Χθες έκανε διαδικτυακή πρεμιέρα το Malcolm and Marie στο Netflix, μια ταινία του Sam Levinson που κατά τη γνώμη μας θα σαρώσει τα φετινά βραβεία, και για να είμαστε ξεκάθαροι, το σύνολο αυτών. Στη ταινία βλέπουμε την ιστορία ενός ζευγαριού, του Malcolm και της Marie κατά την διάρκεια μιας και μόνο νύχτας, την οποία περνούν στο σπίτι τους έπειτα από την πρεμιέρα της ταινίας του πρώτου, περιμένοντας για τις πολυπόθητες κριτικές. Στο trailer βλέπουμε κάποια στιγμή να λέγεται πως αυτή δεν είναι μια ιστορία αγάπης, δεν είναι άλλη μια ρομαντική δραμεντί, αλλά η ιστορία της αγάπης, και έχοντας δει την ταινία θα συμφωνήσουμε. Παρ’ όλα αυτά δεν μιλάει μόνο για αγάπη ανάμεσα στις ανθρώπινες σχέσεις, μιλάει και για αγάπη προς το καλό σινεμά. ‘Eτσι θα λέγαμε πως η ταινία στηρίζεται πάνω σε αυτούς τους δυο βασικούς άξονες, εξερευνώντας με μαεστρία τις πιο απόκρυφες και ανείπωτες πτυχές τους. Θα είμαστε ειλικρινής, δεν είναι μια ευχάριστη ταινία, η συναισθηματικές διακυμάνσεις που βιώνεις κατά τη διάρκεια σε κάνουν να νιώθεις μονίμως στην κόψη του ξυραφιού, σαν να βρίσκεσαι σε ένα emotional roller-coaster -που λένε και στο χωριό μου. Και αυτή είναι τελικά ίσως και η μεγαλύτερη επιτυχία του Levinson, ότι δεν βλέπεις απλά τα τεκταινόμενα μπροστά σου σαν παρατηρητής, αλλά μπαίνεις μέσα σε αυτά, σε (cine)παίρνουν μαζί τους και σε αφήνουν μόνο όταν πέσουν οι τίτλοι τέλους. Και μόνο τότε μπορείς να πάρεις ανάσα, ανακουφισμένος από το αποτέλεσμα -no spoilers- βιώνοντας την κάθαρση που με τόση ειλικρίνεια και κυνικότητα σου προσφέρει ο δημιουργός της ταινίας.

 

Μιλώντας για αγάπη, χωρίς να θέλουμε να προδώσουμε πολλά, στην ταινία αυτή οι δυο και μοναδικοί χαρακτήρες περνούν μια νύχτα που μόνο εορταστική δε θα την αποκαλούσε κάποιος. Κατά την διάρκεια της βραδιάς λοιπόν ο Malcolm και η Marie περνούν από ήρεμες και όμορφες στιγμές, μέχρι έντονες διαφωνίες, μέχρι ομηρικούς καυγάδες ως και δυνατές ερωτικές διενέξεις. Σε ένα βράδυ λοιπόν ζουν τις στιγμές που κάθε ζευγάρι ενδεχομένως βιώνει κατά την διάρκεια ολόκληρης της σχέσης του, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, εξ’ ου και η ιστορία της αγάπης, το καθρέφτισμα δηλαδή της συνολικής φύσης των ανθρώπινων σχέσεων.

Μιλώντας για σινεμά, καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας, είτε ο Malcolm έιτε η Marie κάνουν σχόλια για την βιομηχανία και το film-making σαν τέχνη. Και ενώ λένε πολλά και σημαντικά, αυτό που κρατήσαμε ήταν τον Malcolm να διαφωνεί με το ότι ένα έργο πάντα συνδέεται με τον δημιουργό του, και ερμηνεύεται μέσα και μόνο από αυτόν και την στερεοτυπική ταυτότητά του. Και σε αυτό κατευθείαν συνεχίζει σημειώνοντας πως μια ιστορία που λέγεται από έναν Αφροαμερικανό σκηνοθέτη με Αφροαμερικανικό καστ -όπως και η δική του- δεν στοχεύει απαραίτητα σε πολιτικό σχόλιο. Μια σκέψη την οποία κάναμε και εμείς στο ξεκίνημα τις ταινίας, για την ίδια την ταινία. Εικάζουμε λοιπόν πως ο Levinson τεχνηέντως σχολιάζει την ταινία του μέσα από τα λόγια του Malcolm.

Μιλώντας για υποκριτικές ικανότητες, o John David Washington/Malcolm και η Zendaya/Marie δίνουν τις ερμηνείες της -μέχρι τώρα- ζωής τους. Παίρνουν το σενάριο και το πάνε μίλια παραπέρα, με τον Washington να γίνεται εντυπωσιακά σωματικός και εκρηκτικός και την Zendaya γοητευτικά φειδωλή και στωική.

Τελικά, κατά την γνώμη μας, αυτή είναι μια ταινία φτιαγμένη με τρομακτική ειλικρίνεια και με βαθειά επίγνωση της ανθρώπινης κατάστασης, είναι η σπαρακτικά αλλά και ανακουφιστικά αληθινή απεικόνιση του χρώματος γκρι στις σχέσεις. Ποτέ εντελώς άψογες, ούτε καθολικά ελαττωματικές, απλά ανθρώπινες.

@oneofusgr

If you're here, you're one of us!