάζω κόμικς. Ανακάλυψα ότι όλοι οι ήρωες ήταν άντρες, τα κορίτσια ελάχιστα και πολύ σφιγμένα, τους έλειπε το βασικό στοιχείο της ανθρώπινης συμπεριφοράς, ο έρωτας. Άρχισα λοιπόν εκεί, πάνω στο κρεβάτι μου, να αναζητώ το κόμικ που θα ήθελα να διαβάσω. Και έτσι συνάντησα την Barbarella“.
Η ηρωίδα έχει άλλη άποψη γι αυτή την συνάντηση και την απεκάλυψε στα γενέθλια της: “Νομίζω ότι ο Forest ποτέ δεν υπήρχε και απλώς είμαι μια τυχαία έμπνευση της φύσης”. Στη συνέχεια απάντησε στην ερώτηση που απευθύνεται μόνο στις χάρτινες σταρ. “Γερνάτε;” “Οι γύρω μου γερνάνε. Θυμάμαι για παράδειγμα έναν δεκαοχτάρη που με ξεφύλλιζε. Σήμερα που έχει γίνει σχεδόν 78, δεν τον αναγνωρίζω”.