Για άνθρωπος με ένα σπίτι γεμάτο βιβλία, έχω διαβάσει εξαιρετικά λίγα που αντικειμενικά σου φτιάχνουν τη διάθεση. Και λέω “αντικειμενικά”, γιατί εκεί έξω υπάρχουν βιβλία άκρως μελαγχολικά, που στο τέλος όμως κάτι σου “χαρίζουν” κι αυτό μπορεί να σου δώσει μία διαφορετικού τύπου χαρά. Σ’ αυτά υπάρχει, ωστόσο, ο κίνδυνος ανάλογα τον άνθρωπο το αποτέλεσμα να είναι το άλλο άκρο.
Ποια βιβλία, λοιπόν, υπάρχουν που θα σου χαρίσουν στα σίγουρα ένα χαμόγελο; Πιθανώς αυτά είναι αρκετά πολλά. Εμείς, όμως, θα σου πούμε για εκείνα που όταν έπεσαν στα δικά μας χέρια, η αγαλλίαση που μάς χάρισαν μάς έκανε να μη θέλουμε να τελειώσουν.
Η σημασία των πραγμάτων, Marta Rivera de la Cruz (Εκδόσεις Ωκεανίδα)
Ίσως να μην το καταλάβεις από τις πρώτες σελίδες, αλλά Η σημασία των πραγμάτων θα σου αφήσει μία ξεκάθαρη γεύση αισιοδοξίας. Δεν είναι κάποια υπερβολική ιστορία που ξεκινά από ένα τραγικό ήρωα που τα πάντα αλλάζουν στη ζωή του σαν από θαύμα. Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου απλού, κυνικού και πνιγμένου στη ρουτίνα και την τάξη του. Στο τέλος δεν γίνεται πλούσιος, διάσημος ή τρομερά πετυχημένος. Γίνεται, όμως, κάποιος που αναγνωρίζει την αξία και του πιο μικρού πράγματος, που θεωρεί την κάθε μέρα του συναρπαστική και που μαθαίνει ότι η “ακαταστασία” δεν είναι πάντα κακιά.
Γράμμα στη Ντ.: Ιστορία ενός έρωτα, André Gorz (Εκδόσεις Ποταμός)
Είναι μία ιστορία αγάπης που θα σε συγκινήσει, γιατί πρώτα απ’ όλα είναι αληθινή. Λίγο πριν τον θάνατο της επί δεκαετίες γυναίκας του -και τον δικό του-, ο Gorz αποφάσισε να γράψει αυτό το βιβλίο ως μία δημόσια ερωτική εξομολόγηση. Πρόκειται στην ουσία για ένα γράμμα 88 σελίδων. Μιλάει για όσα του χάρισε η παρουσία της στη ζωή του και για το πώς όλα θα ήταν πιο μαύρα και πεζά αν έλειπε εκείνη. Είναι συγχρόνως ένα ευχαριστώ -για όλα όσα έζησαν μαζί- και ένα συγγνώμη -για τις φορές που ξέχασε να της πει πόσο την αγαπάει-. Θα σε συγκινήσει, θα σου “ζεστάνει” την καρδιά και θα σε πείσει ότι ο μεγάλος έρωτας δεν είναι απλά ένα παραμύθι του Hollywood.
Ο μικρός πρίγκιπας, Antoine de Saint-Exupéry (Εκδόσεις Πατάκη)
Κάπου στις πρώτες σελίδες αυτού του βιβλίου θα βρεις ένα σκίτσο, που μεταφράζεται διαφορετικά από μικρούς και μεγάλους. Όσοι έχουν μεγαλώσει το βλέπουν σαν ένα απλό καπέλο. Τα παιδιά, όμως, με την φαντασία τους, βλέπουν ένα φίδι που έχει καταπιεί έναν ολόκληρο ελέφαντα.
Κάπως έτσι λειτουργούν και τα συναισθήματα που θα σου αφήσει Ο μικρός πρίγκιπας. Αν μέσα σου έχεις καταφέρει να παραμείνεις παιδί, τότε θα το αντιμετωπίσεις σαν ένα πανέμορφο και πανέξυπνο παραμύθι. Θα δεις τις περιπέτειές του πρωταγωνιστή σαν ένα ταξίδι ανακάλυψης του κόσμου. Στο τέλος θα νιώσεις ότι έμαθες κάτι παραπάνω για το τι σημαίνει αγάπη και φιλία.
Αν επιλέγεις να δεις τα πράγματα πιο κυνικά, καλύτερα άφησέ το. Θα καταλήξεις να μεταφράζεις τα πάντα αρκετά πιο πεζά και μελαγχολικά απ’ όσο πρέπει σε αυτό το βιβλίο.
