Ένας από τους σπουδαιότερους λόγους που αγαπάμε την Ιταλία είναι φυσικά οι γεύσεις. Είναι μια χώρα που σε αρπάζει από την μύτη μόλις πατήσεις στο έδαφός της, καθώς από παντού πολιορκείσαι με μυρωδιές χαρακτηριστικές του μεγάλου γαστρονομικού της πλούτου. Θυμίζω: πιτσερίες για άρωμα ψημένης ζύμης, σκόρδου και τυριών. Φούρνοι για φρεσκοψημένα panini ή αμυγδαλωτά cantucci, μπαρ για μοσχομυρωδάτους καφέδες και λαμπερά spritz. Δεν περιγράφω άλλο!!!
Τα γλυκά της και ιδιαίτερα τα κέικ και τουρτο-κέικ της, δεν πάνε πίσω. Αξίζει να τα δοκιμάσει όλα κανείς, αν και δεν είναι τόσο εύκολο, καθώς πολλά από αυτά είναι τοπικά εδέσματα και θα πρέπει να βρεθείς στην περιοχή όπου φτιάχνονται συνήθως για να τα απολαύσεις. Ας δούμε τα 10 πιο διάσημα από αυτά:
Buccellato
Σικελία
Πρόκειται για ένα κλασσικό επιδόρπιο του ιταλικού νότου σε επίσης κλασσικό σχήμα δαχτυλίδι που ετοιμάζεται συνήθως για τις γιορτές. Είναι ένα κέικ φρούτων και ξηρών καρπών που συμβολίζει την ευημερία και την καλή τύχη, το οποίο ανταλλάσσεται συνήθως σε σημαντικές οικογενειακές στιγμές μεταξύ συγγενών και φίλων. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πιάτα που αποδεικνύουν την επιρροή των Αράβων στην κουζίνα της Σικελίας. Μπορεί να περιέχει ξερά σύκα, σταφίδες, καρααμελωμένα φρούτα, σοκολάτα, αμύγδαλα, καρύδια ή ακόμα και κουκουνάρια.
Castagnaccio
Λούκα
Το παραδοσιακό αυτό κέικ ετοιμάζεται από ελέυρι κάστανου, ελαιόλαδο, δεντρολίβανο, σταφίδες, και περιστασιακά, κουκουνάρια. Δεν έχει ζάχαρη ή οποιοδήποτε άλλο είδος αλευριού, οπότε είναι και χωρίς ζάχαρη και χωρίς γλουτένη. Κάποιες συνταγές περιλαμβάνουν και άλλα ξερά φρούτα, η παραδοσιακή θέλει μόνο σταφίδες. Όλα τα υλικά που χρησιμοποιούνται στο castagnaccio δημιουργούν ένα πυκνό και υπόγλυκο κέικ, τραγανό εξωτερικά και παχύ στο εσωτερικό του. Θεωρείται το γλυκό του φτωχού κι φτιαχνόταν συνήθως τον χειμώνα στην εποχή των κάστανων.
Zuccotto
Φλωρεντία
Το Zuccotto είναι ένα διάσημο ιταλικό επιδόρπιο που πιστεύεται ότι προέρχεται από την Φλωρεντία. Δημιουργείται απλώνοντας μαλακωμένα σαβουαγιάρ γύρω στην φόρμα του κέικ ώστε να δοθεί το ανάλογο σχήμα, ενώ το κέντρο γεμίζεται με υπέροχη κρέμα. Τέλος, το κέικ γυρίζει τα πάνω κάτω πριν σερβιριστεί. Πιστεύεται ότι το ασυνήθιστο σχήμα της παλαιάς αυτής συνταγής δημιουργήθηκε ώστε να προσομοιάζει στον τρούλο του Duomo, του διάσημου καθεδρικού της πόλης και χρονολογείται από τον 16ο αιώνα. Υπάρχει μάλιστα η θεωρεί ότι ο δημιουργός της είναι ο Bernardo Buountalenti, ο άνθρωπος που εφηύρε το παγωτό.
Torta 900
Ιβρέα
H Torta Novecento, Τούρτα εννιακόσια δηλαδή, δημιουργήθηκε από τον καταξιωμένο ζαχαροπλάστη Ottavio Bertinotti για να γιορτάσει την έλευση του 20ου αιώνα, εξ’ ου και το όνομά του. Το σχετικά απλό αυτό γλυκό που μοιάζει με σάντουιτς κέικ και κρέμας σοκολάτας έγινε τόσο δημοφιλές τελικά που ο Bertinotti, απηυδισμένος από τις προσπάθειες απομίμησης, αναγκάστηκε να πατεντάρει την συνταγή το 1964, την οποία τελικά πούλησε το 1972 στον Umberto Balla, ιδιοκτήτη της Pasticceria Balla. Το οικογενειακό αυτό ζαχαροπλαστείο φτιάχνει την διάσημη Torta 900 από τότε ως σήμερα.
Torta Paradiso
Παβία
Κλασσικό ιταλικό γλυκό και σύμβολο της πόλης της Παβία, η Torta Paradisso είναι ένα απλό κέικ που γίνεται από τρία βασικά συστατικά-ζάχαρη, αλεύρι και βούτυρο. Δημιουργήθηκε από τον Enrico Vigoni κάπου στις αρχές του 19ου αιώνα και είναι πραγματικά πεντανόστιμη χάρη στις κρέμες με τις οποίες γεμίζεται. Συνοδεύει πολύ ωραία τον εσπρέσο και γι’ αυτό σερβίρεται και ως συνοδευτικό του.
