Τον περασμένο Αύγουστο έγραψα ένα άρθρο στο οποίο ανέλυα το πώς το σεξ αλλάζει με τα χρόνια αντάμα με όλα τα γιατί και τα επειδή. Και παρ’ ότι εμπνεύστηκα το εν λόγω θέμα εξ ιδίας πείρας και από τον κοντινό μου περίγυρο, καθ’ ότι θέλω να χαρακτηρίζομαι και από μια κάποια ακεραιότητα και αξιοπιστία, έψαξα προφανώς να βρω και έρευνες που να στηρίζουν αυτό το βίωμα. Κοινώς, οι ειδικοί τι λένε βρε παιδιά; Ισχύει για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ή όχι; Όπως μάλλον θα φαντάζεστε, οι υποψίες μου ήταν βάσιμες και όλα πήγαν καλά. Αυτό που όμως δεν φανταζόμουν ότι θα προέκυπτε ήταν μια νέα υποψία. Πάνω στην αναζήτησή μου για έρευνες και μελέτες που δείχνουν πώς επηρεάζεται η libido από τις πολλές εργατοώρες, έπεσα μόνο σε ειδικούς που είχαν πάρει για δείγμα τους αποκλειστικά άντρες.
Αντίστοιχα όταν γκούγκλαρα να μάθω πως συνδέεται η συχνότητα του σεξ με την ηλικία, τα μόνα αποτελέσματα που είδα αφορούσαν έρευνες για ζευγάρια. Με λίγα λόγια, μελέτες που να μιλούν για το σεξ σε σχέση με ένα από τα δυο παραπάνω θέματα, με αποκλειστικό παρονομαστή την γυναίκα, δεν βρήκα. Όπως είναι λογικό, σαν κλασσικό μιλένιαλ (καλησπέρα ενδυνάμωση), μπήκα σε κάποιες δικαιολογημένες σκέψεις, και δεν μπορούσα παρά να αναρωτηθώ, σε ό,τι αφορά την σεξουαλική εμπειρία υπάρχει σεξισμός ακόμα και στην επιστήμη; Και δη εν έτει 2021; Αυτή την ερώτηση λοιπόν θα προσπαθήσω να απαντήσω παρακάτω για τα μάτια σας μόνο. Spoiler alert, η παραπάνω ερώτηση ήταν ρητορική.
Γυναικείος και Ανδρικός Οργασμός
Ας ξεκινήσουμε από τα πολύ βασικά, τον γυναικείο οργασμό. Τι έρευνες έχουν γίνει πάνω σε αυτό το θέμα, πόσο αντιπροσωπευτικές και ουσιαστικές είναι, και τί καταλαβαίνουμε από το context;
Πρώτα θα σας μιλήσω για μια από τις πιο πρόσφατες και πολυδημοσιευμένες που βρήκα, και συγκεκριμένα για την εισαγωγή της, η οποία ας πούμε ότι τα λέει όλα. Η εν λόγω έρευνα δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 2020 στο επιστημονικό περιοδικό The Journal of Sexual Medicine με τίτλο “Γυναικείος Οργασμός και η εν γένει σεξουαλικές λειτουργίες και συνήθειες” (Female Orgasm and Overall Sexual Function and Habits) και στην πρώτη πρώτη πρόταση που βλέπουμε θα λέγαμε ότι γίνεται ένα disclaimer με μια άλφα δηκτική χροιά, ή τουλάχιστον έτσι το εξέλαβα εγώ. Τι λέει λοιπόν αυτή η έρευνα με το καλημέρα σας; “Λίγες μελέτες έχουν γίνει με σκοπό την διερεύνηση των γυναικείων εμπειριών σχετικά με τον οργασμό και τους παράγοντες που φέρονται να έχουν σημασία σε ό,τι αφορά την οργασμική λειτουργία και την σεξουαλική συμπεριφορά.” Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την μελέτη (η οποία είναι από τις λίγες πρόσφατες που βρήκα ας σημειωθεί) δε ξεκινάμε καλά, καθώς οι συντάκτες της ξεκάθαρα αναφέρουν ότι ο αριθμός των ερευνών με θέμα την γυναικεία ικανοποίηση είναι μικρός.