Να σου πω μια ιστορία, Jorge Bucay (Εκδόσεις Opera)
Είναι ένα βιβλίο που όχι μόνο θα σε κάνει να χαμογελάσεις, αλλά και που όταν το τελειώσεις θα σε αφήσει και λίγο διαφορετικό. Ο Jorge Bucay έχει γεμίσει τις σελίδες του με ιστορίες που λέει στους ασθενείς του, για να τους βοηθήσει να βρουν τον “δρόμο” στα προβλήματα της ζωής και της ψυχολογίας τους. Ιστορίες που μάς θυμίζουν παραμύθια και ακριβώς χάρη σε αυτό μάς μιλάνε με τον πιο ευχάριστο τρόπο ακόμα και για τα πιο βαριά ζητήματα. Το σίγουρο είναι ότι κάπου μέσα τους θα βρεις τον εαυτό σου.
Το κοριτσάκι που είχε καταπιεί ένα σύννεφο μεγάλο σαν τον Πύργο του Άιφελ, Romain Puértolas (Εκδόσεις Πατάκη)
Όταν ξεκινάς να το διαβάζεις, για λίγο αρχίζεις να πιστεύεις ότι κατά λάθος αγόρασες παιδικό βιβλίο. Η κάπως παιδική “αφέλεια” της πρωταγωνίστριας και όλα τα εξωπραγματικά που συμβαίνουν σού αφήνουν το περιθώριο να το σκεφτείς. Μοιάζει με ένα παραμύθι τοποθετημένο στη σύγχρονη εποχή που έρχεται να μάς πει ότι ποτέ δεν πρέπει να τα παρατάμε, ότι αν κάτι το πιστεύεις, θα το καταφέρεις και πάντα να περιμένουμε το happy end.
Δεν θα σάς πούμε ψέματα. Κάπου προς το τέλος μάς δίνει και μια μικρή δόση μελαγχολίας. Ο συγγραφέας, όμως, φροντίζει να μάς θυμίσει ότι όποιο τέλος δεν μάς αρέσει είναι στο χέρι μας να το αλλάξουμε.
Πώς να είσαι Παριζιάνα (όπου κι αν βρίσκεσαι), Anne Berest/Audrey Diwan/Caroline de Maigret/Sophie Mas (Εκδόσεις Bell)
Δεν χρειάζεται να θες να γίνεις όντως Παριζιάνα, για να το διαβάσεις. Μην το δεις σαν έναν οδηγό ή -ακόμα χειρότερα- σαν βιβλίο αυτοβοήθειας. Δες το σαν τις σημειώσεις τεσσάρων γυναικών που αποφάσισαν να μιλήσουν για όλες τις πτυχές της ζωής τους με μπόλικη ειλικρίνεια και χιούμορ. Μάς λένε τους αφορισμούς τους. Περιγράφουν την καθημερινότητά τους. Παραδέχονται τα παράδοξα του χαρακτήρα τους. Μιλάνε για την σχέση τους με τον έρωτα. Μοιράζονται τα στιλιστικά tips τους. Μάς λένε τις συμβουλές που ακούνε συνεχώς από τη μαμά τους.
Στο τέλος δύο πιθανότητες υπάρχουν. Ή θα θες όντως να πας στη Γαλλία και να γίνεις Παριζιάνα. Ή θα ανακαλύψεις ότι κάπως τους μοιάζεις κι εσύ κι ας μην είσαι Παριζιάνα. Μόλις το διαβάσεις πάντως, είναι πολύ πιθανό να συγχυστείς ένα “τσακ” παραπάνω με το Emily in Paris και το πώς απεικόνιζε τους Γάλλους.
Eat Pray Love, Elizabeth Gilbert (Εκδόσεις Μίνωας)
Αν έχεις δει την ταινία, σε παρακαλώ μην κρίνεις το βιβλίο βάσει αυτής. Εκείνη ήταν ανάλαφρη και χαρούμενη χωρίς καμιά βαθύτερη ουσία. Αυτό θα αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές της καρδιάς σου, θα μιλήσει για κοινωνικοπολιτικά ζητήματα και θα σου δώσει ελπίδα για το αύριο. Η αφετηρία της ιστορίας είναι η κατάθλιψη της πρωταγωνίστριας, που καταγράφεται με ένα εξαιρετικά ανθρώπινο και αληθινό τρόπο. Η συνέχειά του είναι το ταξίδι -κυριολεκτικά και μεταφορικά- απομάκρυνσής της από αυτήν.
Στην Ιταλία η Elizabeth μαθαίνει να “βουτά” στις απολαύσεις της ζωής, χωρίς να την νοιάζουν δευτερεύοντα πράγματα, όπως το αν θα παχύνει. Στην Ινδία βρίσκει τον εαυτό της, την αρμονία της και ανακαλύπτει πως μπορεί να είναι και μόνη της ευτυχισμένη. Στο Μπαλί ανακαλύπτει πως για να είσαι καλά με τον εαυτό σου και ανεξάρτητος, δεν χρειάζεται να κλείσεις τις πόρτες στον έρωτα.