Οταν το άκουσα νόμιζα πως ήταν τρολιά. Μια μέρα πριν το Athens pride, 160 ακαδημαϊκοί, δικαστικοί, πρέσβεις, επιχειρηματίες, καθηγητές πανεπιστημίων, στρατιωτικοί, ανάμεσα τους μέχρι και ο Σαββας Καλεντερίδης, ο εθνικός μας, εν αποστρατεία Τζειμς Μποντ (!) εξέφρασαν την διαφωνία τους με το πόρισμα της Επιτροπής Σισιλιάνου, υπέρ της θεσμοθετήσεως του γάμου των ομοφυλοφίλων, δηλώνοντας την αντίθεσή τους σε πρωτοβουλίες που προωθούν την εξίσωση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, διότι δεν τη θέλουν.
Η πρώτη μου αντίδραση είναι ένα τεράστιο “τι τους νοιάζει;”
Πώς μπορεί αυτοί οι 160 (μόνο 7 είναι γυναίκες ), να βρήκαν ο ένας τον άλλον και άραγε γιατί αισθάνθηκαν την ανάγκη να μαζευτούν 160 και να μην σταματήσουν στους 120 ; Για να είναι πολλοί;
Να έκαναν κάποια συγκέντρωση στρέιτ; Να είπαν στρέιτ πράγματα και αισθάνθηκαν κάποιον στρέιτ συναγερμό να χτυπάει τόσο δυνατά ώστε να στείλουν επιστολή στον πρωθυπουργό, που λόγω της επιφάνειας τους, θα ψάρωνε;
Στην επιστολή περιπλέκουν τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ με το δημογραφικό πρόβλημα και τις απειλές της Τουρκίας προς την Ελλάδα, λες και έχει πάρει πρέφα ο Ερντογάν πως είμαστε γκέι και θα κάνει πίσω μόλις επιδείξουμε την στρειτίλα μας. Όσο για το δημογραφικό, εκεί κι αν είναι περιπλοκή αυτή η τόσο συμπυκνωμένη στρέιτ σκέψη: οι γκέι κατά την άποψη τους, δεν κάνουν παιδιά; Δεν έκαναν εδώ και τόσες χιλιάδες χρόνια; Δεν πρέπει επιτέλους να μπορούν να κάνουν πιο ανοιχτά γκέι οικογένειες ;
Σαφώς, η επιστολή, που ίσως είχαν ψεκάσει και με κάποιο στρειτ άρωμα ώστε να είναι προφανές στον πρωθυπουργό το νόημα της, δεν μπορούσε να σταματήσει εκεί και έτσι έβαλε και στο στόχαστρο το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής, την μόνη ελπίδα δηλαδή τα παιδιά να έχουν βασικές γνώσεις που θα τα βοηθήσουν σε έναν τόσο επικίνδυνο για τα παιδιά κόσμο.
Άραγε δεν θέλουν αυτοί οι 160 να ξέρουν τα παιδιά την τύφλα τους στα σεξουαλικά θέματα; Θέλουν να μαθαίνουν για το σεξ από ποιον; Από τους ίδιους;
Θέλουν μήπως οι 160 να αναλάβουν οι ίδιοι την στρέιτ σεξουαλική διαπαιδαγώγηση εφόσον δεν εμπιστεύονται το επίσημο ελληνικό σχολείο; Μέσω της ελληνικής εκπαίδευσης δεν κατάφεραν και οι ίδιοι να γίνουν, όπως αυτοχαρακτηρίζονται “επιφανείς”;
Θα επανέλθω όμως στη λεπτομέρεια που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω: Πώς μπορεί να σε ενδιαφέρει τόσο η σεξουαλική ζωή ενός ανθρώπου ώστε να μπεις στον κόπο να εκφραστείς εναντίον των δικαιωμάτων του ατόμου γενικότερα; Πώς μπορεί κάτι τόσο ασήμαντο συγκριτικά με το ότι κάποιος είναι άνθρωπος, να αλλάζει την άποψη σου για εκείνον, πώς μπορεί έστω για ένα δευτερόλεπτο να σε νοιάζει που ο Γιώργος τα έχει με τον Θανάση και επειδή κάνουν σεξ μεταξύ τους και τυχαίνει να ερωτεύονται άντρες, αντί για γυναίκες, αυτό να σε αναγκάζει να τον δεις αλλιώς, να του το απαγορεύσεις ;
Αυτό δεν είναι τυφλό μίσος;
Δεν είναι πρωτίστως ένας πολύ πορνό τρόπος σκέψης ;
Πρέπει να σκέφτεσαι συνεχώς το σεξ για να είναι το σεξ το κριτήριο σου για έναν άνθρωπο και στο σεξ, να δίνεις τόση σημασία, να είσαι δηλαδή τόσο μερακλής ώστε να χαλάει πλήρως η εικόνα για κάποιον που επιλεγεί διαφορετικό τρόπο από τον δικό σου.