Σε άλλο ένα επιστημονικό άρθρο σχετικά με τον οργασμό που δημοσιεύτηκε το 2018 από την Janet Brito Ph.D., αναφέρεται στην εισαγωγή κάτι που κινείται στα ίδια πλαίσια,
“Σε γενικές γραμμές δεν γνωρίζουμε ακόμα πάρα πολλά πράγματα για τον οργασμό, και στην διάρκεια του περασμένου αιώνα οι θεωρίες σχετικά με αυτό το θέμα έχουν αλλάξει πάρα πολύ. Για παράδειγμα, πολλοί γιατροί και οι επιστήμονες που ασχολούνται με την υγεία έχουν μόλις σχετικά πρόσφατα δεχθεί την ιδέα του γυναικείου οργασμού, με παραδείγματα γιατρών ακόμα και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70 να ισχυρίζονται ότι είναι φυσιολογικό οι γυναίκες να μην έχουν οργασμό.” Και ενώ τα ’70ς φαντάζουν μακρινό παρελθόν, το παραπάνω γεγονός είναι μάλλον εξωφρενικό, ειδικά αν σκεφτούμε ότι πολλοί από αυτούς τους ειδικούς ενδεχομένως ζουν και εργάζονται μέχρι και σήμερα. Επίσης, στον αντίποδα της παραπάνω κατάστασης, η πρώτη έρευνα ever σχετικά με τον ανδρικό οργασμό έγινε το 1948. Τυχαίο; Μάλλον όχι.
Γυναικεία και Ανδρική Libido
Σε ότι αφορά το σεξ, η libido είναι ένα από τα πιο φλέγοντα ζητήματα. Και οι ερωτήσεις γύρω από αυτήν (μαζί με το πως θα τ@ κάνεις να “τελειώσει” μέσα σε 10 λεπτά) είναι ίσως οι πιο συχνές στο google search. Γιατί μειώνεται, πώς την αυξάνουμε, από τι επηρεάζεται, που θα την βρούμε τελοσπάντων κλπ κλπ. Και είναι λογικό καθώς αυτή λέξη είναι πλέον οριακά συνώνυμη με τις υψηλές σεξουαλικές επιδόσεις, ένα αγαθό που όλοι λίγο πολύ αναζητούν. Συνεπώς, ουκ ολίγες επιστημονικές ομάδες έχουν ασχοληθεί με αυτό το ζήτημα.
Ας δούμε λοιπόν αν αυτή τους η ενασχόληση έχει σεξιστική χροιά, είτε ποιοτικά είτε ποσοτικά. Σε ένα επιστημονικό άρθρο λοιπόν του Web MD το οποίο έχει τίτλο “Γιατί οι γυναίκες χάνουν την όρεξή τους για σεξ”, κάτω κάτω σαν κατακλείδα η (τότε) πρόεδρος της Ερευνητικής Κοινότητας για την Γυναικεία Υγεία, Phyllis Greenberger, MSW μας δίνει τα φώτα της.
Όπως λέει, στατιστικές δείχνουν πως είναι περισσότερες οι γυναίκες που αναφέρουν σεξουαλικά προβλήματα από τους άντρες, ωστόσο οι έρευνες για την αντιμετώπιση των γυναικείων σεξουαλικών προβλημάτων βρίσκονται πολύ πιο πίσω. Συγκεκριμένα αναφέρει, “Από το 1990 εώς το 1999, περίπου 5.000 έρευνες διενεργήθηκαν με θέμα την ανδρική σεξουλικότητα ενώ ο αντίστοιχος αριθμός για τις γυναίκες ανέρχεται σε μόλις 2.000.”
Έγω που δεν είμαι γιατρός ή δόκτωρ θα δώσω ένα ταπεινό παράδειγμα. Για την αύξηση της libido στους άντρες υπάρχει το Viagra και για τις γυναίκες υπάρχει το…; Ακριβώς αυτό, κενό.
Και παρ’ ότι πολλοί υποστηρίζουν πως το μπλε χαπάκι δημιουργεί ένα κάποιο εφέ και στις γυναίκες, οι έρευνες που έχουν γίνει μέχρι στιγμής δεν συμφωνούν. Το μόνο ανάλογο “φάρμακο” που υπάρχει αυτή την στιγμή στην αγορά (μόνο στην Αμερική) για να ανεβάσει την γυναικεία λίμπιντο, είναι ένα χάπι που λέγεται flibanserin (Addyi) και προφανώς δεν πωλείται ελεύθερα στο φαρμακείο της γειτονιάς όπως το Viagra, αλλά συνταγογραφείται.
Το ακόμα χειρότερο; Το εν λόγω χάπι αρχικά αναπτύχθηκε σαν ήπιο αντικαταθλιπτικό και απλά στην συνέχεια παρατηρήθηκε πως επιδρά θετικά και στην γυναικεία σεξουαλική διάθεση. Δεν διενεργήθηκε καν δηλαδή κάποια μελέτη επιτούτου, ό,τι έχουμε για την αύξηση της γυναικείας λίμπιντο υπάρχει κατά λάθος.
