Σε συνεργασία με το brand plus size ρούχων e-xclusive, γράφει η Eιρήνη Ρουκουνιώτου
Η αφήγηση που θα σας κάνω δεν θα αναφέρει ουδέν σχόλιο αρνητικό για τα παραπάνω κιλά που μπορεί να έχω και φυσικά καμία απαισιόδοξη σκέψη από μεριάς μου προς αυτά. Βάλετε τα γυαλιά σας, χαμηλώσετε την τηλεόραση και όλες οι κοπέλες απανταχού προσέξτε την ιστορία από τη δίκη μου σκοπιά (και όμως είμαι και εγώ μια τόσο ευτυχισμένη κοπέλα που μπορεί να θεωρηθεί plus size):
Από μικρή θυμάμαι πάντα αντιμετώπιζα όλες τις καταστάσεις με χιούμορ. Bέβαια πίστευα πως ήταν η άμυνα μου, τώρα πιστεύω ότι είναι η δύναμη μου. Όσο και αν υπήρξαν αρκετές προσπάθειες για bullying από νεαρή ηλικία πάντα κατέληγαν άκαρπες, καθώς από μικρή η μαμά μου, μου είχε μάθει να αγαπώ τον εαυτό μου έτσι ακριβώς όπως είναι και κυρίως να τον σέβομαι. “Μόνο έτσι θα σε αγαπήσουν και οι άλλοι. Aν εσύ ο ίδιος δεν αγαπάς τον εαυτό σου, μην περιμένεις από τους άλλους τίποτα. Είσαι ό,τι εκπέμπεις,” μου έλεγε.
Πηγαίνοντας λοιπόν από τάξη σε τάξη δεν άφηνα τίποτα να με ρίξει ψυχολογικά, στεκόμουν σαν βράχος γιατί ήξερα ποια είμαι και που βαδίζω. Είχα τις παρέες μου, ήμουν η καλύτερη μαθήτρια, πρόεδρος της τάξης και στο δεκαπενταμελές. Σε μεγαλύτερη ηλικία είχα και εγώ τa φλερτ μου, και ήταν κάμποσα, παρόλο που πολλές κοπέλες αναρωτιόταν το γιατί.
Το αποκορύφωμα εδώ ήταν όταν μάλιστα μια κοπέλα που τότε θεωρούσα κολλητή μου, η οποία με διέγραψε από τη ζωή της σε μια νύχτα γιατί θεωρούσε ότι εγώ την έπεφτα στο αγόρι της και ότι δεν θα την έφτανα ποτέ (εννοείται πως δεν το έκανα). Αδυνάτισε τόσο πολύ για να αρέσει σε εκείνον και του είπε με ύφος ότι πως κοιτάς τη φίλη μου αφού είναι (τεράστια θα πω εγω αν και είπε κάτι άλλο), και τελικά εκείνος της είπε πως δεν έχουν σημασία τα κιλά αλλά ο άνθρωπος. Και τελικά την παράτησε.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως τα λόγια της μαμάς μου αντηχούν ακόμα και σήμερα: είμαστε αυτό που εκπέμπουμε! Κάθε μέρα το πρωί όταν ξυπνάω ακόμα και όταν είναι από τις δύσκολες μέρες που δεν μπορώ να αποδεχτώ τον εαυτό μου ως έχει (γιατί ναι υπάρχουν και αυτές), ακόμα το πρωί όταν πάω να πλύνω το πρόσωπο μου στον καθρέφτη, θα κοιταχτώ και θα πω ότι ΑΞΙΖΩ, ότι είμαι όμορφη, ότι οι ραγάδες μου είναι σημάδια του κορμιού μου όπως όλοι μας έχουμε. Κανείς δεν είναι τέλειος και ούτε του είπε κανείς πως πρέπει να είναι. Ούτως η άλλως ο εαυτός μου είναι ο καλύτερος μου φίλος αν δε τα πω σε εκείνον σε ποιον θα τα πω;
Του λέω ακόμα πως τα σχόλια των άλλων δεν με επηρεάζουν και πως όταν κλείνω την πόρτα και μπαίνω στο σπίτι μου είμαι εγώ και ο άνθρωπος μου και κανείς άλλος. Οι άνθρωποι οι δικοί μας, μας αγαπάνε και μας αποδέχονται έτσι όπως είμαστε και δεν έχουμε να δώσουμε αναφορά σε κανέναν άλλο. Άσε εκείνους να νιώθουν τύψεις, άλλωστε το έχω ξανά πει εμένα μου αρέσει όταν ξαπλώνω την νύχτα να κοιμηθώ να γυρίζω πλευρό και να κοιμάμαι καθαρός. Ασε τους υπόλοιπους να κάνουν τους απολογισμούς τους ! Έτσι καταρρίπτονται τα πρότυπα ομορφιάς που προσπαθούν να μας πλασάρουν με ύπουλο τρόπο. Εγώ λοιπόν την ζωή την απολαμβάνω στο κάθε της δευτερόλεπτο. Όταν γελάω, γελάω με την ψυχή μου, όταν κλαίω, κλαίω με όλο μου το είναι, όταν πονάω ζω το Δράμα μου! Γιατί η ζωή είναι ωραία και τα κιλά απλά ένας αριθμός.