Θα μπορούσε και να ονομάζεται Η Γιορτή της Μητέρας, μιας και η Γη είναι η μητέρα όλων μας, που πάνω της γεννιέται και πεθαίνει κάθε τι ζωντανό. Η δική της μακροημέρευση συνεπάγεται αυτόματα και την μακροημέρευση όλων των ειδών. Αυτήν την απλή αλήθεια φαίνεται πως ενστερνίζονται όλα τα πλάσματα του πλανήτη. Όλα, εκτός από τον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος είναι το μόνο είδος που καταστρέφει με μανία το ίδιο το οικοσύστημα του και μάλιστα με τέτοιον ρυθμό που η επιβίωση του πλανήτη και κατά συνέπεια του ιδίου, να βρίσκεται σήμερα σε μεγάλο κίνδυνο. Αυτό φυσικά δεν είναι κάτι καινούριο και ούτε προέκυψε ξαφνικά στην δική μας γενιά. Τα πρώτα σημάδια φάνηκαν στην διάρκεια του 20ου αιώνα και κάποιοι μπόρεσαν να τα διακρίνουν και να τα επισημάνουν αρκετά νωρίς. Σε αυτό πνεύμα καθιερώθηκε το 1970, στις ΗΠΑ, Η Ημέρα της Γης με πρωτοβουλία του γερουσιαστή Gaylord Nelson και σηματοδοτεί τη γένεση του σύγχρονου περιβαλλοντικού κινήματος. Είχε προηγηθεί η έκδοση του βιβλίου της Rachel Carson, Silent Spring το 1962, πουλώντας περισσότερα από 500.000 αντίτυπα σε 24 χώρες και αφυπνίζοντας την κοινή γνώμη για το περιβάλλον και για την άμεση σχέση που έχει η μόλυνσή του με την δημόσια υγεία.
Όταν τον Ιανουάριο του 1969 ξέσπασαν οι τραγικές συνέπειες της πετρελαιοκηλίδας στην Santa Barbara της California ο γερουσιαστής G. Nelson σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει την ένταση των αντιπολεμικών ενεργειών του φοιτητικού κινήματος ως όχημα για να αφυπνίσει το κοινό σχετικά με τα περιβαλλοντικά ζητήματα. Ο ίδιος ο Nelson, ο επίσης γερουσιαστής Pete McCloskey και ο νεαρός ακτιβιστής Denis Hayes, αποφάσισαν να οργανώσουν σχετικές διαλέξεις σε διάφορα πανεπιστήμια και επέλεξαν την 22η Απριλίου ως Ημέρα της Γης διότι πέφτει την εβδομάδα μεταξύ των εαρινών διακοπών και των τελικών εξετάσεων του ακαδημαϊκού έτους, ώστε να εξασφαλίσουν μεγαλύτερη συμμετοχή. Μετά την μεγάλη επιτυχία της πρώτης προσπάθειας, δημιούργησαν μια ομάδα 85 ατόμων που δούλευαν με κύριο στόχο να κάνουν γνωστό το κίνημα σε όλη την Αμερική. Κατάφεραν έτσι να εμπνεύσουν 20 εκατομμύρια ανθρώπους που συγκεντρώθηκαν σε πάρκα, δρόμους και αμφιθέατρα για να διαδηλώσουν ενάντια στις επιπτώσεις των 150 χρόνων ανεξέλεγκτης βιομηχανικής ανάπτυξης πάνω στο περιβάλλον και τον άνθρωπο.
USEPA Photo by Eric Vance
Οι κινητοποιήσεις αυτές ένωσαν ανθρώπους από διαφορετικά πολιτικά, κοινωνικά και φυλετικά περιβάλλοντα και οδήγησαν στην δημιουργία του United States Environmental Protection Agency και την ψήφιση αρκετών νομοσχεδίων για την προστασία του περιβάλλοντος αλλά και για την ενημέρωση του κοινού.