Αφροδισιακές Τροφές
Άλλη μια τρομερά επαναλαμβανόμενη και μετά εξαντλήσεως απαντημένη ερώτηση είναι το “ποιες τροφές αυξάνουν την σεξουαλική διάθεση“. Και βέβαια υπάρχουν οι αντίστοιχες μελέτες. Τί μας λένε λοιπόν αυτές; Δεν διάβασα ούτε ένα ούτε δυο σχετικά επιστημονικά άρθρα, αλλά περί της ντουζίνας. Το συμπέρασμα;
Η συντριπτική πλειοψηφία των τροφών που φέρονται ως βοηθητικές για το επίμαχο ζήτημα έχουν δυο βασικά χαρακτηριστικά. Πρώτον, περιέχουν ορισμένα θρεπτικά συστατικά, είτε βιταμίνες είτε ιχνοστοιχεία που βελτιώνουν την κυκλοφορία του αίματος, κοινώς βοηθούν στην στύση. Το δεύτερο κοινό χαρακτηριστικό που εντόπισα είναι τροφές που έχουν ψηλή συγκέντρωση σε ψευδάργυρο, ένα ιχνοστοιχείο που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ανδρική γονιμότητα και την υγεία του προστάτη. Ας σημειωθεί εδώ ότι τα επιστημονικά άρθρα στα οποία αναφέρομαι κάνουν λόγο για τροφές που ανεβάζουν την λίμπιντο εν γένει, και για τα δυο φύλα. Παρ’ όλα αυτά η μόνη τροφή που βρήκα που να συνδέεται ρητά με την γυναικεία λίμπιντο σύμφωνα με κάποια επιστημονική έρευνα είναι το κόκκινο κρασί, ενώ σε πολλές περιπτώσεις παραθέτονταν και τροφές που αφορούν αποκλειστικά την στύση, όπως το ρόδι που τιτλοφορείται ως το Viagra της φύσης. Γιατί δεν μας έφτανε το χάπι. Και δεν μιλάμε για μια ή δυο έρευνες, μιλάμε για την πλειοψηφία τους. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα οστρακοειδή, τα οποία είναι ευρέως αποδεκτό και αναπαραγόμενο ότι αποτελούν την απόλυτη αφροδισιακή τροφή. Αλλά πουθενά δεν αναφέρεται ότι ο “ερωτογενής παράγοντας Χ” των μυδιών και του συναφιού τους είναι ο ψευδάργυρος που λέγαμε παραπάνω.
Προφανώς υπάρχουν και άλλα παραδείγματα, αλλά αν τα συμπεριλαμβάναμε όλα δε θα τελειώναμε ποτέ. Το βασικό ζήτημα είναι πως σύμφωνα με τα παραπάνω, μάλλον αποδεικνύονται οι όχι και τόσο ευχάριστες υποψίες μου.
Παρατήρησα όμως μέσα σε όλα και κάτι θετικό, από το 2016 περίπου και μετά, οι μελέτες που αφορούν τον γυναικείο οργασμό έχουν μάλλον αυξηθεί, και επίσης σε αντίθεση με παλαιότερες, πλέον συμμετέχουν σχεδόν αποκλειστικά γυναίκες επιστήμονες. Και ας μην γελιόμαστε, ίσως τον μεγαλύτερο ρόλο στον σεξισμό ως προς την θεματολογία της επιστημονικής κοινότητας τον παίζει ο σεξισμός που υπάρχει εν γένει. Μέχρι πολύ πρόσφατα οι γυναίκες με Ph.D. αποτελούσαν συντριπτική μειονότητα και όσο για τις ψηλές καρέκλες που καθόριζαν τις χρηματοδοτήσεις, εκεί σίγουρα δεν θα ‘έβρισκες “θηλυκό” για δείγμα. Δεν μπορούμε λοιπόν παρά να είμαστε σίγουροι ότι αυτή οι σεξιστική στάση της επιστήμης προς το σεξ και την γυναίκα προκύπτει σε μεγάλο βαθμό από την για χρόνια μειονεκτική της θέση και στον επιστημονικό κλάδο πέραν της κοινωνίας. Έτσι λοιπόν όσο αυξανόμαστε στα πλάτη και στα μήκη και αυτού του τομέα, τόσο ελπίζουμε να καταφέρουμε σιγά σιγά μια πρόοδο και εκεί