Το πλέξιμο, ως δημιουργική απασχόληση, είναι συνυφασμένο με τις γιαγιάδες μας. Για όσους από εμάς είχαμε τη χαρά να τις παρακολουθήσουμε μεγαλώνοντας να φτιάχνουν μικρά αριστουργήματα με δύο βελόνες και ένα νήμα μαλλί έμοιαζε κάτι μαγικό. Λες και μόνο εκείνες μπορούσαν να περάσουν με ακρίβεια τους πόντους. Όταν δε, έπλεκαν βλέποντας παράλληλα τηλεόραση, σχεδόν στα τυφλά μας άφηναν με το στόμα ανοιχτό.
Την τελευταία περίπου 5ετία το πλέξιμο έγινε trend. Ειδικότερα στην Ελλάδα, με την οικονομική κρίση, όλο και περισσότερες γυναίκες πολύ πολύ νεότερες από τις γιαγιάδες μας ξεκίνησαν σεμινάρια πλεξίματος είτε γιατί ήθελαν να φτιάχνουν μόνες τους αξεσουάρ και ρούχα, είτε για να ξεκινήσουν ένα brand με handmade προϊόντα, σύγχρονα μεν, που όμως και πάλι μας θύμιζαν τις πολυμήχανες γιαγιάδες μας.
H Αμερικανίδα Crystal Rose Mihaylo έχει πάει το πλέξιμο ένα βήμα πιο πέρα. Οι πλεκτές της δημιουργίες της οποίες και πουλά κάτω από το φεμινιστικό brand της Not Your Nana’s Yarnwork απέχουν πάρα πολύ από τα πλεκτά της γιαγιάς, ακριβώς όπως λέει και το όνομά του, καθώς και από οποιαδήποτε πλεκτή δημιουργία θα σκέφτονταν κάποιος αν του έλεγες ότι αυτόν τον καιρό πλέκεις. Κι αυτό γιατί τα items της Crystal είναι μικρά και μεγάλα πλεκτά μαξιλάρια – πέη, πλεκτές θήκες για γλαστράκια σε σχήμα γυναικείου στήθους, πανέμορφες πλεκτές κλειτορίδες – μπρελόκ και πλεκτά πορτοφολάκια σε σχήμα αιδοίου.
Γλιστρήσαμε στα DM της Crystal και την ρωτήσαμε για να μάθουμε πως ξεκίνησε το Not Your Nana’s Yarnwork, συγκινητικές ιστορίες πίσω από τις δημιουργίες της, αλλά και το πόσο χρονοβόρο είναι να πλέξεις ένα τεράστιο 3D πέος – μαξιλάρι.
Το πλέξιμο για την Crystal ξεκίνησε, όπως ακριβώς ξεκινούσε για την πλειονότητα των γυναικών παλαιότερα, με την ανακοίνωση του ερχομού του παιδιού της. Συγκεκριμένα, η Crystal, που κατάγεται από το Delaware αλλά αυτή τη στιγμή μένει στην Georgia ξεκίνησε να μαθαίνει πλέξιμο έξι χρόνια πριν, όταν ήταν έγκυος στο γιο της Vincent, καθώς ήθελε να του πλέξει η ίδια τα μωρουδιακά του ρούχα. Αρχικά λοιπόν οι δημιουργίες της ήταν μικρά καπελάκια και καλτσάκια. Όπως λέει η ίδια δεν ήταν καθόλου καλή σε αυτό “Μου έβγαιναν πάντα μικρά. Τελικά αποφάσισα να δοκιμάσω την τεχνική amigurumi (σ.σ. 3D ιαπωνική τεχνική πλεξίματος με βελονάκι) και ανακάλυψα ότι ήμουν πολύ καλύτερη στο να πλέκω μικρά ζωάκια, παρά ρούχα“. Η πρώτη φορά που έπλεξε αναπαραγωγικά όργανα ήταν για ένα δώρο που ήθελα να κάνει σε μία φίλη της – ένα χριστουγεννιάτικο στολίδι – αιδοίο. “Είχα δει στολίδια αιδοία φτιαγμένα από τσόχα και αποφάσισα να δω αν θα μπορούσα να κάνω κάτι αντίστοιχο με μαλλί. Το έκανα και τρελάθηκαν όλοι“.
Μετά τα πρώτα post της δουλειάς της στο Instagram η φήμη της εκτοξεύτηκε και πλέον είναι αναγνωρισμένη διεθνώς ως φεμινίστρια fiber artist. Παρόλο που τα social media μπορούν να γίνουν αρένα τοξικών αντιπαραθέσεων, σπάνια γίνεται δέκτης αρνητικών σχολίων. “Γενικότερα η ανταπόκριση στη δουλειά μου είναι θετική. Οι άνθρωποι φαίνεται να εκτιμούν το body positivity, το sex positivity, και την συμπεριληπτικότητα που προωθώ με τα έργα μου“.