Torta Caprese
Κάπρι
Η Torta Caprese είναι ένα σκούρο κέικ σοκολάτας που γίνεται χωρίς καθόλου αλεύρι. Η σπεσιαλιτέ του ιταλικού νησιού του Κάπρι, αποτελείται από σκούρα σοκολάτα, αυγά, ζάχαρη, αμύγδαλα και βούτυρο. Έχει πυκνή σοκολατένια υφή, ενώ καλύπτεται από ζάχαρη άχνη. Συχνά γαρνίρεται με φράουλες ή φραμπουάζ, ενώ στα εστιατόρια συχνά σερβίρεται με μια δόση παγωτού στο πλάι. Αν και δεν είναι γνωστό ποιος ήταν εκείνος που επινόησε την συνταγή, πιστεύεται ότι έγινε κατά λάθος όταν ένας ζαχαροπλάστης ξέχασε να βάλει αλεύρι στο γλυκό που ετοίμαζε
Pampapato di Ferrara
Φεράρα
Το ψωμένιο αυτό παραδοσιακό κέικ φρούτων της Φερράρα είναι ένα παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο έδεσμα γεμάτο με ολόκληρα αμύγδαλα, φουντούκια και καραμελωμένα φρούτα. Έξτρα γεύση παίρνει από το κακάο, το μέλι, την κανέλα, τα γαρύφαλλα και μερικές φορές το μαύρο πιπέρι – εξ’ ου και το όνομα pampepato.
Ξεκίνησε να παρασκευάζεται κάπου στον 16 αιώνα. Σύμφωνα με τον μύθο που το περιβάλλει, πρώτη φορά φτιάχτηκε από τις καλόγριες του μοναστηριού Corpus Domini της Φεράρα με σκοπό να το στείλουν σε υψηλά ιστάμενα πρόσωπα της εποχής όπως ανώτερους κληρικούς και γι’ αυτό είναι επίσης γνωστό και ως pan del papa, δηλαδή το ψωμί του Πάπα.
Panforte di Siena
Σιένα
Το Panforte di Siena είναι ένα παραδοσιακό ιταλικό γλυκό που ονομάζεται επίσης Το κέικ της Σιένα. Το σύγχρονο panforte είναι μια παραλλαγή του κλασσικού που περιέχει ξηρούς καρπούς, ξερά φρούτα και μια γενναιόδωρη ποσότητα μπαχαρικών όπως το κάρδαμο, η κανέλα, το μοσχοκάρυδο και τα γαρύφαλλα. Όλα τα συστατικά ενοποιούνται με ένα ζαχαρένιο σιρόπι που γίνεται συνήθως από βούτυρο, ζάχαρη και μέλι, ενώ το κέικ πασπαλίζεται γενναιόδωρα με ζάχαρη άχνη. Το αποτέλεσμα ένα κέικ με πυκνή υφή και ενδιαφέροντα συνδυασμό αρωμάτων. Θεωρείται ότι παρασκευάστηκε για πρώτη φορά τον 13 αιώνα στην Σιένα και είναι πραγματικά χαρακτηριστικό της περιοχής.
Ciambella
Το Ciambella είναι ένα από τα κλασσικά κέικ σε σχήμα δαχτυλιδιού της Ιταλίας, αρωματισμένο με ξύσμα λεμονιού και κάποιες φορές με ένα φρουτώδες λικέρ. Φτιάχνεται συνήθως τις γιορτές από ένα αρκετά σφιχτό ζυμάρι το οποίο πλέκεται και γίνεται στρογγυλό, ενώ μπορεί να φτιαχτεί και σε μικρότερο μέγεθος, σαν ντόνατ. Όπως και να είναι, πρέπει να έχει σχήμα δαχτυλιδιού.. Συνοδεύει πολύ ωραία το γάλα, τον καφέ και τα κρασιά επιδόρπια. Είναι τόσο δημοφιλές που θα το βρούμε σε κάθε περιοχή της χώρας και σε διάφορους τύπους.
Cassata
Σικελία
Αναμφισβήτητα το πιο δημοφιλές γλυκό της Σικελίας και πασίγνωστο σε πολλά σημεία της Ιταλίας.. Περιέχει ένα κέικ βουτηγμένο σε λικέρ που επικαλύπτεται με γλυκιά ρικότα και ξερά φρούτα ενώ περιβάλλεται από μάρτζιπαν και στολίζεται με καραμελωμένα φρούτα. Θεωρείται ότι έχει πάρει το όνομά του από το αραβικό qas’ah, που είναι η φόρμα του κέικ. Φτιάχνεται κυρίως τον χειμώνα και την άνοιξη ενώ σερβίρεται συχνά το Πάσχα. Μέχρι τον 14ο αιώνα ήταν γλυκό της αριστοκρατίας, ενώ ακόμα και σήμερα, λίγοι έχουν το θάρρος να προσπαθήσουν να το φτιάξουν αν δεν είναι ζαχαροπλάστες.