Έχεις σκεφτεί ποτέ γιατί τα ριάλιτι είναι από τα συνηθέστερα προγράμματα που ντρεπόμαστε να παραδεχτούμε ότι βλέπουμε; Και αυτό ισχύει για κάθε κατηγορία. Τι το μεμπτό έχει, ωστόσο, να βλέπεις ανθρώπους να μαγειρεύουν, να φωτογραφίζονται, να τραγουδούν ή ακόμα και να διεκδικούν την καρδιά κάποιου; Τίποτα απολύτως. Και γι’ αυτό δεν φταίνε αυτά που ντρεπόμαστε.
Συνήθως το ξεκατίνιασμα, το κουτσομπολιό και οι “κακίες” που τα συνοδεύουν είναι το πρόβλημα. Ωστόσο, δεν είναι όλα τα ριάλιτι έτσι. Υπάρχουν αρκετά που μέσα στον ανταγωνισμό τους καταφέρνουν να μην ξεπερνάνε τα όρια του (αυτο)σεβασμού. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα θες να παρακολουθήσεις ένα ριάλιτι, μπορείς να δεις κάποιο από αυτά. Να θυμάσαι, όμως, ότι ό,τι κι αν αποφασίσεις να δεις δεν χρειάζεται να νιώθεις ενοχές.
The Circle
Η λογική του βασίζεται στα social media και οι παίχτες δεν συναντάνε ποτέ ο ένας τον άλλον πριν το φινάλε ή την αποχώρησή τους. Σκοπός τους είναι να ψηφίζονται οι πιο δημοφιλείς, καθαρά μέσα από τη διαδικτυακή εικόνα τους. Στα πλαίσια αυτού, έχουν τη δυνατότητα μέχρι και να υποδυθούν κάποιον άλλον άνθρωπο.
Ξεκινάς, λοιπόν, να το βλέπεις και φαντάζεσαι πισώπλατες μαχαιριές, τεράστια ψέματα και κακίες. Και τελικά καταλήγει να είναι ένα από τα πιο θετικά ριάλιτι που έχεις δει. Κανένας δεν μιλάει άσχημα για κανέναν, ούτε κάνει ίντριγκες. Κανένας δεν δημιουργεί ομηρικούς καβγάδες και δεν υστεριάζει. Ακόμα και τα catfish του παιχνιδιού είναι αυθεντικά μέσα στην προσποίησή τους. Και ο μάτσο τύπος, που στο πρώτο επεισόδιο πιστεύεις ότι θα είναι ο ορισμός της τοξικής αρρενωπότητας, καταλήγει να είναι το καλύτερο παιδί.
Έχει κυκλοφορήσει και γαλλική και βραζιλιάνικη έκδοσή του.
The Final Table
Αυτός ο διαγωνισμός μαγειρικής δεν θυμίζει κανέναν που έχουμε ξαναδεί στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό. Αφενός, διότι οι παίχτες δεν ξεκατινιάζονται μεταξύ τους, ούτε θάβουν ο ένας τον άλλον. Αφετέρου, γιατί οι κριτές μιλάνε με σεβασμό και ασκούν κριτική, χωρίς να μειώνουν την προσπάθεια ή την προσωπικότητα των διαγωνιζόμενων.
Οι παίχτες, που διαγωνίζονται σε δυάδες, προέρχονται ο καθένας από διαφορετική χώρα. Είναι όλοι επαγγελματίες του χώρου, κάθε φορά διαγωνίζονται σε ένα διαφορετικό πιάτο μίας εθνικής κουζίνας και όλοι διεκδικούν μία θέση δίπλα στους μεγαλύτερους chefs του κόσμου.
Next in Fashion
Φαντάσου Project Runway, αλλά με επαγγελματίες σχεδιαστές. Επίσης, φαντάσου το χωρίς τις προσωπικές συνεντεύξεις, όπου οι διαγωνιζόμενοι “θάβουν” τους υπόλοιπους. Και χωρίς τον Michael Kors να πετάει συχνά πυκνά καμιά κακία.
Η Alexa Chung και ο Tan France το παρουσιάζουν και είναι πάντα ευγενικοί και υποστηρικτικοί με τους παίχτες. Οι τελευταίοι δε όχι απλά δεν μιλάνε άσχημα ο ένας για τον άλλον, αλλά τους βλέπουμε να χαίρονται με τις νίκες των υπόλοιπων συμπαικτών τους. Τελικός τους σκοπός; Να αναδειχτούν το επόμενο μεγάλο όνομα του χώρου της μόδας.
Queer Eye
Μπορεί τα makeovers να βρίσκονται στο επίκεντρό του, αλλά δεν πρόκειται για το μέσο επιφανειακό ριάλιτι τέτοιου τύπου. Ναι, γίνονται αλλαγές στην εξωτερική εμφάνιση, αλλά οι Fab 5 δεν μένουν εκεί. Αναλύουν βαθύτερα και πιο προσωπικά θέματα των συμμετεχόντων, χωρίς όμως να δημιουργούν την αίσθηση εκμετάλλευσης του πόνου κανενός. Πιο πολύ σε μία προσπάθεια να τους βοηθήσουν να το ξεπεράσουν.
Το Queer Eye ξεφεύγει, μάλιστα, από την αποκλειστική απεύθυνση σε straight άντρες του original show και αναλαμβάνει και γυναίκες και queer συμμετέχοντες.
Glow Up
Αν αναλογιστούμε το μέσο βρετανικό ριάλιτι, μάς εντυπωσιάζει που το Glow Up προέρχεται από την Βρετανία. Στόχος είναι να βρουν τον επόμενο καλύτερο make up artist της χώρας, βάζοντας του παίχτες να διαγωνιστούν σε διαφορετικές κατηγορίες μακιγιάζ.
Ο καθένας ενδιαφέρεται να τα πάει ο ίδιος καλά και όχι να αποτύχει ο άλλος. Δεν κρίνουν ο ένας τη δουλειά του άλλου, παρά μόνο για να την επαινέσουν. Συχνά φαίνονται περισσότερο σοκαρισμένοι και στεναχωρημένοι όταν φεύγει ένας συμπαίκτης τους παρά οι ίδιοι. Όσο για τους κριτές, κάθε τους κριτική βασίζεται σε αντικειμενικά στοιχεία και όχι στην προσπάθειά τους να ανεβάσουν την τηλεθέαση.