Ποτέ δεν κατάλαβα πώς μπορεί οποιοσδήποτε και ειδικά ένας αυτοαποκαλούμενος “επιφανής”, που μεγάλωσε υποτίθεται με πρόσβαση στην εκπαίδευση και που έχει παιδιά, να έχει αντίθετη άποψη σε μια πρωτοβουλία που έχει σχέση με την εξίσωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τι θα έκαναν όλοι αυτοί αν τα παιδιά τους ήταν γκέι; Γιατί σχεδόν σίγουρα κάποιοι έχουν και παιδεία γκέι ή και ξαδέρφια γκέι μπορεί και γονείς γκέι που δεν ζούσαν σε μια εποχή που μπορούσαν να το εκφράσουν. θα πουν σε όλους αυτούς , οι 160 επιφανείς Έλληνες, πως δεν μπορούν να ζήσουν όπως ήδη έζησαν; Θα τους ακυρώσουν την ύπαρξη;
Είναι κάτι καινούργιο το να είσαι γκέι και να ζεις όπως όλοι οι άνθρωποι;
Μάλιστα στην επιστολή, αναφέρουν την ανησυχία τους σχετικά με το “ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στην οικογένεια και στην κοινωνία από την εφαρμογή πολιτικών του είδους αυτού;”. Άραγε θεωρούν το θεσμό της οικογένειας τόσο ευάλωτο; Δεν θα συνεχίσουν οι στρέιτ να παντρεύονται, επειδή θα παντρεύονται οι γκέι ;
Όλα αυτά τα γράφω, ενώ έχω δύο παιδιά που μπορεί να μου ανακοινώσουν μια μέρα πως είναι γκέι.
Για να είμαι ειλικρινής και να μην αραδιάσω πολιτικές ορθότητες, χωρίς να πω και κάτι μαμαδιστικό, οφείλω να ομολογήσω πως θα είχα απορίες αν το παιδί μου ήταν τρανς, κυρίως για την μετάβαση του, όμως πώς θα μπορούσα εγώ, να του ακυρώσω πώς νιώθει και τι έχει αποφασίσει για το σώμα του;
Θα φοβόμουν ίσως πως η ζωή των παιδιών μου, θα ήταν δύσκολη αν ήταν γκέι και ζούσαμε στην δεκαετία του 1950. Ή αν μου έλεγαν πως είναι γκέι και σκέφτονται συγχρόνως να μετακομίσουν στο Αφγανιστάν οπού θα τους κυνηγούσαν οι Ταλιμπάν που θέλουν όλοι να είναι στρέιτ κι όμως οι γυναίκες να είναι καλυμμένες ολόκληρες με μαύρα υφάσματα και μόνο οι άντρες μεταξύ τους, να μπορούν να κοιτάζονται στο πρόσωπο (πως μπορείς άραγε να είσαι στρείτ αν οι μόνοι που επιτρέπεται να δεις, είναι του ίδιου φύλλου;)
Για να επιστρέψω όμως στον φόβο μου, πρέπει να πω πως δεν θα είχε σχέση με τις επιλογές των γκέι παιδιών μου αλλά με τον τρόπο που θα τους έβλεπαν οι άλλοι.
Στις σημερινές συνθήκες, σε Ευρωπαϊκό έδαφος πώς θα μπορούσα να αρθρώσω λέξη διαφωνίας, όταν θα μου άνοιγε το παιδί μου ή ο καθένας την ψυχή του για ένα ζήτημα τόσο προσωπικό; Αφήστε που στρειτ ή γκέι, θα ήθελα να παιδιά μου να έχουν σύντροφο. Αν τους αρέσει η συντροφικότητα βέβαια, γιατί μπορεί να μην την γουστάρουν, όμως επειδή πιστεύω πολύ σε αυτήν, θα ήθελα να παντρευτούν και αν το ήθελαν να κάνουν οικογένεια.
Θα ήμουν πιο ήσυχη αν είχαν κάποιον να μοιραστούν της ζωή τους, στα εύκολα και στα δύσκολα και δεν μπορώ να φανταστώ πώς η επιλογή τους να ερωτεύονται άτομα του ίδιου φύλλου, θα μπορούσε να τους αφαιρέσει τόσο θεμελιώδη δικαιώματα: να ζήσουν την αγάπη, τις χαρές και τη θαλπωρή, να κάνουν όσα παιδάκια θέλουν, να τα δουν και οι Τούρκοι και να τρομάξουν.