Η Άννα Αδριανού φιλοξενήθηκε στην εκπομπή “Μέρα Μεσημέρι με την Μάριον” και μίλησε για την δουλειά της, την αγάπη της για την κωμωδία αλλά και για τις διάφορες εξουσιαστικές συμπεριφορές που έχουν έρθει στο φως τα τελευταία χρόνια στο θέατρο. Η ίδια έχει μια αξιοθαύμαστη πορεία στον χώρο με αρκετά χρόνια προσωπικών επιτυχιών στο ενεργητικό της. Έχει όμως και γερές καταβολές από την οικογένειά της που της πρόσφεραν την ασφάλεια να κάνει τις επιλογές της, προστατεύοντάς την από τις κακοτοπιές.
Θυμίζουμε ότι πατέρας της ήταν ο γνωστός ηθοποιός Νίκος Βασταρδής. Η ίδια έκανε την επιλογή να υιοθετήσει ως καλλιτεχνικό της όνομα το Αδριανού προκειμένου να αποφύγει τις συγκρίσεις και τις υποψίες για νεποτισμό, κάτι που όμως έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι έχει μετανιώσει.
“Ο πατέρας μου μού έμαθε να μη μασάω σε όποια μορφή εξουσίας. Δεν μου έτυχαν καθόλου εξουσιαστικές συμπεριφορές γιατί δεν ήμουν ενδοτική κι αυτό φαινόταν πάντα. Όταν έχεις φόβο είτε για τον εαυτό σου είτε για τη συμπεριφορά σου είτε για τη συμπεριφορά του άλλου, ελκύεις κατά κάποιο τρόπο αυτές τις συμπεριφορές. Ο σαδιστής έλκεται από ένα φοβισμένο άνθρωπο” είπε η Άννα Ανδριανού.
Παρόλο που η παραπάνω άποψη θα μπορούσε από πολλούς να χαρακτηριστεί ως προβληματική, καθώς αφήνει χώρο σε κάποιον για να ερμηνεύσει τα λόγια της ως μιας μορφής victim blaming, όπου αν το θύμα δεν φανεί “ευάλωτο” από την αρχή τότε ο θύτης δεν θα τολμήσει να το παρενοχλήσει (κάτι που φυσικά δεν ισχύει), η ηθοποιός συνέχισε περιγράφοντας ένα δικό της τρομακτικό περιστατικό.
Είχε την μητέρα της σε σοβαρή κατάσταση στο νοσοκομείο και ούτε λίγο, ούτε πολύ, της την “έπεσε” ο γιατρός που την κουράριζε. “Μου έχει τύχει όμως να βρεθώ σε ένα μεγάλο νοσοκομείο με τη μητέρα μου που ήταν άρρωστη κι είχε πολύ μεγάλη ανάγκη κι ο γιατρός να μου την “πέσει” προκειμένου να την κάνει καλά” σημείωσε.
Γιατί δεν μας κάνει καμία εντύπωση; Γιατί αυτό είναι κάτι πολύ συνηθισμένο για κάθε γυναίκα. Είναι πιθανό να χρειαστεί να το αντιμετωπίσει σε οποιονδήποτε χώρο, ακόμα και όταν το περιβάλλον είναι εντελώς “αθώο” και άσχετο, όπως ένα νοσοκομείο.