Η ίδια, μέσα από τον λογαριασμό της στο Instagram της έχει δηλώσει ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των πελατών της είναι γυναίκες. Δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι αν το να αποκτήσουν ένα έργο της Crystal βοηθά στην ενδυνάμωσή τους. “Σίγουρα. Διαφορετικές μεταξύ τους γυναίκες μπορούν να δουν ότι εκπροσωπούνται με έναν θετικό τρόπο μέσω της τέχνης μου. Αγοράζουν έργα μου και άντρες και πιστεύω ότι είναι για τον ίδιο λόγο, κυρίως επειδή πολλοί από τους άντρες πελάτες μου είναι gay, και βλέπουν ότι στηρίζω την LGBTQI+ κοινότητα. Φυσικά και straight άνδρες αγοράζουν τα έργα μου ως δώρο στα κορίτσια τους και πραγματικά το βρίσκω υπέροχο. Πιστεύω πως ανεξάρτητα από το φύλο πρέπει να είσαι φεμινιστής για να αντιλαμβάνεσαι και να σου αρέσει αυτό που κάνω“.
Η παραγωγή των πλεκτών της Crystal δεν είναι εύκολη, υπάρχει από πίσω πολύς κόπος. Αρκετά από τα έργα της μπορούν να βγουν σε μία μέρα μικρά items, όπως για παράδειγμα τα μπρελόκ, ολοκληρώνονται σε μία ώρα, όμως τα πιο δύσκολα μπορεί να πάρουν 5 με 10 ώρες, και άλλα μέρες ή και εβδομάδες. Από τα σχέδιά της τα αιδοία και τα πέη είναι ισόποσα δημοφιλή, και επίσης πολύ καλά τα πάνε και τα γυναικεία στήθη.
“Είμαι χωρίς αμφιβολία φεμινίστρια. Πάντα ήμουν και πάντα θα είμαι. Ακόμα και ως παιδί ύψωνα τη φωνή μου για κοινωνική δικαιοσύνη. Πιστεύω ότι για αυτό αγαπώ τόσο πολύ τη δουλειά μου. Όσο μεγαλώνει η επιχείρησή μου, τόσο περισσότερο μπορώ να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο αναφορικά με φεμινιστικά θέματα όπως το body positivity, το sex positivity, και τα LGBTQI+ δικαιώματα”, αναφέρει ασχετικά με το πόσο φεμινίστρια νιώθει η ίδια.
Η Crystal είναι single mother, ωστόσο μοιράζεται το μεγάλωμα του γιου της με τον πρώην άντρα της. “Μπορεί να είμαστε χωρισμένοι, αλλά είμαστε ακόμα οικογένεια αναφέρει“. Πριν πάρει διαζύγιο δεν εργάζονταν και έμενε σπίτι με το παιδί. Το ότι αργότερα έπρεπε να μοιράζεται το παιδί της με τον πρώην άντρα της την δυσκόλεψε, ωστόσο της επέτρεψε να βρει την ισορροπία της, καθώς σαν “stay at home mom”, δεν μπορούσε, όπως εξομολογείται, να έχει άλλη ταυτότητα πέρα από αυτή της μητέρας. Μέσα από τη διαδικασία του διαζυγίου ωρίμασε και οδηγήθηκε στο να γίνει η επιτυχημένη επιχειρηματίας που είναι σήμερα.
Πολλές φορές τα έργα της είναι αναθέσεις με αφορμή συγκινητικές ιστορίες των ακόλουθών της. Πρόσφατα δημιούργησε ένα μαξιλάρι για ένα non-binary άτομο που έκανε αφαίρεση στήθους στο πλαίσιο της διαδικασίας του transition, έχοντας ως αναφορά φωτογραφίες από το στήθος του ατόμου πριν την επέμβαση, με την Crystal να δηλώνει συγκινημένη που έγινε κομμάτι σε μία τόσο καθοριστική στιγμή για κάποι@. “Έχω συνδεθεί πολύ με τους ανθρώπους μέσω της δουλειάς μου. Ένα από τα πιο πρόσφατα έργα μου που κρύβει μια πολύ δυνατή ιστορία από πίσω, ήταν ένα μαξιλάρι πέος για μία πελάτισσά της που παλεύει με χρόνιο πόνο. Φαίνεται ένα τόσο “ανάλαφρο” item, ωστόσο έβαλα πολύ κόπο στο να το φτιάξω στο σωστό μέγεθος με τις σωστές διαστάσεις για την κοπέλα που το ζήτησε έτσι ώστε να μπορεί να την ανακουφίσει“, σημειώνει.
Πρόσφατα η Crystal παραιτήθηκε και από τη δουλειά της για να ασχοληθεί με το πλέξιμο και το Not Your Nana’s Yarnwork ελπίζοντας όχι μόνο ότι θα το μεγαλώσει, αλλά και ότι θα συνεχίσει να περνά τα μηνύματά της μέσα από τα έργα της τα οποία πλέον ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο.