Πριν μερικές μέρες κυκλοφόρησε το trailer για την 5η σεζόν του MasterChef, που θα κάνει πρεμιέρα προς τα τέλη Ιανουαρίου, και μάς υπενθύμισε κάτι -που προσωπικά δεν το είχα ξεχάσει-. Η προηγούμενη σεζόν έκλεισε με τον Σταύρο Βαρθαλίτη νικητή και τον Σωτήρη Κοντιζά να λέει για το πέμπτο MasterChef: “Δεν θα είναι τίποτα το ίδιο. Δεν θα τα έχετε ξαναδεί. Ό,τι ξέρετε ξεχάστε το. Δεν θα είναι τίποτα το ίδιο”.
Είμαστε σίγουροι ότι ο Σωτήρης Κοντιζάς πιθανώς μιλούσε για αλλαγές στις διαδικασίες και τις δοκιμασίες του διαγωνισμού. Ίσως και σε αλλαγή του πλατό. Κι ενώ ανυπομονούμε ποιες θα είναι οι αλλαγές σε αυτά τα κομμάτια, δεν μπορούμε παρά να έχουμε και μία μικρή ελπίδα. Ότι οι αλλαγές θα είναι κι άλλες, φαινομενικά μικρότερες, αλλά στην πραγματικότητα ουσιαστικότερες. Αλλαγές που αν γίνουν, θα δούμε το MasteChef 5 με ακόμα καλύτερη διάθεση, από τα τέσσερα προηγούμενα. Σάς παρακαλώ, πάντως, η κριτική επιτροπή να μην αλλάξει ποτέ και ο Λεωνίδας Κουτσόπουλος να ριζώσει στην οθόνη μου.
Λιγότερο ριάλιτι
Το MasterChef έχει να κάνει με τη μαγειρική. Στην αμερικάνικη εκδοχή του, αλλά και στις πρώτες ελληνικές αυτό ήταν ξεκάθαρο. Ναι, κάποιες κόντρες πάντα υπάρχουν, αλλά μέχρι εκεί. Και πάντα έκανε νούμερα, οπότε αυτό δεν υπήρχε λόγος να αλλάξει.
Ωστόσο, κάποια στιγμή η παραγωγή του Star αποφάσισε ότι πρέπει να βάλει το στοιχείο του ριάλιτι στο παιχνίδι. Η δεύτερη και η τρίτη σεζόν μάς έβαλαν σταδιακά στο σπίτι των παιχτών, αύξησε την προβολή των αντιπαραθέσεων τους και άρχιζε να μοντάρει έτσι πλάνα και προσωπικές συνεντεύξεις, ώστε σιγά σιγά να δημιουργείται η αίσθηση του καλού και του κακού. Η τακτική αυτή έφτασε το αποκορύφωμά της την προηγούμενη σεζόν, με το παιχνίδι να αρχίζει να αφιερώνει περισσότερο χρόνο στο ριάλιτι, παρά στην ουσία του. Η τακτική αυτή με έκανε συχνά να αλλάζω κανάλι, μέχρι να μπούμε σε κάποια δοκιμασία ή κριτική.
Έχουμε ήδη αρκετά ριάλιτι -και έρχονται ακόμα περισσότερα-. Μπορεί το MasterChef να μην είναι ανάμεσά τους και να γίνει το αξιοπρεπές τηλεοπτικό προϊόν που γνωρίσαμε πριν κάποια χρόνια;
Όχι άλλα ζευγάρια
Το έκανε πέρσι το MasterChef. Το έκανε φέτος το Greece’s Next Top Model. Φοβάμαι θα το ξανακάνει φέτος το MasterChef, αλλά θα προτιμούσα όχι. Όπως είπα και πριν, βλέπουμε το MasterChef για την ουσία του (απόδειξη τα ψηλά νούμερα και στην προ-ριάλιτι εποχή του). Δεν το βλέπουμε σίγουρα, για να ακούμε σπόντες για πιθανά ζευγάρια, για να βλέπουμε τις υποτιθέμενες ζήλιες των ζευγαριών και για να γεμίζουν τα social media μας με άρθρα τύπου “MasterChef: Είναι πράγματι μαζί ο τάδε και η τάδε” και “MasterChef: Αυτό είναι το ζευγάρι του σπιτιού”.
Οι “χαριτωμένες”, “αγαπησιάρικες” και “ρομαντικές” στιγμές σε τέτοια παιχνίδια δεν με κάνουν να θέλω να δω περισσότερο το επεισόδιο, αλλά να κριντζάρω. Και ξέρεις και τι άλλο; Να αλλάζω το κανάλι, για να μην τις βλέπω. Αν θέλουμε τέτοιες μεγάλες τηλεοπτικές στιγμές έχουμε το Bachelor και σύντομα θα έχουμε το Power Couple.
