Οι Άγριες Μέλισσες θεωρείται μια από τις καλύτερες ελληνικές παραγωγές των τελευταίων χρόνων, και είναι σίγουρο πως είτε παρακολουθείς την σειρά φανατικά είτε όχι, την έχεις σίγουρα ακούσει. Αν είσαι από αυτούς που δεν της έχει ρίξει ούτε μια ματιά, μάθε ότι διηγείται την ιστορία των αδερφών Σταμίρη, τριών νεαρών γυναικών, οι οποίες ζουν στον κάμπο της Θεσσαλίας στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Στο ίδιο χωριό κατοικεί επίσης και μια οικογένεια μεγαλοτσιφλικάδων και στο “ζουμί” της υπόθεσης βρίσκονται οι συχνά επεισοδιακές και σκανδαλώδεις σχέσεις μεταξύ των δυο αυτών οικογενειών, που στην πορεία της ιστορίας ενώνονται. Είναι αλήθεια πως η δουλειά που γίνεται στο πρόγραμμα αυτό είναι αξιόλογη, είτε πρόκειται για την πλοκή, το σενάριο ή τις ερμηνείες του cast.
Image Source: Athina84.gr
Κάτι άλλο που μας τραβάει βέβαια την προσοχή είναι τα κοστούμια, καθώς η σειρά είναι εποχής και ως συνήθως το παρελθόν είναι κατά τι πιο γοητευτικό. Ασχοληθήκαμε λοιπόν λίγο παραπάνω με το ζήτημα και διαπιστώσαμε πως η νοσταλγία του παρελθόντος δεν είναι ο μόνος λόγος που μας κάνει να χαζεύουμε τις ενδυματολογικές επιλογές της σειράς καθώς, όπως σε κάθε σωστή παραγωγή, τα ρούχα λένε και αυτά μία ιστορία
Αδελφές Σταμίρη
Οι αδελφές Σταμίρη είναι νεαρά κορίτσια στο ξεκίνημα της σειράς, διανύουν την δεκαετία των 20, και ζουν μια βουκολική ζωή. Η οικονομική τους κατάσταση είναι μέτρια καθώς είναι ορφανές, αλλά ταυτόχρονα έχουν την προίκα των γονιών τους. Ντύνονται λοιπόν με ρούχα που ανταποκρίνονται στην καθημερινότητά τους, φορέματα κάτω από το γόνατο σε άλφα γραμμή, όπως όριζε η ελληνική πραγματικότητα της εποχής, προσθέτοντας ζακέτες και πλεκτά ριχτά πανωφόρια, ενώ προσαρμόζουν το ντύσιμό ανάλογα, όταν πρόκειται να κάνουν κάποια αγροτική εργασία. Πέρα από την περίοδο πένθους που υπήρχε στην αρχή του πρώτου κύκλου -για λόγους που δε θα αποκαλύψουμε εδώ, no spoilers- φορούσαν χρώματα φωτεινά αλλά και διάφορα χρωματιστά φλοράλ μοτίβα, ειδικά οι δύο νεαρότερες αδερφές. Περνώντας βέβαια ο καιρός, και αφού άλλαζει για διάφορους λόγους η οικογενειακή και οικονομική τους κατάσταση, τις βλέπουμε να στρέφονται προς πιο αυστηρές γραμμές, και μονόχρωμα ρούχα.
Συνεχίζοντας στον δεύτερο κύκλο, κάπου δήλαδή στις αρχές της δεκαετίας του 60, τις βλέπουμε να αλλάζουν ύφος. Και σε συνδυασμό με τις αλλαγές τοποθεσίας -η μια αδερφή μετακομίζει στην Αθήνα και η άλλη στο Παρίσι- η γκαρνταρόμπα τους σίγουρα εκσυγχρονίζεται.
Αφήνουν πίσω τους το βουκολικό τρόπο ζωής και υιοθετούν το στυλ της πόλης, δημιουργώντας εμφανίσεις πιο κοντινές στα τότε ευρωπαϊκά πρότυπα. Ο ποδόγυρος ανεβαίνει, οι σιλουέτες αλλάζουν και το μακιγιάζ και τα μαλλιά θυμίζουν Catherine Deneuve στο Belle du Jour. Την μεγαλύτερη αλλαγή παρατηρούμε στην Δρόσω, την μικρότερη αδερφή, η οποία με την μετάβασή της στην Αθήνα, ξεκινάει να εργάζεται, και έτσι ως χειραφετημένη πια γυναίκα, το στυλ της να προσαρμόζεται στη νέα της κατάσταση.
