Πιστεύω οι περισσότεροι έχουμε βρεθεί κάποια στιγμή σε αυτή τη θέση. Κάποιος παλιότερος και μεγαλύτερος σε ηλικία σε μία δουλειά μάς αντιμετωπίζει ως κατώτερους, άσχετους και ακατάλληλους, με επιχείρημα μόνο την ηλικία μας. Δεν έχει σημασία τι βιογραφικό έχεις, πόσα έχεις καταφέρει και αν κάποιος άλλος έχει κρίνει ότι σού αξίζει μία θέση ευθύνης. Εκείνος θα σε αντιμετωπίζει ως ανίδαιο νιάνιαρο, που κανονικά θα έπρεπε μάλλον απλά να του φέρνει τον καφέ του, απλά και μόνο γιατί έτυχε να σε περνάει μερικά χρόνια.
Αυτοί οι παλιότεροι και οι μεγαλύτεροι είναι συνήθως τόσο σίγουροι ότι έχουν δίκιο, ώστε να μην προσπαθούν καν να κρύψουν την στάση τους. Τελευταίο παράδειγμα; Ο Γιώργος Χριστοδούλου. Ο ηθοποιός μίλησε στην κάμερα του Breakfast@Star. Εκεί θέλησε να μιλήσει για μία πρόσφατη εμπειρία του με την τηλεόραση. Συγκεκριμένα, κατήγγειλε-παραπονέθηκε ότι ήθελαν να τον δουν για μία καθημερινή σειρά, ζητώντας φωτογραφία του για την casting director. Ωστόσο, εκείνος αποφάσισε να πάει από κοντά, αλλά τελικά έφυγε χωρίς τίποτα περισσότερο, μιας και τον ενόχλησε ότι επρόκειτο για “κοριτσάκι”.
Από τη μία, πρόβλημα υπάρχει ήδη από τον υποτιμητικό προς μία επαγγελματία όρο “κοριτσάκι”. Από την άλλη, όλα όσα είπε μετά συνέχισαν να τη μειώνουν απλά και μόνο επειδή ήταν νέα. Το υπογραμμίζω. Δεν ενοχλήθηκε σε κανένα σημείο από την ίδια τη συμπεριφορά της ή από κάτι, που είπε. Ενοχλήθηκε, ήταν ειρωνικός και σηκώθηκε και έφυγε, απλά και μόνο γιατί την έκρινε ακατάλληλη λόγω εμφάνισης-ηλικίας. Μάλιστα, ο ηθοποιός ξεκαθάρισε ότι θα δεχόταν να περάσει τη διαδικασία του casting director μόνο από κάποιον του επιπέδου του Scorsese, μιας και οι υπόλοιποι δεν μπορούν να κρίνουν τον ίδιο και την καριέρα του. Στο μυαλό του δεν έχει καμία σημασία ότι κάποιος την έκρινε κατάλληλη γι’ αυτή τη θέση και για να είναι, όπως ο ίδιος είπε, υπεύθυνη σε μία γνωστή σειρά, άρα και πετυχημένη, μάλλον κάτι κάνει καλά.
Συγκεκριμένα, τον ακούσαμε να λέει, “Με πήρε ένας και μου είπε ‘Γιώργο, να συμμετέχεις σε αυτή την καθημερινή σειρά’. Λέω ‘Ωραία’. ‘Να μού φέρεις μια φωτογραφία να τη δει η casting director;’, ‘Τι φωτογραφία; Εγώ θα ‘ρθω’. Και εμφανίζεται η casting director, ένα κοριτσάκι, το οποίο θα κρίνει όχι εμένα, τον οποιοδήποτε εμένα, αν θα κάνω εγώ να παίξω στο καθημερινό. ‘Ωραία’, μου λέει, ‘τι θα κάνουμε;’. Της λέω ‘Δεν θα κάνουμε’. Λέει ‘Τι; Τι είναι αυτό’. Λέω ‘Δεν θα κάνουμε. Όταν θα σάς τύχει κάτι και θα νομίζετε ότι μπορώ να ανταπεξέλθω σε αυτό, το τηλέφωνό μου το ‘χετε να με καλέσετε’, και έφυγα. Δηλαδή να πάω να κάνω casting director στον Scorsese να πω ναι και να σκουπίσω και το πάτωμα, αλλά έχει βγει τώρα αυτή η μόδα, που οι casting directors είναι νέοι άνθρωποι, που δεν μπορούν να κρίνουν την καριέρα του άλλου”.