Όχι άλλη κακή παρουσίαση των παικτριών
Και δώσε έμφαση στο “παρουσίαση” και το “παικτριών”. Δεν μιλάμε ούτε για επιλογή καλύτερων χαρακτήρων, ούτε για παίκτες γενικά. Μιλάμε για τις γυναίκες υποψήφιες, που μέσα από το μοντάζ (γιατί αυτά που βλέπουμε τηλεοπτικά περισσότερο έχουν να κάνουν με το μοντάζ, παρά με την αλήθεια) βγαίνουν πάντα οι σκύλες, οι κακές, οι ψεύτρες ή/και οι τρελές. Και μιλάμε για το πώς παρουσιάζεται η μεγάλη τους πλειοψηφία -αν όχι και όλες-. Οι άντρες υποψήφιοι, την ίδια στιγμή, βγαίνουν το πολύ πολύ αντιπαθείς.
Ρεαλιστικά μιλώντας όλες οι γυναίκες που έχεις γνωρίσει δεν “πέφτουν” σε κάποια κακή κατηγορία (αν συμβαίνει το αντίθετο, μάλλον δεν είναι εκείνες το πρόβλημα). Οπότε είναι ελάχιστες οι πιθανότητες στο MasterChef να βρέθηκαν μόνο “κακές” γυναίκες. Μήπως, λοιπόν, το μοντάζ θα πρέπει να εστιάσει στις μαγειρικές τους ικανότητες και όχι σε πλάνα που τις κάνουν να φαίνονται κακές; Η ζωή τους είναι ήδη δύσκολη, προσπαθώντας να αναδειχτούν σε έναν χώρο, που όλοι θέλουν να μάς πείσουν ότι είναι μόνο για άντρες. Ας μην την κάνουμε δυσκολότερη.
Περισσότερες γυναίκες guest chefs
Δεν θα πούμε ούτε για περισσότερες γυναίκες υποψήφιες, ούτε για γυναίκα νικήτρια. Ευελπιστούμε ότι οι κριτές είναι αρκετά αντικειμενικοί, ώστε αυτά να τα επιλέγουν βάσει ικανοτήτων και όχι βάσει φύλου. Θα περάσουμε τις υποψήφιες με μία μικρή σημείωση προς τους κριτές ότι εάν μία γυναίκα μπορεί να είναι περιποιημένη και να κάνει σωστά τη δουλειά της, είναι δικαίωμά της. Δεν δείχνει έλλειψη επαγγελματισμού, αλλά ότι δεν θέλει να εγκαταλείψει την εικόνα του εαυτού της ούτε στην κουζίνα.
Όσον αφορά το θέμα γυναικεία εκπροσώπηση, περισσότερο μάς κλωτσάει το μικρό ποσοστό γυναικών guest chefs, που έχουν βρεθεί στο MasterChef. Η Ελένη Ψυχούλη είναι μία από τις ελάχιστες που μπορώ να θυμηθώ σε διάρκεια τεσσάρων χρόνων.
Μπορώ να πω ότι για πολύ καιρό δεν το είχα παρατηρήσει καν. Πέρσι, όμως, έγινε πλέον υπερβολικά έντονα. Πότε; Όταν σε μία ομαδική δοκιμασία, μαζί με τους βασικούς κριτές, θα έκριναν και “τα υψηλότερα καπέλα της γαστρονομικής σκηνής” της Ελλάδας. Οι 25 καλύτεροι μάγειρες της χώρας, σύμφωνα με το MasterChef. Θέλεις να κάνεις μία μαντεψιά για το ποσοστό γυναικών ανάμεσά τους; Ήταν 0%. Ούτε μία. Δεν σκέφτηκαν καν να βάλουν ανάμεσά τους τη Γεωργιάνα Χιλιαδάκη του Funky Gourmet, που έχει βραβευτεί με δύο αστέρια Michelin και πριν κάποια χρόνια είχε βρεθεί στο MasterChef, με τον συνεργάτη της Νίκο Ρούσσο.
Δεν γνωρίζουμε τους λόγους που έγινε αυτό, αλλά ένα είναι το σίγουρο. Τέτοιες -εσκεμμένες ή μη- στιγμές καταφέρνουν μόνο να ενδυναμώσουν την ψευδαίσθηση ότι οι γυναίκες δεν φτάνουν ποτέ στην κορυφή στις κουζίνες. Ότι πράγματι είναι ένας κόσμος αποκλειστικά για άντρες. Και αυτό ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν ισχύει.