Οικογένεια Σεβαστών
Η οικογένεια των Σεβαστών είναι μεγαλοτσιφλικάδες, δηλαδή για την εποχή εκείνη, πάρα πολύ ευκατάστατοι. Οι γυναίκες λοιπόν της οικογένειας αυτής είναι κύριες του σαλονιού, και οι αγροτικές εργασίες είναι κάτι που δεν τις απασχόλησε ποτέ, ενώ ηλικιακά βρίσκονται κάπου μεταξύ των 40 και 50 χρονών. Ντύνονται λοιπόν με τα ακριβότερα ρούχα της εποχής εκείνης, σε αυστηρές γραμμές, σε σκούρα χρώματα και μονοχρωμίες. Είναι εντυπωσιακά κομψές και το στυλ τους είναι εκλεκτικό. Ιδιαίτερα οι επιλογές της Ανέτ (Κάτια Δανδουλάκη) θυμίζουν πολύ το στυλ της Coco Chanel, καθώς την βλέπουμε να φοράει ολόμαυρα σύνολα κυρίως με πουκάμισο και φούστα σε ίσια γραμμή μέχρι τη μέση της γάμπας, προσθέτοντας στο λαιμό τις χαρακτηριστικές πέρλες. Σε πιο επίσημες περιστάσεις φορούν τουαλέτες στα χρώματα της neutral παλέτας. Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως το ντύσιμο της κας Δανδουλάκη επιμελείται αποκλειστικά το Atelier Loukia.
Ιστορική Ορθότητα των Κοστουμιών
Το ενδυματολογικό κομμάτι της εν λόγω σειράς θα λέγαμε πως έχει πετύχει διάνα στην ιστορική ορθότητα των κοστουμιών. Οι παράγοντες βέβαια που παίζουν ρόλο στην επιτυχία αυτή είναι πολλοί, καθώς οι ενδυματολόγοι της σειράς έπρεπε να ανατρέξουν στην πραγματικότητα όχι μόνο της παγκόσμιας μόδας αλλά και της τοπικής ελληνικής.
Και είναι αλήθεια ότι λόγω των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών που υπήρχαν στην Ελλάδα εκείνη την εποχή, η παγκόσμια, ή ακριβέστερα η ευρωπαϊκή μόδα της περιόδου δεν συνέπιπτε απαραίτητα με την ελληνική. Η δυσχερής οικονομική κατάσταση της μεταπολεμικής Ελλάδας σε συνδυασμό με την πολιτισμικά απομακρυσμένη από τα αστικά κέντρα ύπαιθρο, δημιουργούσε προφανώς ένα χάσμα μεταξύ των τελευταίων τάσεων της μόδας παγκοσμίως και του ντυσίματος των γυναικών της επαρχίας.
Έτσι, εικάζουμε πως η ενδυματολογική ομάδα, έπρεπε να ανατρέξει σε λαογραφικά μουσεία της περιοχής αλλά και φωτογραφίες της εποχής, ούτως ώστε να βρει ακριβώς τις απαραίτητες εικόνες για την ενδυματολογική σκιαγράφηση των πρωταγωνιστών. Στην πορεία βέβαια της σειράς το task αυτό γίνεται λίγο πιο εύκολο καθώς οι ηρωίδες εκσυγχρονίζονται και οι εμφανίσεις τους έρχονται πιο κοντά στην ευρωπαϊκή μόδα. Σε γενικές γραμμές λοιπόν, οι ενδυματολογικές επιλογές ανταποκρίνονται με ακρίβεια στην μόδα της εποχής. Είτε πρόκειται για τα τέλη της δεκαετίας του 50, όπου οι γραμμές είναι άλφα, έπειτα από την μεγάλη ανατροπή του οίκου Dior στις αρχές της δεκαετίας ο οποίος τις έφερε στο προσκήνιο, είτε για τα μέσα της δεκαετίας του 60 όπου οι ηρωίδες εμφανίζονται με πιο κοντά φορέματα και πιο απελευθερωμένο στυλ εώς και παντελόνια, σύμφωνα με τα πρότυπα δηλαδή της συγκεκριμένης περιόδου.
Από που έρχονται τα ρούχα
Το να προμηθευτείς ρούχα για σειρά εποχής είναι ένα έξτρα δύσκολο εγχείρημα, και συνήθως στις παραγωγές του εξωτερικού τα ρούχα ράβονται επί τούτου πάνω στον κάθε χαρακτήρα. Στην προκειμένη περίπτωση η ενδυματολογική ομάδα για να ντύσει τους ήρωες έχει επιλέξει έναν συνδυασμό μεταξύ βεστιαρίων θεατρικών κοστουμιών όπως το ΒΕΣΤΙΑΡΙΟ και σύγχρονων brands όπως Makis Tselios, Maxin, Petratos, Handibrand και Forel, ενώ όπως αναφέραμε και παραπάνω τα κοστούμια της κας Δανδουλάκη επιμελείται το Atelier Loukia.