Η εξωσωματική γονιμοποίηση έχει μία περίεργη θέση στην κοινή γνώμη. Από τη μία, στην εποχή μας πλέον δεν θεωρείται ταμπού, ούτε παρά φύση. Από την άλλη, κάποιοι δεν την θεωρούν ταμπού υπό προϋποθέσεις. Πιστεύουν ότι δεν υπάρχει λόγος να το κάνεις αν δεν έχεις προσπαθήσει πρώτα πολλά χρόνια να αποκτήσεις παιδί. Πιστεύουν ότι δεν πρέπει να το κάνεις αν δεν έχεις κάποιο ιατρικό πρόβλημα, που να μειώνει απόλυτα τις πιθανότητες να γίνει φυσική σύλληψη. Πιστεύουν ότι δεν πρέπει να το κάνεις αν είσαι πολύ νέα ή αν είσαι πολύ μεγάλη. Πιστεύουν ότι μετά από δυο τρεις προσπάθειες η γυναίκα οφείλει να δεχτεί τη μοίρα της και να σταματήσει. 

Λόγω των παραπάνω “κανόνων”, που κάποιοι θέτουν, είναι σημαντικό να ακούμε γυναίκες, που έχουν κάνει εξωσωματική να μιλούν για το βίωμα τους. Για το γιατί πήραν την απόφαση, πώς ένιωθαν, πώς ήταν η διαδικασία, πώς είναι το μετά. Για όλα. Ευτυχώς, αυτές τις μέρες έχουμε μία τέτοια φωνή. Η Χριστίνα Μπόμπα βρέθηκε στην εκπομπή Μεσάνυχτα με την Ελεονώρα Μελέτη και μίλησε για τη δική της εμπειρία. 

Πώς πήραν την απόφαση να κάνει εξωσωματική 

Μαζί με τον σύντροφό της, Σάκη Τανιμανίδη, περιμένουν πλέον δίδυμα. Η πορεία, όμως, μέχρι να φτάσουν σε μία από τις πιο ευτυχισμένες περιόδους της ζωής τους, δεν ήταν εύκολη. Η ίδια εξήγησε ότι είχαν αποφασίσει ότι είναι έτοιμοι να γίνουν γονείς και πριν τον γάμο τους, που πραγματοποιήθηκε πριν από περίπου δύο χρόνια. Μόλις παντρεύτηκαν, άρχισαν να προσπαθούν ενεργά να κάνουν ένα παιδί.  

Ωστόσο, ο καιρός περνούσε και αυτό δε συνέβαινε. Αυτό γινόταν όλο και πιο δύσκολο ψυχολογικά για εκείνη και γι’ αυτό αποφάσισαν να μιλήσουν με έναν γιατρό, που ειδικεύεται σε θέματα γονιμότητας. Η γνωμάτευση ήταν ότι μπορεί να μείνει έγκυος, αλλά έχει λιγότερες πιθανότητες σύλληψης σε σχέση με άλλες γυναίκες. Εξηγεί ότι είχαν την επιλογή να συνεχίσουν να προσπαθούν όπως πριν, αλλά θεώρησαν ότι η εξωσωματική θα τους ήταν λιγότερο ψυχοφθόρα. 

Συγκεκριμένα, ανέφερε για την απόφασή τους: “Εμείς από πριν τον γάμο είχαμε κάποιες αρχικές σκέψεις να ξεκινήσουμε. Όχι προσπάθεια, αλλά να πούμε ότι οκέι, άμα έρθει καλώς το. Δεν ήρθε και μετά έγινε ο γάμος και μετά αρχίσαμε να προσπαθούμε πια. Πέρασαν περίπου δύο χρόνια και συνεχόμενα είχαμε αρνητικό αποτέλεσμα. Είχαμε κάνει όλες τις εξετάσεις. Ήταν όλα πολύ καλά. Δεν μπορούσαμε να βρούμε κάποιο πρόβλημα. Κι αυτό συμβαίνει. 

Στη συνέχεια, εμένα αυτό άρχισε να με καταβάλει. Δεν ήταν από την αρχή που έλεγα ‘Δεν έμεινα, δεν έμεινα’ τους πρώτους μήνες, αλλά μετά από δύο χρόνια μπορεί να μου ερχόταν η περίοδος και να έκλαιγα. Είχε αρχίσει ψυχολογικά να με ρίχνει. Ο Σάκης, επειδή είναι πολύ υποστηρικτικός, έλεγε πάντα ‘Δεν πειράζει, την επόμενη’ και δεν έβγαζε το συναίσθημά του. Προσπαθούσε να στηρίξει εμένα ψυχολογικά. Κάποια στιγμή, νομίζω στην πρώτη καραντίνα, του λέω ‘Αισθάνομαι ότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι, ότι ψυχολογικά δεν μπορώ να το ελέγξω άλλο και ότι θα ήθελα να συμβουλευτούμε έναν γιατρό γονιμότητας’.  

