Όταν κάποιος κάνει ένα επάγγελμα, που τον καθιστά γνωστό, είναι πολύ συχνό το κοινό να εμφανίζει την απαίτηση να είναι πάντα στη διάθεσή του. Να είναι, δηλαδή, πάντα ανοιχτός στο να έρθει σε επαφή μαζί του, να μιλήσει, να δώσει συνεντεύξεις και γενικά να απαντήσει στην προσοχή που του δίνεται με τα αντίστοιχα μεγέθη προσοχής. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, οι περισσότεροι βιάζονται να τον κρίνουν ως σνομπ, ψωνισμένο, ψηλομύτη και ξιπασμένο. Η πλειοψηφία αδιαφορεί τόσο για τους λόγους που μπορεί να κρύβονται πίσω από την στάση του, όσο και για το δικαίωμά του να εκτίθεται όπως, όσο και αν θέλει.
Κατ’ αρχάς, να πούμε ότι το να μην θες την προσοχή του κόσμου ή να δώσεις μία συνέντευξη, για παράδειγμα, δεν χρειάζεται να έχει κάποια περίπλοκη αιτία. Θα έπρεπε να είναι σεβαστό ακόμα και αν ο λόγος είναι ότι ο άλλος δεν έχει όρεξη. Και ναι, αυτό ισχύει ακόμα κι αν είναι διάσημος ηθοποιός, τραγουδιστής, αθλητής ή οτιδήποτε. Το ότι κάποιος είναι πετυχημένος στο επάγγελμά του δεν ισούται (όχι πάντα) με διάθεση για προβολή. Μπορεί κάποιος να θέλει απλά να ερμηνεύσει καλά τον ρόλο του σε μία καλή δουλειά ή να βοηθήσει την ομάδα του να νικήσει. Μπορεί η διασημότητα να μην ήταν ποτέ στόχος του.
Το παράδειγμα του Big Sofo
Εκτός αυτού, όμως, συχνά ξεχνάμε ότι μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι, πιο σοβαροί λόγοι, που κάποιος δεν θέλει την προσοχή του κόσμου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης aka Big Sofo. Ο παλαίμαχος μπασκετμπολίστας μίλησε στη Lifo και τον Γιώργο Ψωμιάδη. Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην αγοραφοβία, που μπήκε στη ζωή του μόλις άρχισε να γίνεται πιο γνωστός.
Ο ίδιος εξήγησε ότι στο άθλημά του είναι στη πραγματικότητα μόνο αυτός, οι συμπαίκτες του και οι αντίπαλοι. Με άλλα λόγια, μόλις δέκα άτομα. Η εξώθηση, λοιπόν, στο να έρθει σε επαφή με χιλιάδες ήταν αυτή που του προκάλεσε την αγχώδη διαταραχή. Πιο συγκεκριμένα, ανέφερε ότι απέφευγε να περνάει από μέρη με πολύ κόσμο, όπως οι πλατείες, γιατί δεν μπορούσε να τον κοιτάνε όλοι, ενώ αρνούταν να δώσει συνεντεύξεις για να αποφύγει την περεταίρω προσοχή. Για το τελευταίο, μάλιστα, όχι απλά δεν υπήρξε κατανόηση, αλλά του έμεινε και κακό όνομα.
“Ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει ότι στο μπάσκετ, μέσα σε ένα γήπεδο, δεν είναι δέκα χιλιάδες κόσμος αλλά δέκα άτομα. Εγώ και άλλοι εννιά, που δεν τους νοιάζει ποιος είμαι και τι κάνω, τους νοιάζει μόνο η μπάλα. Απέκτησα αγοραφοβία. Έβγαινα έξω και με έπιανε κρύος ιδρώτας. Είναι στιγμές που θέλουμε να βγούμε και λέω στη γυναίκα μου ‘Ας μην περάσουμε από την πλατεία, ας κάνουμε τον κύκλο’. Περνάω από την πλατεία και γυρνούν όλα τα βλέμματα. Τη ρωτάω ‘Τι έγινε; Έχω τίποτα;’. Εμένα αυτό ποτέ δεν μου άρεσε. Μου ζητούσαν να δώσω συνέντευξη, έλεγα ‘Όχι, παιδιά, ευχαριστώ, δεν θέλω’ ‒ κωλόπαιδο ο Σοφοκλής”.