Αποφοίτησα από το Λύκειο το 2008 και εκείνη την εποχή, η μόνη επαφή που είχαμε με την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση ήταν ένα κεφάλαιο στην βιολογία με θέμα την ανθρώπινη αναπαραγωγή και ένα ξεχασμένο βιβλίο περί του θέματος που μάζευε σκόνη σε ένα ντουλάπι του δημοτικού μου, το οποίο τα αγόρια έπαιρναν κρυφά σε μερικά διαλείμματα και γελούσαν με τις ζωγραφισμένες εικόνες από πέη που υπήρχαν στις σελίδες μέχρι να τους ανακαλύψει η δασκάλα μας και να το κατασχέσει, αφού τους βάλει τιμωρία.
Έπειτα θυμάμαι τον 15χρονο τότε εαυτό μου να είναι σε πηγαδάκι με τις φίλες μου στο προαύλιο και όλες μαζί να αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο μπορεί τα προφυλακτικά να βγαίνουν σε γεύσεις, χωρίς πραγματικά να μπορούμε να καταλάβουμε την χρηστικότητα ενός τέτοιου εφέ, ενώ μόλις λίγες ημέρες πριν, μία κοπέλα τις παρέας είχε ρωτήσει έναν συμμαθητή μας “τι σημαίνει η λέξη ‘καύλα’” στο οποίο της είχε απαντήσει ότι ‘θα της δείξει αργότερα’. Η παντελής άγνοιά μας σε θέματα σεξ προφανώς μας άφηνε στο έλεος της pop κουλτούρας και του πορνό για την ενημέρωσή μας (και των γονιών μας, οι οποίοι όμως στις περισσότερες περιπτώσεις και εκείνοι δίσταζαν λόγω αντιλήψεων, έλλειψης σωστής προσέγγισης ή/και απλή αμηχανία).
Μεγαλώσαμε λοιπόν αναλαμβάνοντας το sex education μας μόνοι μας, με όλες τις αρνητικές συνέπειες που μπορεί να συνόδευσαν το φαινόμενο αυτό, από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, μέχρι βίαιες συμπεριφορές και άνθιση του rape culture, το οποίο προσωπικά θεωρώ άμεσο αποτέλεσμα της τόσο τεράστιας κατανάλωσης πορνογραφικού υλικού από νεαρά αγόρια κυρίως, χωρίς κανένας να τους ενημερώσει πως το σεξ δεν είναι έτσι στην πραγματικότητα και σχεδόν καμιά μας δεν ξυρίζεται ΤΟΣΟ πολύ.
Δυστυχώς, από ότι φαίνεται, τα πράγματα δεν έχουν βελτιωθεί ούτε στο ελάχιστο για τις γενιές που ακολούθησαν την δική μου, με το βίντεο Προγεννητικής Αγωγής να είναι το τελευταίο παράδειγμα σε μία σειρά από ατυχείς προσπάθειες (αν μπορεί κανείς να τις χαρακτηρίσει έστω κι έτσι) να ενταχθεί η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στην σχολική ύλη. Και αυτό γιατί συνεχίζουμε να εστιάζουμε σε ό,τιδήποτε άλλο εκτός από το βασικό ζητούμενο: το σεξ. Όταν τα νεαρά άτομα περνάνε στο κατώφλι της εφηβείας και αρχίζουν να αναπτύσσουν σεξουαλικές ορμές (ανεξαρτήτως φύλου προφανώς), είναι απολύτως φυσικό να τους γεννιούνται δεκάδες απορίες και να βρίσκονται σε μία ευάλωτη κατάσταση καθώς το σώμα και οι σκέψεις τους αλλάζουν και πλέον πρέπει να διαχειριστούν καταστάσεις και επαφές που μέχρι πριν λίγο καιρό δεν έπαιζαν τόσο σημαντικό ρόλο στην ζωή τους. Είναι λοιπόν χρέος των εκπαιδευτικών να ξεμπερδέψουν τους κόμπους που προκύπτουν σε αυτό το μεταβατικό στάδιο και όχι, εν έτει 2022, να ταΐζουν τα νέα άτομα με στερεότυπα περί μητρότητας, αμβλώσεων και queer ταυτότητας που κάνουμε τόση μεγάλη προσπάθεια να αποβάλουμε.
Θα πίστευε κανείς πως είναι πλέον καιρός να ενταχθούν πραγματικά σημαντικά ζητήματα μέσα σε μία σχολική αίθουσα όπως η σωστή προφύλαξη, η γυναικεία και ανδρική ανατομία, η αποφυγή μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, οι επιλογές σου αν αυτή προκύψει, η συμπεριλιπτικότητα των queer ατόμων στην συζήτηση και όχι η περιθωριοποίησή τους και κυρίως, η δημιουργία ενός ασφαλούς περιβάλλοντος για τα νέα άτομα που ζούνε στο σήμερα και χρειάζονται σωστή καθοδήγηση. Μόνο έτσι δεν θα προκύψει άλλη μία γενιά που μαθαίνει τι είναι το σεξ από το PronHub ή το Hμερολόγιο, και τα προβλήματα ξεκινάνε όταν και οι δύο καταλαβαίνουν πως κάπου έκαναν λάθος.