Αν οι παρακάτω προτάσεις φαίνονται γνώριμες τοτε είναι πολύ πιθανό να ζεις και εσύ τα ίδια. Φτάνει το σαββατοκύριακο και είναι σαν να βγαίνει από μέσα σου το τέρας που ψάχνει να τσακωθεί. H πρόφαση είναι πάντα ασήμαντη, εννοείται. Για ασήμαντα πράγματα εξάλλου σου κάνει κάποιος τη ζωή μαύρη και την κάνεις και μόνη σου, χωρίς βοήθεια.
Γιατί ξύπνησες αργά; Ναι, ξέρω θέλεις δύο καφέδες για να συνέλθεις. Είμαι με τα παιδιά από το πρωί μόνη μου/μόνος μου. Μη μου πεις πως θέλεις πάλι να πάμε στη μαμά σου για φαγητό. Όχι, δεν έχω όρεξη να μαγειρέψω, ήλπιζα να έχεις κανονίσει να κάνουμε κάτι ωραίο (χωρίς να εξηγεί τι θα ήταν ωραίο). Θες να μου πεις πως θες να δεις ποδόσφαιρό, την μια μέρα που έχουμε να την περάσουμε όλοι μαζί; Για αυτήν την απαίσια παραλία οδηγούσαμε μιάμιση ώρα; Δεν το πιστεύω πως είσαι τόσο ανοργάνωτη! Ήταν ανάγκη πάλι να καλέσεις τη φίλη σου; Δε χρειάζομαι καινούργια παπούτσια, δεν πάω στα μαγαζιά με τίποτα!
Σαββατοκύριακο και το ζευγάρι θυμίζει δύο θυμωμένους κόκορες. Ρουθούνια ανοιγοκλείνουν, φρύδια ενώνονται και το καλοκουρδισμένο κατά τη διάρκεια της εβδομάδας ανδρόγυνο που εργάζεται και διεκπεραιώνει, έχει επιτέλους τον ελεύθερο χρόνο που και οι δυο ονειρεύονταν από τότε που ξημέρωσε Δευτέρα κι όμως μαλώνουν μέχρι τελικής πτώσης. Για το πού θα πάνε, πού θα κάτσουν, τι θα πουν και τι δεν είπαν αλλά και για όσα θα έπρεπε να είχαν γίνει διαφορετικά. Το ίδιο φαινόμενο και στις αργίες και στις διακοπές λες και σιγοβράζει θυμός που δεν ξέρεις γιατί υπάρχει μέσα σου. Είναι σχεδόν ανεξήγητος (αν δεν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στη σχέση), και σου έρχεται να φωνάξεις πως για όλα τα προβήματα του πλανήτη φταίει, ο άλλος! Έρχεται το Σάββατο και πρέπει να δικαιωθείς. Ένα συναίσθημα μεταξύ πονοκεφάλου και ναυτίας και ξύπνησε ο πολεμιστής του ΣΚ.
Ο ελεύθερος χρόνος, προκαλεί νευρικότητα και στα καλύτερα σπίτια. Αν αποταθείτε στη γράφουσα θα σας αποκαλύψει μια μάλλον χειρότερη πραγματικότητα από την δική σας. Αν δεν γεμίζουν οι ελεύθερες μέρες από υποχρεώσεις, τις γεμίζω εγώ με ηλιθιότητες. Δώστε ένα Σάββατο πρωί, να το μετατρέψω σε κόλαση. Κουραστικές βόλτες στο IKEA μέχρι να λιποθυμήσω. Ψώνια στην λαϊκή, μέχρι να λυγίζουν τα χέρια μου από τις σακούλες. Επισκέψεις σε φίλους που ζουν στην άλλη άκρη της γης, γυμναστήριο, αχρείαστες μεταφορές παιδιών, λες και αρνούμαι να ηρεμήσω και να μην κάνω τίποτα.
Αν το Σάββατο και η Κυριακή αποκτούσαν ξαφνικά 36 αντί για 24 ώρες θα χρειαζόμουν 72, να τις τιγκάρω, αλλιώς φοβάμαι πως δεν κάνω αυτό που θα έπρεπε ή πως επιστρέφω σε μια καταθλιπτική οικογενειακή πραγματικότητα που δεν θέλω να ξαναζήσω. Σε πολλές οικογένειες, το σαββατοκύριακο αναβλύζει δυστυχία, ενώ τα μέλη ενδέχεται, να είναι αρκούντος ευχαριστημένα με τη ζωή τους και τις σχέσεις τους τις υπόλοιπες μέρες τις εβδομάδας. Το καταλαβαίνει μόνο όποιος το ζει: υπάρχει αγάπη, απλώς το σαββατοκύριακο δεν παλεύεται!
Η λογική λέει πως για να μην τα πηγαίνουμε καλά, όταν έχουμε χρόνο τότε, δεν τα πηγαίνουμε καλά γενικώς, είναι όμως μάλλον λάθος να ερμηνεύεις συναισθήματα βάσει της λογικής. Υπάρχουν ωστόσο κάποιες αντικειμενικές αιτίες που ευθύνονται για τον ελεύθερο χρόνο μεταξύ των ζευγαριών που γίνεται αφόρητος. Διαβάστε τις και κουράγιο! Ευτυχώς η Δευτέρα έρχεται κάθε 7 μέρες χωρίς καμιά καθυστέρηση.