Το 1990, Η Ημέρα της Γης έγινε παγκόσμια, δίνοντας την ευκαιρία σε 200 εκατομμύρια ανθρώπους από 141 χώρες να λάβουν μέρος σε εκδηλώσεις για την σωτηρία του πλανήτη κι έστρωσε τον δρόμο για την Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών του 1992 για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη. Το 2000, 5,000 οργανώσεις και ακτιβιστές από 184 χώρες χρησιμοποίησαν την δύναμη του διαδικτύου για να στείλουν ένα μήνυμα αγωνίας για την υπερθέρμανση του πλανήτη και την αναγκαιότητα για χρήση βιώσιμης ενέργειας.
Κόντρα στο αντιδραστικό στρατόπεδο των αρνητών της κλιματικής αλλαγής, των απρόθυμων πολιτικών, των καλοπληρωμένων λομπιστών των πετρελαϊκών εταιρειών και του αδιάφορου κοινού, Η Ημέρα της Γης καταφέρνει να ενώσει 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους σε όλον τον κόσμο που συμμετέχουν σε πάμπολλες δράσεις για το περιβάλλον κάθε χρόνο. Όσο αυξάνεται το ενδιαφέρον των πολιτών του κόσμου για την κλιματική κρίση και βλέποντας πόσο χαμηλό είναι το επίπεδο των προσδοκιών παγκόσμια, μετά την Συμφωνία του Παρισιού του 2015, Η Ημέρα της Γης είναι πιο επίκαιρη από ποτέ και τα ζητήματα που έχει θέσει από το 1970, κάθε άλλο παρά λυμένα μπορούν να θεωρηθούν.
Οι σχετικές δράσεις έχουν δυστυχώς επηρεαστεί από την εξέλιξη της πανδημίας.
Στην χώρα μας η ΔΕΗ ανακοίνωσε ότι για 24 ώρες, στις 22 Απριλίου, θα ηλεκτροδοτήσει 4.500.000 νοικοκυριά με ρεύμα αποκλειστικά από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, το Υπουργείο Περιβάλλοντος μας καλεί να αναρτήσουμε στα social media φωτογραφίες με αγαπημένα μας τοπία, ενώ πολλοί φορείς οργανώνουν online συζητήσεις για την σωτηρία του πλανήτη και την βιώσιμη ανάπτυξη.
Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς
Να ενημερωθούμε περισσότερο για τα θέματα περιβάλλοντος και να μάθουμε αν υπάρχουν τρόποι, (υπάρχουν πολλοί) να βάλουμε κι εμείς ένα λιθαράκι στην κοινή προσπάθεια.
Να μειώσουμε, να ανακυκλώνουμε και να ξαναχρησιμοποιούμε ότι μπορούμε από τα πιθανά απορρίμματά μας.
Να είμαστε τσιγκούνηδες με το νερό και να μην το σπαταλάμε.
Να φυτέψουμε στο χώμα, στην γλάστρα, στο παρτέρι μας ένα φυτό ή να συμμετέχουμε σε προγράμματα αναδάσωσης, ακόμα και ως χρηματοδότες αν δεν θέλουμε να πάμε οι ίδιοι.
Να μην αφήνουμε καθόλου απορρίμματα στην φύση κι όταν λέμε καθόλου εννοούμε ούτε την γόπα του τσιγάρου μας.
Να προτιμάμε τα μέσα ή τα πόδια μας για τις μετακινήσεις μας και να μην κινούμε το αμάξι μας για ψύλλου πήδημα.
Αν δεν έχουμε συμμετάσχει ποτέ ως τώρα, να μπούμε σύντομα σε μια ομάδα καθαρισμού μιας παραλίας, ενός λόφου ή μιας οποιασδήποτε φυσικής έκτασης για να νοιώσουμε την μεγάλη χαρά του εθελοντισμού και να δούμε με τα ίδια μας τα μάτια την ζημιά που το είδος μας κάνει στο ίδιο του το οικοσύστημα.