Οπότε μιλήσαμε με τον γυναικολόγο μας, που είναι ο αδερφός του Σάκη, και μάς πρότεινε έναν πολύ καλό γιατρό εδώ στην Αθήνα και πήγαμε. Μου είπε ότι κάνω κάποιους ανωορρηκτικούς κύκλους. Δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να κάνω παιδιά. Απλά σημαίνει ότι είναι πιο μειωμένες οι πιθανότητες, γιατί δεν έβγαζα κάθε μήνα ωάριο. Και μια γυναίκα που δεν έχει πολυκυστικές ωοθήκες μπορεί να το πάθει, αλλά σε εμένα ήταν πιο συχνό.  

Υπήρχε η επιλογή να συνεχίσουμε να προσπαθούμε για πολύ καιρό ακόμα, αλλά εγώ ψυχολογικά αισθανόμουν ότι είμαι έτοιμη να κάνω αυτό το βήμα και ο Σάκης. Ο Σάκης πιο πολύ ακόμα, γιατί ήθελε να είμαστε χαρούμενοι και να μην μπούμε άλλο σε αυτή τη διαδικασία. Οπότε το κάναμε και νομίζω ότι αυτό ήταν γραφτό να γίνει. Αυτά τα δύο κοριτσάκια ήταν γραφτό να έρθουν στον κόσμο”. 

Την επηρέασε ψυχολογικά η διαδικασία της εξωσωματικής; 

Η εξωσωματική, όσο σημαντική κι αν είναι για κάποια ζευγάρια που θέλουν να γίνουν γονείς, δεν παύει να είναι μία κουραστική διαδικασία για την εκάστοτε γυναίκα σωματικά και ψυχολογικά. Έχει μεγάλη σημασία, λοιπόν, να μιλάμε και γι’ αυτό, μιας και αποτελεί μέρος της. Μάλιστα, η Ελεονώρα Μελέτη ρώτησε ακριβώς γι’ αυτό την καλεσμένη της, αναφερόμενη στη δική της εμπειρία, όχι με την εξωσωματική, αλλά με την ωοκατάψυξη, που μέχρι να στάδιο έχει τις ίδιες διαδικασίες. Συγκεκριμένα, ανέφερε ότι είχε δυσκολευτεί ψυχολογικά στο πολύ αρχικό στάδιο. 

Την ίδια εμπειρία φαίνεται ότι είχε και η Χριστίνα Μπόμπα. “Το δύσκολο είναι αυτό το στάδιο. Το να κάνεις την ωοληψία, δηλαδή να πάρεις τις ορμόνες και να πάρει ο γιατρός όλα τα ωάρια και να τα καταψύξει είτε να τα γονιμοποιήσει, στην περίπτωσή μας, και μετά να τα καταψύξει. Και εγώ εκεί ψυχολογικά, αλλά και σωματικά αισθάνθηκα ότι κουράστηκα”. 

Γιατί είναι σημαντικό να συζητάμε ανοιχτά για την εξωσωματική; 

Η Χριστίνα Μπόμπα με τον Σάκη Τανιμανίδη έχουν κατηγορηθεί αρκετές φορές από κάποιους ότι εκθέτουν μεγάλο μέρος της προσωπικής τους ζωής. Δεν ξέρουμε αν αυτό είναι πάντα καλό, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις έχει αρκετά μεγάλη αξία. Αυτή η συνέντευξη της μέλλουσας μαμάς, με την Ελεονώρα Μελέτη, ανήκει σίγουρα σε αυτές τις περιπτώσεις. 

Ίσως να μην το καταλαβαίνεις αν δεν έχεις βρεθεί σε αυτή τη θέση. Για τις γυναίκες, όμως, ειδικά που έχουν κάνει εξωσωματική, που σκέφτονται να κάνουν ή που τώρα έχουν μπει στη διαδικασία να κάνουν, είναι τρομερά σημαντικό να ακούγεται δημόσια μία ιστορία, με κομμάτια της οποίας μπορούν να ταυτιστούν. Η Χριστίνα Μπόμπα, μάλιστα, ανέφερε ότι άρχισε να δεχέται μηνύματα που το αποδεικνύουν, όταν ακόμα μιλούσαν μόνο για δυσκολίες, χωρίς να έχουν πει ανοιχτά για την εξωσωματική. “Έχω λάβει πολλά μηνύματα από γυναίκες που και γι’ αυτές ήταν δύσκολο ή από γυναίκες που έκαναν εξωσωματική και λένε ότι αυτό μπορεί να θεωρείται ταμπού, που μου φαίνεται αστείο πια στην εποχή μας. Που πήραν κουράγιο, που αισθάνθηκαν ωραία που έχουν μία αντίστοιχη ιστορία να ακούσουν”. 

@oneofusgr

If you're here, you're one of us!