- Η σιγουριά πως η γκρίνια σου δεν θα προκαλέσει μεγάλη ζημιά! Έτσι είναι οι σχέσεις, από ερωτικές γίνονται οικογενειακές και έπειτα έχεις την σιγουριά σου. Νομίζεις πως ο άλλος αντέχει τα μουτράκια σου, λες και είσαι πεντάχρονο που θέλει να παιδέψει τους γονείς του με νάζια.
- Η συσσώρευση! Σύμφωνα με ειδικούς, 69% των διαφωνιών στα ζευγάρια (ποιος άραγε να έκανε τέτοια μέτρηση) παραμένουν άλυτες χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μένει αρκετή πικρία που ψάχνει την κατάλληλη στιγμή για να εκφραστεί και να διαλύσει το χαρούμενο διήμερο που είχατε προγραμματίσει στον Παρνασσό. Τουλάχιστον σκεφτείτε πως κι άλλα ζευγάρια στον Παρνασσό μισιούνται, την ίδια στιγμή που και εσείς τσακώνεστε κι όμως το βουνό εξακολουθεί να είναι υπέροχο!
- Η κούραση! Θέλουμε να πιστεύουμε πως το σαββατοκύριακο και οι αργίες υπάρχουν για να ξεκουραστούμε και ξεχνάμε πόσο τελικά κουρασμένοι φτάνουμε να είμαστε στην αρχή τους.
- Η αβεβαιότητα! Περνάμε τόσο χρόνο δουλεύοντας που ξεχνάμε πως είναι να μην εργάζεσαι. Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε τα παιδιά μας όταν δεν έχουν σχολείο και δεν ξέρουμε ούτε πως πρέπει να είμαστε σύντροφοί ή σύζυγοι στο ίδιο διάστημα. Σκεφτείτε πως ο ρόλος του σαββατοκύριακου είναι τόσο περίπλοκος όσο τα ενδυματολογικά του διλήμματα: Τι να φορέσεις για να είναι εντάξει; Φόρμα ή τζιν ;
- Ο χρόνος και οι άλλοι! Υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν να ξοδεύουν τον χρόνο τους χαζεύοντας και άλλοι που δεν θέλουν να χάνουν στιγμή. Υπάρχουν οι κοινωνικοί που αναζητούν την συντροφιά αλλά και εσωστρεφείς. Στην εξίσωση μπαίνουν οι φίλοι, τα πεθερικά, η ξαδέλφη που είναι η αγαπημένη σου και έτσι η ευχαρίστηση του ενός γίνεται εφιάλτης για τον άλλον.
- Η οδήγηση! Για να πας κάπου, κάποιος θα πρέπει να οδηγήσει που σημαίνει πως ο εγκέφαλός του νομίζει πως είναι αρχηγός, πράγμα που θυμώνει τους υπόλοιπους εγκεφάλους στο αυτοκίνητο που ξεσηκώνονται και αμφισβητούν το στυλ της οδήγησης, τον προσανατολισμό και τη διαδρομή συνολικά. Έτσι αρχίζει η εσωτερική ανταρσία του Ι.Χ. Όχι, δεν θα ρωτήσει έναν περαστικό, ας έχει χαθεί κι αυτός ο λόγος, αρκεί για να ακουστεί το πρώτο: δεν σε μπορώ άλλο!
- Το μοίρασμα των υποχρεώσεων! Αν δεν ζείτε σε έπαυλη με υπηρέτες, θα χρειαστεί να γίνουν οι απαραίτητες δουλείες ώστε η αργία ή το σαββατοκύριακο να είναι ομαλό. Παραδόξως έτσι αρχίζει η αρχέγονη φαγωμάρα. Στον χορό, μπαίνουν και άλλες υποχρεώσεις που αμεληθήκαν και έτοιμη η χειροβομβίδα!
- Η απουσία! Υπάρχουν γυναίκες και άνδρες που είναι μετρ της απουσίας. Την καταφέρνουν με το να κοιμούνται, να διαβάζουν βιβλίο, να χαζεύουν συνέχεια, να είναι σιωπηλοί ή να λείπουν πραγματικά, ακόμη κι αν βρίσκονται μέσα στο σπίτι ή δίπλα σου στον ίδιο καναπέ ! Η απουσία, μπορεί να σπάσει τα νευρά του άλλου που δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι αυτό που τον τρελαίνει και νιώθει αδικημένος, παρατημένος και τελικά μαλάκας…
- Μεγάλες προσδοκίες! Οχι, δεν πρόκειται για το λογοτεχνικό έργο του Καρόλου Ντίκενς αλλά για τη μεγαλύτερη παγίδα στις σχέσεις. Η ζωή δεν είναι διαφήμιση αλλά εμείς στις διαφημίσεις βλέπουμε τη ζωή που θα θέλαμε να ζήσουμε, όπου τα σπίτια είναι πάντα καθαρά και τα ζευγάρια γελάνε αλλοπρόσαλλα όταν ξυπνούν με μαλλί κομμωτηρίου, όμως αυτοί είναι ηθοποιοί που παίζουν ρόλους, ενώ εσείς έχετε ψυχούλα που πονάει. η καλύτερη επιλογή, είναι να δώσεις τόπο στην οργή και να πας παρακάτω. Είπαμε. Και στο δικό μας σπίτι γίνεται χαμός, κάθε σαββατοκύριακο…